ΑΥΤΟ του Άλιστερ Μίτσελ στο Oxfordshire παρουσίασε έναν «δράκο» σε ένα βάζο στο κοινό, υποστηρίζοντας ότι δημιουργήθηκε από Γερμανούς επιστήμονες τη δεκαετία του 1890 για να εξαπατήσουν τους Βρετανούς ομολόγους τους.
Ωστόσο, αυτό το μήνυμα δεν ήταν παρά μια καλοφτιαγμένη φάρσα για να προωθήσει το μυθιστόρημά του με θέμα τον δράκο και κατάφερε να εξαπατήσει τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο.
Δημιουργία του Δράκου
Ο Μίτσελ, αναγνωρίζοντας τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ της βρετανικής και της γερμανικής επιστημονικής κοινότητας, σχεδίασε αυτόν τον Πλατωνιστή για να προκαλέσει αντίδραση.
«Νομίζω ότι πριν από 20 χρόνια οι ενήλικες πίστευαν σε αυτό περισσότερο από τα παιδιά σήμερα», είπε ο συγγραφέας. Για να δημιουργήσει το εμβρυϊκό πλάσμα, συνεργάστηκε με έναν δημιουργό που είχε δουλέψει στη σειρά του BBC Walking With Dinosaurs. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πλάσμα από λάτεξ ύψους τριών μέτρων σε ένα βάζο που στην πραγματικότητα έμοιαζε με δράκο.
Το βάζο, ειδικά σχεδιασμένο για την περίσταση από έναν υαλουργό του Isle of Wight, προκάλεσε έκπληξη και θαυμασμό όταν παρουσιάστηκε στο κοινό.
Ένα άρθρο εφημερίδας για το «μυστικό όπλο των Γερμανών».
«Το δοκίμασα σε φίλους και όλοι είπαν, ουάου», είπε ο Μίτσελ, αποκαλύπτοντας ότι έστειλε φωτογραφίες του «δράκου» στην Evening Standard, η οποία δημοσίευσε την ιστορία την επόμενη μέρα.
«Κυκλοφόρησε παγκοσμίως το Σάββατο», πρόσθεσε.
Επιπτώσεις στην επιστημονική κοινότητα
Η απάτη του Μίτσελ ανέδειξε τη «βαθιά αντιπαλότητα» μεταξύ Γερμανών και Βρετανών επιστημόνων.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ιδέα ήταν ότι οι Γερμανοί ήθελαν να δυσφημήσουν τη βρετανική επιστημονική κοινότητα παρέχοντας ένα ψεύτικο δείγμα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και κοροϊδεύοντας το βρετανικό κατεστημένο.
Ευτυχώς, Βρετανοί επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι ήταν φάρσα και το καταδίκασαν.
Κάποιος όμως το έσωσε και το έκρυψε για 100 χρόνια μέχρι που ανακαλύφθηκε ξανά πριν από 20 χρόνια.
Ο Δράκος σε ένα βάζο εκτίθεται επί του παρόντος στο The Story Museum της Οξφόρδης
Μουσείο Ιστορίας
Αντιδράσεις κοινού
Η αποκάλυψη ότι ο δράκος ήταν ψεύτικος προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις. Ο Μίτσελ ανέφερε ότι μερικοί άνθρωποι ήταν “πολύ θυμωμένοι” με αυτή την ανακάλυψη επειδή είχαν επενδύσει συναισθηματικά στην ιδέα ότι τελικά ήταν απόδειξη ότι υπήρχαν δράκοι. Άλλοι, ωστόσο, καλωσόρισαν την ανακάλυψη ως ανακούφιση, επειδή ανησύχησε την επιστημονική κοινότητα.
Η ιστορία του Mitchell's Dragon, λοιπόν, αποδεικνύει ότι η γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας είναι συχνά λεπτή και η επιθυμία του κοινού να πιστέψει σε κάτι μυθικό μπορεί να παράγει εντυπωσιακά αποτελέσματα – ακόμα κι αν είναι απλώς μια περίτεχνη φάρσα.
