Το Σάββατο 25 Νοεμβρίου στην Baker Street, η Oxford’s PRAXIS, η Theatre Lab Company και οκτώ νέοι Έλληνες συγγραφείς συνεργάζονται στο μεγαλύτερο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεάτρου που πραγματοποιήθηκε ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μονο για μια μερα το επόμενο Σάββατο από τη μία το μεσημέρι έως τις εννιά το βράδυ για όσους πάνε στο θέατρο στο κέντρο του Λονδίνο θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τον παλμό της σύγχρονης Ελλάδας, που αποτυπώνεται στα θεατρικά κείμενα των Βιδιάδη, Λιοδάκη, Δρίμη, Κάτσου, Φούτσια, Παπουτσή, Μηλιά, Μαϊστράλη.
Όλα τα έργα είναι εκεί ελληνική γλώσσα με αγγλικούς υπότιτλους, μετάφραση ομάδας μεταφραστών από την Οξφόρδη, επιμέλεια της «ψυχής» της PRAXIS, Αναστασία Ρέβη.
Το θέμα του Φεστιβάλ είναι «Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα» και κάθε ώρα οι θεατές έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν διαφορετικό συγγραφέα, ένα διαφορετικό έργο και να λάβουν μέρος σε έναν ανοιχτό διάλογο με το κοινό.
Πρόγραμμα
13:00: «Αυτοί που δεν έπιασες» της Δανάης Λιοδάκη. Πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν οι γυναίκες για να πάρουν τον έλεγχο του σώματός τους;
14:00: «Κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιδιάδη. Μια μαύρη κωμωδία για τη διαφθορά, το χρήμα και την ταξική πάλη.
15:00: «Ξέρξης» της Μαρίας Δρίμη. Μια πικάντικη κωμωδία για το ταμπού της μεσήλικης γυναικείας σεξουαλικότητας.
16:00: «Σπαράγγια με φτερά» της Ναταλίας Κάτσου. Ζώντας στο φάσμα και έξω από την κοινωνία.
17:00: «Χιόνι στα δόντια σου» του Δημήτρη Φούτσια. Η ομοφοβική κοινωνία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο.
18:00: Το “Madness” είναι το μετα-μανιφέστο του Δανάη Παπουτσή. Παράξενα μονοπάτια του ανεξήγητου μονοπατιού του μυαλού.
19:00: «Αντιγόνη, Ξένοι και Φωτιά» της Πέννυς Μηλιά. Η σύγχρονη Αντιγόνη καλείται να στηρίξει τους νεκρούς της πρόσφυγες, ενάντια σε κάθε εξουσία.
20:00: «Η Ισμήνη» της Νεφέλης Μαϊστράλη. Η οικογένεια ζει σε έναν κυκλώνα διατροφικών διαταραχών.
ΑΥΤΟ Αναστασία ΡέβηΟ καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ από τη Θεσσαλονίκη, που σπούδασε και εργάστηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ζει και εργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Το θέμα του φεστιβάλ We Are All Different αγγίζει θέματα όπως: φεμινισμός και δικαιώματα σώματος, διαχωρισμός ταξών, σεξουαλικότητα σε μεγάλη ηλικία, φάσμα αυτισμού, ομοφοβία, ανθρώπινη κατάσταση πέρα από τη γραμμική λογική, προσφυγικά ζητήματα, διαφθορά, διατροφικές διαταραχές, οικογένεια. .
Οκτώ νεοέλληνες συγγραφείς μιλούν για το σήμερα, για το παρόν, για το τοπικό, που ταυτόχρονα γίνεται παγκόσμιο.
Γι’ αυτό και έκανε τέτοια εντύπωση, κυρίως στο αγγλόφωνο κοινό της Οξφόρδης, όπου και παρουσιάστηκε. Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για αυτό το Φεστιβάλ και την Εθνική Ελλάδας Οξφόρδη και Λονδίνο. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι τα συγκεκριμένα έργα επιλέχθηκαν από περίπου 38 που λάβαμε και η επιλογή, θα έλεγα δύσκολη, καθώς τα περισσότερα κείμενα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, έγινε αποκλειστικά η βάση της συγγραφής και του θέματος χωρίς προσωπική γνώση. των συγγραφέων.
Τόσο χάρη στην υπέροχη ομάδα της Oxford PRAXIS, όσο και μέσω της συνεχιζόμενης δουλειάς μας στην Theatre Lab Company, πετύχαμε το αδύνατο: την προώθηση του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου στο Ηνωμένο Βασίλειο με μεγάλη προσπάθεια, σκληρή δουλειά, αλλά πάνω από όλα, όραμα.»
Ένας από τους οκτώ συγγραφείς, ο Μηνάς Βιδιάδης, το έργο του οποίου θα παρουσιαστεί, ο «Κάτω Παρθενών», μας λέει: «Είμαστε ευγνώμονες στην ομάδα επιστημόνων PRAXIS που αγαπούν το θέατρο και μας δίνουν την ευκαιρία να ξεπεράσουμε τα σύνορα της Ελλάδας και να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας στην ευρωπαϊκή «μητρόπολη» που είναι το Λονδίνο.
Κάτι που πρέπει να κάνουν άλλοι, αυτοί που αποφασίζουν για την τύχη του Πολιτισμού μας, που θα πρέπει επιτέλους να δώσουν την απαραίτητη προσοχή στην εξωστρέφεια της Θεατρικής Τέχνης και της Λογοτεχνίας μας.
ΑΥΤΟ Δανάη Λιοδάκη στο έργο της «Those You Didn’t Catch» τονίζει: «Το έργο μου είναι η ιστορία τεσσάρων φίλων που, αποθαρρυμένοι από τις ιστορίες του καθημερινού σεξισμού που συναντούν, αποφασίζουν να ιδρύσουν μια παράνομη φεμινιστική οργάνωση και να αναλάβουν δράση κατά του σεξισμού και της πατριαρχίας. από αυτούς που το αναπαράγουν».
ΚΑΙ Νάταλι Κάτσου προσθέτει για το έργο του: «Το «Σπαράγγι με Φτερά» είναι ένα ανοιχτό κείμενο, μια πρόσκληση να σκεφτείς και να συμμετάσχεις στις παρεκκλίσεις του νευροτυπικού συστήματος και να μιλήσεις σε κάθε είδους απόκλιση, θα είναι εκεί!».