Τριάντα χρόνια χωρίς τη Μελίνα Μερκούρη – Επαγγελματική διαδρομή, Ντασέν και αγώνας για τα γλυπτά

Τριάντα χρόνια από τον θάνατό της Μελίνα Μερκούρη τελειώνουν σήμερα 6 Μαρτίου, χάνοντας τη «μάχη» με τον καρκίνο.

Η είδηση ​​του θανάτου της συγκλόνισε όχι μόνο το πανελλήνιο αλλά και τη διεθνή σκηνή του κινηματογράφου και τα θέατρα και τα καταστήματα του Μπρόντγουεϊ παρέμειναν κλειστά με τα φώτα σβηστά σε πένθος.

Στην κηδεία της μαζεύτηκε πολύς κόσμος, ακόμη περισσότερος από την κηδεία του Γιώργου Παπανδρέου το 1968. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού.

Η καριέρα της στο θέατρο και τον κινηματογράφο

Η Μελίνα πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1944 στο Θέατρο Βρετάνη με την ομάδα του Γιώργου Πάππη και του Αντώνη Γιαννίδη στο έργο του Αλέξη Σολωμού «Το μονοπάτι της ελευθερίας».

Στη συνέχεια συμμετείχε σε πολλά εμβληματικά έργα στα οποία εμπεδώθηκε η ερμηνεία της: «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», «Η καταιγίδα πέρασε», «Επικίνδυνη στροφή», «Άνθρωπος και πυροβόλο όπλο», «Ο φαύλος κύκλος», «Of Noc», Camomas. », «East of Suez», «The Picture of Dorian Gray», «You Can’t Take them With You».

Το 1949 στο Καλλιτεχνικό Θέατρο. Η Karolosa Kuhn έπαιξε την Blanche DuBois στο «The Bus of Desire», σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

Το 1975 και μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ανέβασε την «Όπερα του Πεντάρα» στο θέατρο Κάππα με τον Νίκο Κούρκουλο, το 1976 τη «Μήδεια» με το Κ.Θ.Β.Ε. και το 1978 την «Κοινωνία με τον Μπρεχτ» με το Ελληνικό Θέατρο Μάνου. Κατράκης , ένα έργο για το οποίο το τραγούδι «Άννα μην κλαις» γράφτηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και τραγούδησαν η Μελίνα Μερκούρη και ο Γιάννης Κούτρας.

ο κινηματικός Έκανε το ντεμπούτο της με ένα θεατρικό έργο που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ειδικά για τη Μελίνα Μερκούρη, τη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», που στην ταινία είχε τον τίτλο Στέλλα (1955).

Η ταινία αυτή ήταν η μοναδική ταινία της Μελίνας Μερκούρη με ελληνική παραγωγή (Millas Film). Για τον ρόλο της στη Στέλλα, ήταν υποψήφια στο Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο έχασε, γεγονός που ώθησε τον Isa Miranda να αποφασίσει να της απονείμει ένα ειδικό βραβείο που φέρει το όνομά της (Βραβείο Isa Miranda). [27]

Το 1957 πρωταγωνίστησε στην πρώτη της ξενόγλωσση ταινία, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν, με τίτλο Ο Χριστός ξανασταυρώθηκε (γαλλικά: Celui qui doit mourir), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη.

ΜΕ Ποτέ την Κυριακή το 1960 κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση. Έγινε διεθνής σταρ και η Ελλάδα παγκόσμιος προορισμός.

Η ζωή με τον Ζυλ Ντασέν

Αυτή και ο Ζυλ Ντασέν ανακοίνωσαν ότι επισημοποίησαν τη σχέση τους το 1964, όταν ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να συνάψουν «δεσμούς» γάμου.

Τελικά παντρεύτηκαν τον Μάιο του 1966 στο δημαρχείο της Λωζάνης, με μοναδικό Έλληνα μάρτυρα τον Νίκο Κούρκουλο. Ο δεύτερος μάρτυρας ήταν ο Ελβετός δικηγόρος του Ζυλ Ντασέν.

«Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου», φέρεται να είπε η Μελίνα Μερκούρη.

«Θα ήθελα να παντρευτώ στην Ελλάδα, αλλά τότε θα έπρεπε να καλέσουμε πολλούς ανθρώπους και ο θόρυβος και η σύγχυση δεν θα χωρούσαν σε μια απλή τελετή που σφράγισε 10 χρόνια κοινής ζωής».

Η ενασχόληση με την πολιτική

Επί επτά χρόνια (1967-1974) πολέμησε λυσσαλέα κατά της Χούντας, χρησιμοποιώντας τη φήμη και τη λάμψη της, που την οδήγησαν στη στέρηση της ελληνικής υπηκοότητας.

Έδωσε πολλές συναυλίες και οργάνωσε αρκετά μεγάλο αριθμό πορειών κατά της δικτατορίας. Αναζήτησε συναντήσεις με παγκοσμίου φήμης πολιτικούς και διανοούμενους για να τους ευαισθητοποιήσει στη χούντα. Κατά τη διάρκεια των αγώνων της έγιναν απόπειρες δολοφονίας της.

Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού και Γλυπτικής του Παρθενώνα

Υπήρξε Υπουργός Πολιτισμού από το 1981 έως το 1989 και από το 1993 έως το 1994, γεγονός που της έδωσε το έναυσμα για εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων γλυπτών του Λόρδου Έλγιν από την Ακρόπολη, που βρίσκονταν στις περιπτώσεις του Βρετανικού Μουσείου, με στόχο την καθιέρωση του θεσμός της πόλης μιας περιφερειακής θεατρικής επιτροπής (γνωστής ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) για την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας, αλλά και των πολιτιστικών ιδρυμάτων των πρωτευουσών της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985.

Έδωσε έμφαση στην ανάπλαση των μνημείων της Ακρόπολης, καθώς και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Παρήγγειλε επίσης μελέτη για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας (το ιστορικό κέντρο της Αθήνας) με σκοπό τη δημιουργία αρχαιολογικού πάρκου.

Ως υπουργός Πολιτισμού υποστήριξε σθεναρά το πρόγραμμα «Αρχιπέλαγος Αιγαίου», που έχει ως στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και του πολιτισμού του αρχιπελάγους του Αιγαίου.