Εδώ και καιρό έχουμε δει κάτι τόσο «επικό» σε μια πλατφόρμα υψηλής ποιότητας Netflix.
Η αλήθεια είναι ότι “Σύνορο» είναι κοντά στην απογοήτευση αν δεν ξέρετε τι λέμε b-movie, cult cinema.
Αυτός ο όρος μπορεί να ακούγεται υπερβολικός, αλλά έτσι γεννιέται ένα κλασικό λατρεία αριστουργήματα.
Ναι, όλα είναι στραβά με αυτή τη σειρά και κυρίως… την αγαπάμε.
Εκτός από τον σεξισμό, τον παράλογο διάλογο, τα πλάνα της φύσης που έγιναν ξεκάθαρα σε υπολογιστή σε ένα στούντιο, τις σκηνές μάχης που φαίνονται εντελώς ψεύτικες.Σύνορο” είναι ένας απολαυστικός εκπρόσωπος του είδους B-movie, αν μπορείτε να τυλίξετε το κεφάλι σας γύρω από την ασάφειά του.
Μετά από δύο επεισόδια, δεν είναι ακόμα σαφές εάν κάποιος από τους χαρακτήρες έχει πραγματική αξία σε αυτή τη σκληρή ερημιά. Το «Frontier» είναι ένα μείγμα από σκληρή γραφή, κακές σκηνές μάχης, πολύ ερασιτεχνικά ειδικά εφέ και ένα τρομερά κακό σενάριο… και όμως τα απολαμβάνουμε όλα γιατί με κάποιο τρόπο η παράσταση καταφέρνει να το σώσει.
Πρέπει ακόμη να καταλάβουμε πώς αυτή η κατά τα άλλα πρόχειρη και κάπως προβλέψιμη σειρά καταφέρνει να κρατά τους θεατές κολλημένους στην οθόνη, ενώ εξακολουθεί να είναι πολύ πιο διασκεδαστική από άλλες, πιο «σοβαρές» εκπομπές.
Διευθυντής Μπραντ Πέιτον – σκηνοθέτης αναμφισβήτητων επιτυχιών όπως π.χ Η κατηγορία San Andreas in the Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore – ποτέ δεν αφήνει την αφηγηματική ορμή να φθίνει στα δύο πρώτα μέρη. Οι δημιουργοί Rob και Peter Blackie έχουν κάνει καλή δουλειά μετατρέποντας μια περίπλοκη ιστορία (με αντιμαχόμενους Ιρλανδούς, Σκωτσέζους, Άγγλους και ντόπιους, για να μην αναφέρουμε τις έντονες διαφορές τάξης και φύλου) σε απλή ψυχαγωγία, αντιμετωπίζοντας την όλη προσπάθεια ως καθαρή διασκέδαση.
“Σύνορο«Είναι μια σειρά για όσους δεν ψάχνουν άλλο αριστούργημα, αλλά θέλουν απλώς να γελάσουν και να διασκεδάσουν με μια σειρά που δεν παρουσιάζεται ως κωμωδία, αλλά σίγουρα δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά.