Ο Τζον Τραβόλτα, ένα από τα ινδάλματα της νεολαίας της δεκαετίας του 1970, έκλεισε τα 70.
Ο γαλανομάτης Αμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής κέρδισε παγκόσμια φήμη με το μιούζικαλ ταινιών Saturday Night Fever του 1977, αλλά η εικόνα του ξεθώριασε τη δεκαετία του 1980. Επέστρεψε δυναμικά το 1994 με την κλασική γκανγκστερική ταινία του Quentin Tarantino Pulp Fiction και υπήρξε ένας από τους των κορυφαίων ηθοποιών του Χόλιγουντ, αν και οι ταινίες του δεν λαμβάνουν πάντα καλές κριτικές.
Από το “Saturday Night Fever” στο “Pulp Fiction”
Ο Τραβόλτα γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1954 στο Ίνγκλγουντ του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ. Ξεκίνησε με διαφημίσεις και διαφημίσεις στην τηλεόραση και το 1972 έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο με πειραματικές παραστάσεις. Στη συνέχεια περιόδευσε στο μιούζικαλ “Grease”, στο οποίο πρωταγωνίστησε στην κινηματογραφική μεταφορά και έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ στο μιούζικαλ “Over Here!” (1974).
Ο Τραβόλτα έγινε αστέρι πρώτου μεγέθους και η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο χάρη στη μουσική ταινία “Saturday Night Fever” (1977), η οποία αφηγείται την ιστορία του Tony Marnero, ενός εργαζόμενου αγοριού που γίνεται ο βασιλιάς της τοπικής ντίσκο στις Τα βράδια του Σαββάτου.
Η καλτ ταινία αύξησε γρήγορα το ενδιαφέρον για τη μουσική ντίσκο και η εικόνα του σταρ με λευκό κοστούμι και ξεκούμπωτο πουκάμισο που χορεύει στο ρυθμό των Bee Gees σφράγισε την εποχή.
Ο Τραβόλτα, ο οποίος πέρασε μήνες προετοιμάζοντας τις περίπλοκες χορευτικές κινήσεις, κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν με το Grease (1978), ένα νοσταλγικό μιούζικαλ της δεκαετίας του 1950 με τις επιτυχίες “You’re the One That I Want” και “Summer Nights”, που τραγούδησε με την Olivia Newton-John.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 η καριέρα του άρχισε να κινείται ξανά ανοδικά στη βιομηχανία της κωμωδίας “Κοιτα ποιος ΜΙΛΑΕΙ” (“Look Who’s Talking”, 1989) και τα δύο σίκουελ του το 1990 και το 1993. Ένα χρόνο αργότερα, πρωταγωνίστησε στην γκανγκστερική ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Pulp Fiction». Ο ρόλος του ως συμπονετικού δήμιου εθισμένου στην ηρωίνη του χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ.
Οι κινηματογραφικοί του ρόλοι ξεχώρισαν από τις μετέπειτα εμφανίσεις του στη μεγάλη οθόνη “Περιγράψτε το εν συντομία” (“Get Shorty”, 1995) «Τρελή πόλη» του Κώστα Γαβρά (1997), «Άγρια πρόσωπα» (“Face/Off”, 1997), «Όλες οι γυναίκες του προέδρου» (“Primary Colors”, 1998) Mike Nichols, “Ο κώδικας του ξιφία” (“Miecznik”, 2001) i “Σπρέι μαλλιών” (2007).
Ωστόσο, όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο, το έχει ακόμα να χορεύει!