Αν και τα χρόνια της σημαδεύτηκαν από πόνο και αρρώστια, η Κάλο είπε κάποτε: «Οτιδήποτε μπορεί να είναι όμορφο, ακόμα και η χειρότερη φρίκη». Ανάμεσα στις χειρότερες στιγμές σωματικής ή συναισθηματικής ταλαιπωρίας, είχε πάντα τρία πράγματα: πνεύμα, τέχνη και τη μουσική που αγαπούσε.
- Διαβάστε επίσης: Φρίντα Κάλο: Ο πίνακας της «Ο Ντιέγκο κι εγώ» πουλήθηκε για 35 εκατομμύρια δολάρια
Αν και η Κάλο είναι περισσότερο γνωστή ως ζωγράφος, η ζωή της ήταν πολύ πιο δυναμική από ό,τι θα μπορούσε να αποτυπώσει οποιαδήποτε ιστορία. Ήταν ζωντανή αφηγήτρια στο έργο της. Εικόνες όπως το «Diago and Me», «The Two Fridas» και το καταστροφικό «Henry Ford Hospital» αφηγούνται ολόκληρες ιστορίες μέσα από τα κτυπήματα της. Τα έργα της είναι γεμάτα νόημα καθώς μεταφράζει τις εμπειρίες της στον καλλιτεχνικό τομέα, αντιμετωπίζοντας θέματα παιδικής απώλειας, θλίψης, αναπηρίας, προδοσίας και του ανήκειν.
Η Κάλο ήταν μια περήφανη Μεξικανή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεξικό και ακόμη και όταν την πήραν από την πατρίδα της, η καρδιά της λαχταρούσε να επιστρέψει εκεί. Αυτό φαίνεται καλύτερα στον πίνακα της Αυτοπροσωπογραφία στα σύνορα του Μεξικού και των Ηνωμένων Πολιτειών, επειδή ο χαρακτήρας της Κάλο είναι κολλημένος ανάμεσα σε δύο μέρη: στο σπίτι, όπου νιώθει διαμορφωμένη και κατανοητή, και στο εξωτερικό, όπου νιώθει αποξενωμένη.
Η μεξικανική της ταυτότητα μπορεί να βρεθεί με κάποιο τρόπο σε ό,τι κάνει, από το παραδοσιακό στυλ της δουλειάς της μέχρι τις εικόνες και τους χαρακτήρες που κατοικούν στα έργα της.
Εκτός από την τέχνη, η Κάλο αγαπούσε τη μουσική και κάθε άλλο είδος κουλτούρας που μπορούσε να βρει στα χέρια της. Παρά τον πόνο, κόλλησε στη ζωή, ανυπόμονη για ενθουσιασμό, χαρά και ενθουσιασμό.
Η μουσική ήταν μέρος της. Φυσικά, η παραδοσιακή μεξικάνικη λαϊκή μουσική και το mariachi ήταν το soundtrack για μεγάλο μέρος της ζωής της, τόσο για τα συγκροτήματα της πόλης της όσο και για τη νοσταλγία στο εξωτερικό. Ο διάσημος Μεξικανός τραγουδιστής και ηθοποιός Jorge Negrete ήταν ένας από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες, μαζί με τον Chavela Vargas. Αγαπούσε τους παραδοσιακούς τραγουδιστές Cancion Ranchera που καθόρισαν τη μουσική ιστορία του Μεξικού, κρατώντας τον ήχο της πατρίδας της κοντά όπου κι αν ήταν.
Το γούστο της όμως ξεπέρασε αυτό. Ως παιδί, τον μεγάλωσε ένας Γερμανός πατέρας που έπαιζε πιάνο. Της μύησε στους ευρωπαίους δεξιοτέχνες της κλασικής μουσικής. Τον άκουσε να παίζει έργα του Μπετόβεν και του Στράους, ξυπνώντας μέσα του μια δια βίου αγάπη για υποβλητικές, συγκινητικές συμφωνίες και κονσέρτα.
Με πληροφορίες από: Σουρεαλιστικό playlist: Η αγαπημένη μουσική της Frida Kahlo
