Το εύκολο κομμάτι, η υιοθέτηση νέου πλαισίου κατώτατου μισθού, μπαίνει στο τελικό του στάδιο και περνά σήμερα από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Το πιο δύσκολο κομμάτι, δηλαδή όλες οι τεχνικές παράμετροι για το πώς ακριβώς θα καθοριστεί ο νέος κατώτατος μισθός, έχει «περιθώριο» μέχρι το 2027, όταν οι τελικές πιστώσεις θα υπάγονται στο ισχύον πλαίσιο, που έχει «σφραγίδα» στο μνημόνιο.
Όποιος αναζητά δεσμευτικές διατάξεις ή απαράβατες εγγυήσεις στην Κοινοτική Οδηγία 2041/2022 «περί επαρκών κατώτατων μισθών στην Ευρωπαϊκή Ένωση» μάλλον θα απογοητευτεί.
Μάλιστα, εκτός από το προοίμιο της Οδηγίας που θα ενσωματωθεί στο Εθνικό Δίκαιο, το οποίο αναφέρεται στην προφανή ανάγκη προστασίας των εισοδημάτων των εργαζομένων και μιας αξιοπρεπούς ζωής, είναι σαφές ότι μιλάμε για κατευθύνσεις, ως κριτήρια καθορισμού και Η ενημέρωση των κατώτατων μισθών επαφίεται στις κυβερνήσεις με βάση “εθνικές πρακτικές” .
Νέος πάτος
Ως προς το «ιερό δισκοπότηρο» των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η οδηγία, με την όμορφη ντρίμπλα της, ουσιαστικά «φωτογραφίζει» τον τομέα των κλαδικών και διατομεακών συμφωνιών, χωρίς καμία προφανή και σαφή αναφορά στον τομέα του κατώτατου μισθού. .
Το πλαίσιο, σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία, προβλέπει αυτοματοποιημένες διαδικασίες για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού μετά το 2027 και αυτό σημαίνει ότι καταργούνται οι σημερινές Επιτροπές, οι συστάσεις, οι προσθήκες και οι μειώσεις.
Οι κύριες παράμετροι του νέου ορόφου είναι οι εξής:
Για την τριετία 2025-2027 θα ισχύουν οικείες διαδικασίες, με την κυβέρνηση να δεσμεύεται για ελάχιστο ποσό 950 ευρώ, δηλαδή να καλύψει τη διαφορά των 120 ευρώ σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα. Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, ο κατώτατος μισθός, που καθορίζει το ελάχιστο κοινωνικά αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης στις δημοκρατίες, για όσους βρίσκονται στο κάτω μέρος της μισθολογικής κλίμακας θα πρέπει ήδη να είναι 908 ευρώ, λαμβάνοντας υπόψη τις απώλειες από τον πληθωρισμό και την παραγωγικότητα των εργαζομένων στην οικονομία. Βλέποντας τα συγκριτικά στοιχεία με τους υπόλοιπους κατώτατους μισθούς στην ΕΕ, διαπιστώνουμε ότι μετά τις αυξήσεις των τελευταίων ετών, έχουμε ανέβει πολλά «σκαλιά». Ωστόσο, είμαστε περίπου 30 ευρώ (πάνω από 12 μήνες) που μας χωρίζει από τη δεύτερη κατηγορία της ΕΕ, δηλαδή τις χώρες όπου το ελάχιστο ποσό υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ.
Ωστόσο, αυτό που διακυβεύεται είναι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε οι όποιες αυξήσεις μισθών να μην «εξατμίζονται» στον πάτο ή λίγο πάνω, αλλά να πυροδοτούν θετικά ντόμινο και στα υψηλότερα επίπεδα.
Τα αποτελέσματα της ανάλυσης οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι μισθοί δεν έχουν αυξηθεί για το πιο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο τείνει να βρίσκεται στο ανώτερο άκρο της κατανομής. Ως εκ τούτου, στον βαθμό που τα επίπεδα των μισθών επηρεάζουν τα κίνητρα των εργαζομένων να επιστρέψουν, φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχουν δημιουργηθεί κατάλληλες μισθολογικές συνθήκες για να προσελκύσουν άτομα που έφυγαν στο εξωτερικό κατά την τελευταία μεγάλη κρίση.
