Οι εκκαθαρίσεις, οι «παρίες του γαϊδουριού», η «παροκτονία» στην ανατροπή της κυβέρνησης και η μετατροπή των αντιμνημονιακών σε μνημονιακούς διαμόρφωσαν το πολιτικό τοπίο μετά και πριν από τη μεταπολίτευση
Η τελευταία περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με τον Στέφανο Τζουμάκα – αλλά η φράση που χρησιμοποίησε ο Στέφανος Κασελάκης για να παραπέμψει τον πρώην υπουργό και τρεις ιστορικές προσωπικότητες της αριστεράς (Νίκος Φίλη, Δημήτρης Βίτσας και Πάνος Σκουρλέτης) σε πειθαρχική δίωξη για περαιτέρω μεταχείριση έχει τις ρίζες της στην επόμενη δεκαετία. άλλος πρόεδρος, άλλο κόμμα.
Υπάρχουν πιο εντυπωσιακά στοιχεία ότι τα κόμματα μερικές φορές διαμορφώνονται με απομάκρυνση ή αποδέσμευση; Και αν η αριστερά πριν και μετά τη μεταπολίτευση είναι η ίδια η πρωτεύουσα των διαγραφών και των διχασμών, τότε ο «αποχαιρετισμός» υπήρξε πολλές φορές θρυαλλίδα για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Πριν και μετά το ’68
Τον Φεβρουάριο του 1968, στη 12η Ολομέλεια της Βουδαπέστης, εκθρονίστηκαν επειγόντως τρία ανόμοια μέλη του Πολιτικού Γραφείου (η παράνομη, εντός χούντας) του ΚΚΕ: ο Μήτσος Παρτσαλίδης, ο Ζήσης Ζωγράφος και ο Πάνος Δημητρίου, πρόσωπα ελάχιστα γνωστά εκτός χώρας. από τους αριστερούς κύκλους γίνεται η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ενότητας του ΚΚΕ, που κρέμεται από μια κλωστή από τον Εμφύλιο.
Εν πάση περιπτώσει, η ευρωπαϊκή αριστερά έπαιρνε ήδη μια διαφορετική μορφή – και αυτή η διάσπαση, που ουσιαστικά χώρισε το ΚΚΕ στα δύο, διαμόρφωσε και τις δύο πλευρές της μεταπολίτευσης αριστερά, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ηγεσίας του κόμματος στη χώρα τάχθηκε στο πλευρό των διαφωνούντων. . Η ένωση και των δύο πλευρών επρόκειτο να γίνει αρκετές δεκάδες χρόνια αργότερα και κράτησε μόνο 3 χρόνια.
Συνέδριο ΖΗ του ΚΚΕ Εσ. το 1976 στο κέντρο του Μπάμπη Δρακόπουλου, γραμματέα κόμματος. Όταν έγινε η διάσπαση, ήταν επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών στην Ελλάδα. Δεξιά ο Πάνος Δημητρίου
Ο τελευταίος χωρισμός
Είκοσι τρία χρόνια μετά το σχίσμα του 1968, ο (πλέον) ενιαίος Συνασπισμός αντέχει σε τακτική συνεργασία με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και συμμετοχή στην οικουμενική κυβέρνηση. Δεν άντεξε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού: στο ΚΚΕ, η παλιά φρουρά, μαζί με τον ιστορικό ηγέτη Χαρίλαο Φλωράκη, απάντησαν στην πίεση των κόκκινων «ανανεώσεων» (μεταξύ των οποίων ο Μίμης Ανδρουλάκης και ο Γιάννης Δραγασάκης), οι οποίοι όμως το έκαναν. μην το κάνεις. έχουν μια ιδεολογική ταυτότητα.
Στο 13ο Συνέδριο κέρδισαν οι «συντηρητικοί», ανοίγοντας τον δρόμο για την αποχώρηση του ΚΚΕ από τον Συνασπισμό, αλλά και τον χωρισμό με το άλλο κόμμα εντός του κόμματος.
Από τον ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ
Η φωτογραφία από το 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ το 2010 έγραψε ιστορία: η Ανανεωτική Πτέρυγα αφήνει σχεδόν μαζικά τις θέσεις της, ακολουθώντας τον Φώτη Κουβέλη, κλείνοντας την πόρτα της ενοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας δεν δεχόταν πλέον πιέσεις να αποσυρθεί – το ποτάμι δεν γύρισε πίσω. Δύο χρόνια αργότερα, ο αντιμνημονιακός, ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και η ΔΗΜΑΡ έγινε κυβερνητικός εταίρος ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση με σύμπραξη των ΑΝΕΛ.
Ο Φώτης Κουβέλης αποχωρεί από το Συνέδριο
“βαρέλι”
Ο Τσίπρας δεν το έβαλε κάτω – κάθε φορά που ήθελε να αλλάξει κάτι, έσπρωχνε προς την έξοδο. Μετά από έξι μήνες αυταπάτης, όταν ψήφισε τη δανειακή σύμβαση το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015, ήξερε ότι, εκτός κόμματος και κυβέρνησης, ηγήθηκε του ενός τρίτου της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, στην οποία συμμετείχαν άνθρωποι όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η κυβέρνηση. Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Τελικά το Μνημόνιο υιοθέτησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε ο «πρωκτός» – από εδώ και στο εξής οι όποιες προσπάθειες διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνονται στα αριστερά, αλλά στην κεντροαριστερά του.
Άδειες κατεύθυνσης
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο πολιτικός που μας έδωσε τη φράση «φύγε από το κόμμα», που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1986 σε σχέση με τον Γεράσιμο Αρσένη.
Ωστόσο, από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του ΠΑΣΟΚ, ο Παπανδρέου ήθελε να τονίσει ξεκάθαρα ότι το σήμα της διοργάνωσης δόθηκε αποκλειστικά από τον ίδιο.
Το 1975, μετά από εκλογές που κατά κάποιο τρόπο έδειξαν στο ΠΑΣΟΚ ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει αν ήθελε να γίνει κυβέρνηση, ο Παπανδρέου έδιωξε τον Σάκη Καράγιωργα και σχεδόν ολόκληρη τη Δημοκρατική Άμυνα.
Ανδρέας Παπανδρέου και Σάκης Καράγιωργας
Μέχρι τα τέλη Ιουνίου 1975, 48 από τα 75 μέλη της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος διαγράφηκαν. Το 1976 απομακρύνθηκε ο Γιάννης Τσεκούρας, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ και την ίδια χρονιά αποχώρησε ο τροτσκιστικής καταγωγής Δημήτρης Λιβιεράτος.
Αποφάσεις για την επιβίωση
Στο τέλος της δεύτερης θητείας του και εν μέσω του σκανδάλου Κοσκωτά, ο Παπανδρέου απομακρύνει άλλα τρία άτομα που είχαν διατελέσει υπουργοί και αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν πρόταση για ανανέωση της εμπιστοσύνης στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Οι Αντώνης Τρίτσης, Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης και Ρούλα Κακλαμανάκη εκδιώκονται λίγο πριν τις εκλογές που θα σήμαιναν την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Η άρνησή τους δείχνει πόσο δύσκολο ήταν το ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή. Δείχνει επίσης ότι ο Παπανδρέου αποφάσισε να αποκατασταθεί παραμένοντας επικεφαλής του κόμματός του.
“Πατροκτονία”
Ο Κώστας Σημίτης, που έμεινε στην ιστορία περισσότερο για την ανοχή του παρά για τις διαγραφές του, πιστεύεται ότι έδωσε το δαχτυλίδι στον διάδοχό του, Γιώργο Παπανδρέου. Αυτό όμως δεν τον γλίτωσε: μια διαμάχη για τη διαχείριση της Συνθήκης της Λισαβόνας είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από την τελευταία Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος στην οποία συμμετείχε το 2008 – επιλογή που διορθώθηκε ένα χρόνο αργότερα.
Αυτό ήταν ένα σημάδι ότι ο νυν πρόεδρος του κόμματος δεν ακολουθούσε οδηγίες, αν και πολλά χρόνια αργότερα σε συνεδρίαση της επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, ο Παπανδρέου παραδέχτηκε ότι ίσως δεν έπρεπε να ξεγράψει τον πρώην πρωθυπουργό – η σχέση τους, λέγεται, δεν ήταν ποτέ πραγματικά αποκαταστάθηκε.
Αυτός που ανέτρεψε την κυβέρνηση
Αν καταγράφηκε κάποια αποχώρηση στα χρονικά του ουρανού, ήταν ο Αντώνης Σαμαράς της Βόρειας Ντακότα: η απόλυσή του από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τον Απρίλιο του 1992 για τη θέση του για τη Μακεδονία άνοιξε την πόρτα για την επακόλουθη αποχώρησή του, λίγους μήνες αργότερα, η οποία θα σημαίνει πτώση της κυβέρνησης και επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Λίγα χρόνια αργότερα ο Σαμαράς επέστρεψε στο πολιτικό του σπίτι και έγινε πρόεδρος του. Ωστόσο, η κρίση αυτή έγινε πολιτικό σημείο αναφοράς, οδηγώντας σε αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ και σταδιακή επιστροφή των Καραμανλικών στη Ρηγίλλης.
Τακτική επανεγκατάστασης
Στο Ιουλιανό του 1965 ο βουλευτής της Ένωσης Κέντρου Μιχάλης Παπακωνσταντίνου παρέμεινε στο πλευρό του Γεωργίου Παπανδρέου. Στη Μεταπολίτευση, όμως, θεωρούνταν επί χρόνια στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Πρόκειται για το πιο χαρακτηριστικό σβήσιμο που έγινε τον Σεπτέμβριο του 1994 από τον διάδοχο του Μιλτιάδη Έβερτ. Θυμίζουμε ότι μια νέα εποχή ξεκινά.
Η επιστροφή του Καραμανλή
Η εκλογή του Κώστα Καραμανλή ως αρχηγού της ΝΔ έφερε διαγραφές ως υπενθύμιση για το ποιος είναι σήμερα αρχηγός. Το 1998, μια ομάδα διαφωνούντων στελεχών, μεταξύ των οποίων ο Αναστάσης Παπαληγούρας, ο Πέτρος Τατούλης, ο Στέφανος Μάνος και ο Γιώργος Σουφλιάς, εκδιώχθηκαν από τη Βόρεια Ντακότα λόγω των διαφωνιών τους με τη θέση του κόμματος στο νομοθετικό σώμα για τον νόμο DEKO.
Κτίριο διαμερισμάτων
Το 2000 ο Κώστας Καραμανλής απομακρύνει τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Και ίσως η διαγραφή να μην είχε καμία σημασία αν δεν είχε γίνει το θεμέλιο μιας δεξιάς πολυκατοικίας. Ο ΛΑΟΣ από τον Καρατζαφέρη, το φυτώριο των διευθυντών της ΝΔ, μπήκε στη Βουλή το 2007, έγινε κυβερνητικός εταίρος το 2010 και έχτισε μια δεξιά παράδοση που τα επόμενα προγράμματα συνεχίζουν να υπηρετούν μέχρι σήμερα.
Μνημόνιο – αντιμνημόνιο
Το «ναι» της Ντόρας Μπακογιάννη για το πρώτο μνημόνιο την απομακρύνει από τη Βόρεια Ντακότα και ξεκίνησε η αντιμνημονιακή περίοδος της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σύμφωνα με τους αναλυτές ήταν το πρώτο κόμμα που αναδείχθηκε το 2012.
Η μετατροπή των αντιμνημονιακών δυνάμεων σε αναμνηστικές έληξε με την ορκωμοσία του Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία και επισφραγίστηκε με την επιστροφή της Μπακογιάννη στο κόμμα της.
