Μητσοτάκης: Το «Σπίτι των Ελίτ» είναι ιστορικό χρέος του κράτους

Όπως είπε ο Πρωθυπουργός, το νέο μουσείο θα εδραιωθεί γρήγορα όχι μόνο ως κέντρο μνήμης και σεβασμού για την Ελίτιδα, αλλά και ως ένας δυναμικός, «ανοιχτός» θεσμός.

Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε μάλιστα για έναν νέο πνευματικό «πνεύμονα» της πρωτεύουσας, όπου η ποίηση και ο πολιτισμός θα αναπνέουν και θα εμπνέουν.

Στα εγκαίνια παρευρέθηκε και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του.

Καλωσόρισμα Πρωθυπουργού:

Κύριε Πρόεδρε, κυρία Υπουργέ, κύριε Δήμαρχε, αγαπητή κυρία Ηλιοπούλου,

Ο Οδυσσέας Ελίτης έγραψε κάποτε για «τον μικρό και τον μεγάλο κόσμο». Και σήμερα, μια μέρα πριν από την 113η επέτειο από τη γέννησή του, θα δώσουμε νέα πνοή σε αυτόν τον κόσμο. Όπως είπε επίσης ο υπουργός, εγκαινιάζουμε ένα μουσείο που φέρει το όνομά του, το «Σπίτι του Οδυσσέα Ελίτη», δημιουργώντας μάλιστα μια κιβωτό του έργου του και ταυτόχρονα ζωντανή κοιτίδα της σύγχρονης ελληνικής ποίησης και σκέψης.

Έτσι, αυτό το υποδειγματικό αναπαλαιωμένο κτίριο στην καρδιά της Αθήνας, εκεί όπου η ελληνικότητα συναντά τη νεωτερικότητα, γίνεται ένα ακόμη σημαντικό ορόσημο στο μακραίωνο πολιτιστικό ταξίδι της χώρας. Ένα κτίριο αντάξιο της αποστολής του και συνεπές με την αισθητική του. Αυτό αποδεικνύεται από την απλότητα και την αφθονία του φωτός που το περιβάλλει.

Στις αίθουσες του μουσείου, οι επισκέπτες θα μπορούν πλέον να εξοικειωθούν με το έργο του ποιητή – για πρώτη φορά παρουσιάζονται μαζί οι πρωτότυπες εκδόσεις και των 52 βιβλίων του. Εδώ υπάρχουν επίσης σπάνια οπτικά και ηχητικά στοιχεία της ζωής του, καθώς και ένα απαραίτητο αρχείο που είναι πλέον ανοιχτό σε όλους μας.

Ωστόσο, στον ίδιο χώρο, όπως έχει ειπωθεί πριν -και ανυπομονώ να το δω- βιώνει κανείς ξανά το περιβάλλον της δημιουργικής αλλά και εξαιρετικά απλής καθημερινότητας του Ελύτη: το γραφείο του, που τον συνόδευε στο σπίτι του στην οδό Σκουφή. , καθώς και προσωπικά πράγματα που είναι τόσο σημαντικά για αυτόν. Ο καθένας τους αφηγείται τη δική του ιστορία για έναν ποιητή που έζησε με αυτοσυγκράτηση αλλά έγραψε με πάθος. Ο ίδιος, βέβαια, πίστευε ότι «δεν φτάνει να έχεις τσιμέντο και σίδερο για να πεις ότι έχεις και σπίτι».

Η σημερινή εκδήλωση, όμως, ήταν ένα ιστορικό χρέος του κράτους, πόσο μάλλον που αυτός ο νεοκλασικισμός σημαίνει -και θα σημαίνει πολλά περισσότερα- από ένα συνηθισμένο κτίριο. Ωστόσο, είναι επίσης τρανή απόδειξη ότι προτεραιότητά μας είναι να επενδύσουμε στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών κτιρίων της πρωτεύουσας στην καθημερινή ζωή των Αθηναίων. Κτίρια που αποκτούν νέο ρόλο, νέα ζωή. Την ίδια κατεύθυνση άλλωστε υπηρετεί και η αναστήλωση των περίφημων Παλαμών, η οποία επίσης προχωρά με γοργούς ρυθμούς.

Κυρίες και κύριοι, κατά την παραλαβή του Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Ελύτης περιέγραψε την Ελλάδα ως «μια χώρα μικρή στο χώρο και τεράστια στο χρόνο». Πιστεύω ότι ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα ενσαρκώνει αυτή την αντίληψη, εκπέμποντας πλέον το περιεχόμενό της πολύ πέρα ​​από το περιορισμένο «εδώ» και το εφήμερο «τώρα». Αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια στον Υπουργό Πολιτισμού και σε όσους εργάστηκαν για να γίνει πραγματικότητα αυτό το όραμα και, φυσικά, στους πολυάριθμους δωρητές που στήριξαν αυτό το έργο. Ωστόσο, οφείλουμε τις ευχαριστίες μας πρωτίστως στην Ιουλίτα Ηλιοπούλου και τον «ΑΕΡΤΩΝ» για τη σεβαστή δέσμευσή τους στη διατήρηση, αλλά και στη χρήση αυτού του ανεκτίμητου αρχείου του ποιητή μας.

Και είμαι βέβαιος ότι αυτό το νέο μουσείο θα εδραιώσει γρήγορα τη θέση του όχι μόνο ως κέντρο μνήμης και σεβασμού προς τον Ελύτη, αλλά και ως δυναμικός, «ανοιχτός» θεσμός, αυτό που θα προσέξουν ιδιαίτερα οι νέοι στο έργο του, αυτό που ήθελε. , πώς να γίνουν, δηλαδή, αυτοί οι ίδιοι «αρχιτέκτονες του κόσμου», όπως είπε.

Σήμερα, τα λόγια του αποκτούν νέα διάσταση όταν θυμόμαστε την έκκλησή του προς τους δημιουργούς «να φέρουν την τεχνική τελειότητα στη φυσική της κατάσταση» ή τη γνώμη που μοιράστηκε με τους γύρω του ότι «αυτή είναι η πιο δύσκολη και πιο «ελληνική» αρχή. χρησιμοποιώντας το ελάχιστο για να εξαγάγετε το μέγιστο».

Καλή αρχή, λοιπόν, σε αυτόν τον νέο πνευματικό «πνεύμονα» της πρωτεύουσας, όπου η ποίηση και ο πολιτισμός μας θα αναπνέουν και θα εμπνέουν. Τόπος συνάντησης επιστημόνων, αλλά και όσων εξακολουθούν να γοητεύονται από την τέχνη του λόγου. Μια γέφυρα μεταξύ του σήμερα και του χθες, όπου πραγματικά μπορεί να εντοπιστεί το αύριο.