Νέα παρέμβαση Καραμανλή: Οι ανησυχίες για τα εθνικά μας ζητήματα είναι έγκυρες και υπαρκτές

«Θέλω να τονίσω ότι οι φόβοι και οι ανησυχίες που εκφράζονται για τα εθνικά μας ζητήματα είναι βάσιμοι και πραγματικοί. Άλλωστε, δημιουργούνται από την επιθετικότητα της Τουρκίας και τον αυξανόμενο ρεβιζιονισμό. Η ανάδειξή τους ενισχύει θεμελιωδώς τις διαρκείς εθνικές μας θέσεις, ιδίως όταν εκφράζονται με υπεύθυνα στόματα», σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της ΝΔ.

«Είναι ακατάλληλο να τους αντιμετωπίζουμε επικριτικά γιατί η χώρα παραμένει πιστή στην εθνική γραμμή», πρόσθεσε. Καραμανλής.

Μάλιστα, αναφέρθηκε στον ιδρυτή της παράταξης, Κωνσταντίνο Καραμανλή, λέγοντας ότι η στάση του απέναντι στην Τουρκία ήταν «ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας, αλλά με ισχυρές θέσεις, διατυπωμένες πάντα με απόλυτη σαφήνεια» και τόνισε: «Ο ισχυρισμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν έτοιμος να μπει. σε ολοκληρωμένες διαπραγματεύσεις Με ​​την Τουρκία, όπως ακούμε από ορισμένους κύκλους, τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά τον τελευταίο καιρό. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστευε ότι η μόνη διαφορά με την Τουρκία, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, θα πρέπει να επιλυθεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, εάν χρειαστεί μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στις βάση κοινής προσημείωσης. Και ήταν η Τουρκία που αποχώρησε. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Με άλλα λόγια, ο υπαινιγμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα ήταν πρόθυμος να συζητήσει θέματα που η Τουρκία μονομερώς και αυθαίρετα προσπαθεί να προσθέσει στην ημερήσια διάταξη διαχρονικά είναι ανακριβής, εσφαλμένος και ίσως δόλιος».

Τα τρία αποθετήρια του Κωνσταντίνου Καραμανλή

Ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για τα τρία κληροδοτήματα που άφησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και συγκεκριμένα:

– «Καταρχάς, βασική προϋπόθεση για τη δημοκρατία και την αποτελεσματική λειτουργία της είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Παραθέτω τα λόγια του: «όταν ένα έθνος δεν μπορεί να επιτύχει κοινωνική δικαιοσύνη μέσα σε μια δημοκρατία, κλονίζεται η εμπιστοσύνη του στην ιδέα της δημοκρατίας». Ή όπως είπε ο Πλούταρχος, «η ανισορροπία μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι η αρχαιότερη και πιο θανατηφόρα ασθένεια κάθε δημοκρατίας».

-Δεύτερον, ο σεβασμός των θεσμών και ο καταμερισμός της εξουσίας. Εξίσου σημαντικές προτεραιότητες είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι πολιτικές ελευθερίες, τα όρια στην κρατική παρέμβαση, ο ξεχωριστός ρόλος κάθε αρχής, η ανεξαρτησία του δικαστικού συστήματος και η ασφάλεια των πολιτών. Η δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν και των εκλογών. Είναι επίσης, και ίσως πάνω από όλα, σεβασμός στους νόμους και τους κανόνες του παιχνιδιού.

-Τρίτον, ήρεμο πολιτικό κλίμα και ήπιο πολιτικό ήθος. Η δημοκρατία δεν ευδοκιμεί εκεί που οι ύβρεις, οι προσωπικοί καβγάδες, οι άκρατοι κομματικοί ανταγωνισμοί, οι διχόνοιες και οι διχασμοί είναι οι πρώτοι που εκφράζονται. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε αντίθεση με πολλούς από τους προκατόχους του, ποτέ δεν ανέτρεψε την κυβέρνηση, δεν επιχείρησε κινήσεις, ούτε δίχασε τους Έλληνες. Ακόμη και απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους ήταν αυστηρός, αλλά πάντα αξιοπρεπής και σεβόταν τις άλλες απόψεις».

«Παρά το γεγονός ότι συκοφαντήθηκε, συκοφαντήθηκε και προσβλήθηκε όσο λίγοι άλλοι, ποτέ δεν υποβάθμισε μια πολιτική διαμάχη σε προσωπική αντιπαράθεση. Αυτή η ανωτερότητα και ποιοτική αρτιότητα στη δημόσια και όχι μόνο συμπεριφορά του είχε υποδειγματική και παιδαγωγική επίδραση σε όλη τη δημόσια ζωή προς όφελος του δημοκρατικού πολιτεύματος», είπε και σημείωσε: «Αυτά τα κληροδοτήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή έχουν ιδιαίτερη σημασία ακόμη και σήμερα. . Εφόσον στη χώρα μας το δημοκρατικό πολίτευμα μπορεί πράγματι να έχει εδραιωθεί, ο αριθμός των χωρών με δημοκρατικό καθεστώς μπορεί πράγματι να έχει αυξηθεί σημαντικά στον κόσμο, αλλά ελλοχεύουν απειλές για τη δημοκρατία και ιδιαίτερα την ποιότητά της, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά πριν προκαλέσουν μη αναστρέψιμες βλάβη.

Απειλές για τη δημοκρατία

Σημείωσε ότι παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, υπάρχουν απειλές για τη δημοκρατία και κάλεσε τη Δύση να διαμορφώσει επειγόντως ένα νέο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο. Πιο συγκεκριμένα είπε:

«Οι εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες και η περιθωριοποίηση μεγάλων ομάδων ανθρώπων ωθούν έναν αυξανόμενο αριθμό πολιτών να απόσχουν από τη συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία και να την απορρίψουν. Ακόμη χειρότερα, στα μάτια πολλών, το σύστημα έχει χάσει τη νομιμότητά του. Είτε μετατρέπονται σε «φυγάδες από την πολιτική», δηλαδή αρνούνται να συμμετάσχουν στα κοινά, είτε μετατρέπονται σε «πολιτικούς νομάδες», αφήνοντας ιστορικά κόμματα και στρέφονται σε πιο ακραίες φωνές και μορφές. Και η δυσαρέσκεια και η απογοήτευσή τους οδηγεί τη δημόσια ζωή σε όλο και περισσότερη σκληρότητα, επιθετικότητα, λεκτική βία και άλλα, βλάπτοντας έτσι τη σταθερότητα και τη δημοκρατική διαδικασία. Τα όσα συμβαίνουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στην προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, επιβεβαιώνουν αυτούς τους φόβους. Η Δύση χρειάζεται επειγόντως να δημιουργήσει ένα νέο κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο που θα ανταποκρίνεται στην αναταραχή, το αδιέξοδο και τον αποκλεισμό που αισθάνονται ιδιαίτερα οι λιγότερο προνομιούχοι πολίτες.

Κανένα πολιτικό σύστημα, ακόμη και η κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν θα επιβιώσει για πολύ αν δεν έχει ισχυρή νομιμότητα και αξιοπιστία στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Και λάδι στη φωτιά ρίχνουν αυτοί που αυθάδεια και αλαζονικά δυσφημούν τους δυσαρεστημένους και διαμαρτυρόμενους πολίτες ως οπισθοδρομικούς, εξατομικευμένους ή εξτρεμιστές.

Είναι συγκλονιστικό να ανακαλύπτουμε από πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης ότι το 50% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι νιώθει «εκτός των τειχών», εκτός κοινωνίας, δηλαδή αποκλεισμένος και απροστάτευτος. Το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των λίγων και των πολλών που δεν έχουν είναι μια βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας, και είναι πραγματικά μια βόμβα που δεν καίγεται αργά.

Ένα εξίσου σοβαρό πρόβλημα είναι η αυξανόμενη έλλειψη σεβασμού προς τους θεσμούς. Η ανομία και κάθε μορφή εγκλήματος, από τη βία κατά των παιδιών και τον χουλιγκανισμό μέχρι το οργανωμένο έγκλημα, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η νομιμότητα αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη δικαιοσύνη. Σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες, υπάρχει μια αίσθηση μεροληψίας έναντι των ισχυρών και σκληρότητας έναντι των αδύναμων. Ακόμη και τα κράτη μέλη της ΕΕ μπαίνουν στον πειρασμό να χειραγωγήσουν το δικαστικό σύστημα. Αυτό θα έπρεπε να είναι αδιανόητο, αλλά συμβαίνει. Η καθυστέρηση στη δικαιοσύνη χειροτερεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ωστόσο, αν πολλοί δεν εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη, το δημοκρατικό πολίτευμα θα αποδυναμωθεί. Η πίστη στη δικαιοσύνη είναι βασική προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Όπως είπε ο Alexander Hamilton, ένας από τους ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών: «Πιστεύω ότι το πρώτο καθήκον της κοινωνίας είναι η δικαιοσύνη».

Βασικό ζήτημα για την ποιότητα της δημοκρατίας είναι η αξιόπιστη, ακριβής και αμερόληπτη ενημέρωση. Αυτή είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση ελεύθερης επιλογής, η οποία υπονομεύεται όταν οι πληροφορίες, με ή χωρίς εισαγωγικά, εξυπηρετούν έναν σκοπό ή συγκεκριμένο συμφέρον. Η ραγδαία ανάπτυξη των τεχνολογιών στον τομέα της επικοινωνίας και της πληροφόρησης, οι αδιανόητες δυνατότητες του Διαδικτύου, αλλά και οι απειλές σύγχυσης, επιλεκτικής ενημέρωσης, παραπληροφόρησης και η μαζική διάδοση ψευδών ειδήσεων το καθιστούν μια από τις προκλήσεις της εποχής μας. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα της εποχής μας είναι οι πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Εκτός από τα θύματα και τις καταστροφές, υπάρχει τεράστιος ρόλος της σύγχρονης προπαγάνδας. Και αν στην περίπτωση των αυταρχικών καθεστώτων αυτό ήταν μια συνήθης πρακτική ανά τους αιώνες, βλέπουμε επίσης ότι η δημοκρατική Δύση τα ανταγωνίζεται με αξιοπρεπή τρόπο, αλλά εις βάρος του μεγαλύτερου πλεονεκτήματος της, της ποιοτικής και ηθικής υπεροχής που ορισμό, ένα ελεύθερο δημοκρατικό κράτος πρέπει να έχει. Επισημαίνω το τελευταίο γιατί η προπαγάνδα που στοχεύει και υποτιμά όσους δεν ταυτίζονται με την κυρίαρχη αφήγηση γίνεται κανόνας. Στην αντιδημοκρατική λογική «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός».

Οι σχέσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή με Θεσσαλονίκη και Μακεδονία

Αναφερόμενος στη σχέση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τη Θεσσαλονίκη, είπε ότι ήταν «μια σχέση ζωής και προοπτικής» και πρόσθεσε: «Από τα νιάτα του και η ίδια η Μακεδονία γνώριζε τη στρατηγική σημασία της περιοχής για το μέλλον της Ελλάδας, τον ρόλο της στην τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τη σημασία του για την προστασία των εθνικών συμφερόντων. Συνειδητοποίησε ότι το αποτύπωμά της ξεπερνούσε κατά πολύ τις διαστάσεις ενός συνηθισμένου αστικού συγκροτήματος. Ότι έχει ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία, εθνική υπεραξία, κρίσιμο οικονομικό, εμπορικό, μεταφορικό και πολιτιστικό κόμβο. Με άλλα λόγια, μια μητρόπολη με ευρεία βάση και δυνητική επιρροή, βασική διασταύρωση Ανατολής – Δύσης, Βορράς – Νότου. Γι' αυτό το προίκισε όχι μόνο με εμβληματικά κτίρια, όπως το EMS που βρισκόμαστε σήμερα, αλλά και με βασικά έργα υποδομής και ισχυρούς θεσμούς. Με λίγα λόγια, μετέτρεψε τη βαλκανική πόλη σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη».

Η Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας Μαρία Συρέγκελα, ο Υφυπουργός Εσωτερικών Μακεδονίας και Θράκης Κώστας Γκιουλέκας, υπουργός Υποδομών και Μεταφορών μίλησαν για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τις διασυνδέσεις του με τη Θεσσαλονίκη και το έργο που έχει κάνει στην περιοχή, βάζοντας τη σφραγίδα του. είναι ο Χρήστος Σταϊκούρας, ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, ο δήμαρχος Αμπελοκήπων Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου και ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Φαίδων Γιαγκιόζης.