Πώς σχολίασε ο Γιάννης Οικονόμου τα όσα συνέβαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον ρόλο του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης
Ο Γιάννης Οικονόμου σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 χαρακτήρισε προβληματική την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδοντάς την στο γεγονός ότι οι θέσεις, οι παρατηρήσεις και ο τρόπος που εκφράζονται οι διευθυντές του είναι αποσυνδεδεμένοι από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και υποστήριξε ότι πρέπει να να μην μετατραπεί σε πρόβλημα συστημικής πολιτικής.
«Οι εσωτερικές υποθέσεις του κόμματος δεν πρέπει να μετατραπούν σε συστημικό πολιτικό πρόβλημα. Όταν δημιουργείται μια εξαιρετικά προβληματική κατάσταση στην αντιπολίτευση, κινδυνεύει να μετατραπεί σε συστημικό πολιτικό πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κόμματα βρίσκονται σε αυτό το είδος προβληματικής κατάστασης και δεν είναι μόνο θέμα προσωπικότητας. Τα κόμματα μπαίνουν σε τέτοιου είδους προβληματικές καταστάσεις -κάτι που δεν είναι καλό για το πολιτικό σύστημα, δεν χαίρομαι- όταν οι θέσεις, οι αντιλήψεις και ο τρόπος που εκφράζονται αποσυνδέονται από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αντιπολίτευση, καθήκον και αποστολή της Κυβέρνησης είναι να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πολιτών και να λύσει τα προβλήματά τους. Το ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση εκλογικής επιρροής από την Αντιπολίτευση δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ότι στην περίπτωση μεγάλων κοινωνικών ομάδων είναι δύσκολο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι ο πήχης είναι ψηλά, ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι οι κοινωνικές ομάδες που παλεύουν με το πρόβλημα δεν έχουν πού να ψάξουν. Πού να κοιτάξουμε; Κοιτάζουν προς τη Νέα Δημοκρατία, προς την Κυβέρνηση. Βλέπω την αντιπολίτευση να κάνει ακατανόητο θόρυβο, συχνά αντιφατικό σε πολλά θέματα. Δείτε τη θέση των πολιτικών δυνάμεων για την επικείμενη πράξη για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Έχουμε ένα νομοσχέδιο στο οποίο το 70% των άρθρων αφορά την ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων, την ενίσχυση και ανάπτυξη της δημοκρατίας, πολυάριθμα κονδύλια για έρευνα, υποδομές, εξοπλισμό και τη διεθνή πραγματικότητα – τη δημιουργία μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων – είναι σαν να πολεμάς το παρελθόν.
