Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε στο τριήμερο συνέδριο «ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ: 50 χρόνια μετά», που ξεκίνησε την Πέμπτη στην Εθνική Πινακοθήκη.
«Για μένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της μεταπολίτευσης είναι οι ευκαιρίες που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της μετα-αποικισμού. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε τα άλματα. Θα ήθελα να αφήσω πίσω μου αλλαγές που δεν μπορούν να εξαλειφθούν, αλλά ταυτόχρονα να κάνω μια σειρά από επιλογές, λίγο πολύ προφανείς. Η κατεύθυνση θα πρέπει να είναι η γρήγορη σύγκλιση με την Ευρώπη για να αναπληρωθούν οι απώλειες», τόνισε ο πρωθυπουργός. συνομιλεί με τον διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά και τον καθηγητή οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντή του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας Κώστα Κωστή. .
Για την οικονομία, ο κ. Μητσοτάκης επέμεινε ότι ο μόνος τρόπος είναι η μετατροπή της οικονομίας σε οικονομία εξωστρέφειας και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας. «Το τελικό αποτέλεσμα αυτού του μετασχηματισμού θα είναι οι υψηλότεροι μισθοί. Έκανα την αύξηση μισθού απόλυτη προτεραιότητα της δεύτερης τετραετίας μας, είπε ο πρωθυπουργός.
Αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σημείωσε ότι «είναι και προς το συμφέρον της Τουρκίας να εξετάσει σοβαρά αν μπορούμε να λύσουμε αυτή τη μεγάλη διαφορά, καθώς αυτό θα απαιτήσει από την Τουρκία να αποσυρθεί από κάποιες από τις μαξιμαλιστικές θέσεις που έχει εκφράσει τα τελευταία χρόνια. Δεν αλλάξαμε τη θέση μας, για εμάς το διεθνές δίκαιο παραμένει η πυξίδα μας». Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε ότι «η Τουρκία έχει δείξει μεγάλη ευελιξία στο παρελθόν όταν οι καταστάσεις την ανάγκασαν να κάνει κάτι τέτοιο. Κοιτάξτε, για παράδειγμα, το μεγάλο άνοιγμα που γίνεται τώρα στον αραβικό κόσμο». Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός εξήγησε ότι «κρατάω ένα μικρό καλάθι, αξιολογώ ανεξάρτητα ως σημαντική τη μείωση της έντασης, που μας απομακρύνει από τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου, αλλά και μας επιτρέπει να αναλάβουμε άλλες πρωτοβουλίες, π.χ. συμφωνία για τη μετανάστευση. ” .
Αναφερόμενος στην κατάσταση στα πανεπιστήμια, ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «αυτή η κυβέρνηση επέτρεψε στην Αστυνομία να μπει στα πανεπιστήμια, έγιναν πολλές ενέργειες που οδήγησαν στην εκκένωση των ενοίκων. Είναι αλήθεια ότι συχνά δεν βρίσκαμε το πεδίο συνεργασίας μεταξύ πρυτάνεων που θα θέλαμε. Τους είπα ευθέως ότι χρειαζόμαστε τη συνεργασία των πρυτανικών αρχών, αλλά και των εκπαιδευτικών, ώστε να ευαισθητοποιηθούν. Πιστεύω ότι είναι επίσης ευθύνη των ίδιων των πανεπιστημίων να επιβάλλουν τους δικούς τους εσωτερικούς πειθαρχικούς κανονισμούς. Σε αυτό το σημείο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι «μην μας κοροϊδεύετε, αν πήγατε και το κάνατε σε ξένο πανεπιστήμιο, θα σας έδιωχναν, θα σας έδιωχναν… Ποιο ελληνικό πανεπιστήμιο και ποιος πρύτανης έδιωξε ένα μαθητής, ας πούμε, ονομαστικά. Τα πανεπιστήμια είναι τόπος διαβίωσης, τόπος συζήτησης και διαλόγου, ακόμη και χώρος διαμαρτυρίας, αλλά δεν μπορεί να είναι χώρος βίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, περιγράφοντας πειραματικά το Πέρασμα, θυμήθηκε ότι ήταν 6 ετών όταν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία.
«Γυρίσαμε στην Ελλάδα από τη Γαλλία, ο πατέρας μου ήταν από τους τελευταίους πολιτικούς κρατούμενους εκείνη την εποχή. «Οι προσωπικές μου εμπειρίες είναι αυτές ενός παιδιού που μεγάλωσε στην πολιτική πορεία του πατέρα του», είπε και πρόσθεσε: «Ίσως το 1986 είχα το πλεονέκτημα να φύγω από την Ελλάδα και να μην ασχοληθώ με τη διαδικασία της μεταπολίτευσης για να τα δω όλα καλύτερα από μια προοπτική απόστασης. Στις εκλογές του 1993, όταν ο πατέρας μου έχασε τις εκλογές, πήρα την απόφαση να μην μπω στην πολιτική και πέρασα 10 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα μέχρι που τελικά αποφάσισα να μπω στην κυβέρνηση. Ίσως αυτά ήταν πλεονεκτήματα γιατί μου επέτρεψε να μάθω για την Ελλάδα από το εξωτερικό για 10 χρόνια και για άλλα 10 χρόνια να δω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της οικονομίας μέσα από τη δουλειά μου στον ιδιωτικό τομέα».
Ο κ. Μητσοτάκης επεσήμανε ότι ο ιδρυτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Καραμανλής «αποκατέστησε τη δημοκρατία και τοποθέτησε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Αυτή η κληρονομιά και μόνο τον καθιστά, κατά τη γνώμη μου, τον μεγαλύτερο πολιτικό της μεταπολίτευσης».
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια μοναδική προσωπικότητα, αναμφίβολα χαρισματικός. Εξέφρασε προσδοκίες, αλλά ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας τη δεκαετία του 1980.
Αυτή η θεμελιώδης ανισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων και ευθυνών είναι ένα ελάττωμα του πολιτικού μας συστήματος. Πιστεύω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για αυτό μέσω του πρώιμου λαϊκισμού που καλλιέργησε, τον οποίο δεν έχουμε αποτινάξει ακόμη.
«Συνολικά, η εξωτερική πολιτική της χώρας από το 1974 έχει επιδείξει, με κάποιες διακυμάνσεις, ουσιαστική συνοχή και συνέχεια και όταν έχουμε κληθεί να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, επικράτησε ο λαϊκιστικός ρεαλισμός. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου εξελέγη με σύνθημα «Κάτω τα βασικά του θανάτου» και τελικά διατήρησε τα βασικά με μια πολύ έξυπνη «πιρουέτα».
Μέχρι το 2015 που φτάσαμε στο χείλος της ολοκληρωτικής καταστροφής και ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το περίφημο «γαϊδούρι» του και η Ελλάδα παρέμεινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, τελικά επικράτησε ο ρεαλισμός και η προσήλωση στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας.
