ΑΥΤΟ Προκόπης Παυλόπουλος συμμετείχε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Ανεξάρτητων Επαγγελματιών, Επιστημόνων, Βιοτεχνών και Εμπόρων
Σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Ανεξάρτητων Επαγγελματιών, Επιστημόνων, Βιοτεχνών και Εμπόρων με σύνθημα «Ζητήματα συνταγματικότητας του νέου φορολογικού νόμου», μοιράστηκε πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ερευνητής και επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, κ. Προκόπιος Παυλόπουλος.
Στην ομιλία του “Αντισυνταγματικό φορολογικό τεκμήριο: κατ’ ουσίαν αμάχητο τεκμήριο κατά το άρθ. 15 κ.ε. Πράξη αριθμ. 5073/2023“, Κύριος. Παυλόπουλος επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «Η σημασία της απόδειξης της «σύνθετης» αντισυνταγματικότητας του κατ’ ουσίαν αμάχητου φορολογικού τεκμηρίου που θεσπίζεται στις διατάξεις του άρθ. 15 κ.ε. Ο νόμος 5073/2023, δεν προκύπτει μόνο από το προφανές έννομο συμφέρον του -που, άλλωστε, αφορά τον νομικό κόσμο με την ευρεία έννοια του όρου- αλλά κυρίως από την έννοια ότι αποκαλύπτει και μια βασική παθολογία του κρατικού μηχανισμού, τουλάχιστον στο κομμάτι που το αφορά, κλειδί για το κοινωνικό σύνολο και την αποτελεσματικότητα του κράτους, γενικά της οργάνωσης και της δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτό οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η πρακτική των αδιάσειστων φορολογικών τεκμηρίων όχι μόνο δεν είναι νέα, αλλά χρονολογείται από το μακρινό παρελθόν και γίνεται ακόμη πιο μόνιμη και εντεινόμενη, παρά τις επανειλημμένες «προειδοποιήσεις», ειδικά αυτές που προέρχονται από την νομολογία του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Συμβούλιο της Επικρατείας».
Ολόκληρη η ομιλία του κ. Παυλόπουλου
«Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθ. 15 του νόμου 5073/2023 («Μέτρα για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και άλλες έκτακτες διατάξεις Στον ισχύοντα Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΔΦΕ, Ν. 4172/2013) προστέθηκε άρθ. 28 Α με τον τίτλο: “Το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος από την άσκηση μεμονωμένης επιχειρηματικής δραστηριότητας». Χάρη σε αυτές τις διατάξεις και τις τροποποιήσεις των άρθρων 16 και 17 του νόμου 5073/2023, που αριθμούνται πλέον άρθρα 28 Β και 28 Γ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ένα νέο σύστημα τεκμαρτού υπολογισμού του ελάχιστου εισοδήματος από τη λειτουργία έχει συσταθεί επιχείρηση -με εξαίρεση τα εισοδήματα που προέρχονται από αγροτικές δραστηριότητες- που αποκτούν συνολικά φυσικά άτομα. Από τα φυσικά αυτά πρόσωπα εξαιρούνται τα άτομα που λαμβάνουν εισόδημα από τρεις το πολύ εργοδότες, καθώς και τα άτομα με αναπηρία άνω του 80%.
ΚΑΙ. Αυτό το ελάχιστο εισόδημα από τη λειτουργία μιας επιχείρησης – το οποίο υποτίθεται ότι ανέρχεται σε ποσό έως και 50.000 ευρώ – αναφέρεται γενικά στο ετήσιο ποσό του υποχρεωτικού κατώτατου ακαθάριστου μισθού ή σε ένα ποσό που αντιστοιχεί στις ακαθάριστες αποδοχές ενός υψηλότερα αμειβόμενου υπαλλήλου που απασχολείται στο υπόχρεο φυσικό πρόσωπο και μέχρι ποσού 30.000 ευρώ . Το ανωτέρω ποσό προσαυξάνεται έως και 30% ανάλογα με τη στιγμή έναρξης της επαγγελματικής δραστηριότητας του οφειλέτη και προστίθενται σε αυτό:
σι Στη συνέχεια, καθορίζονται περιπτώσεις οι οποίες βοηθούν τον φορολογούμενο να αμφισβητήσει το ελάχιστο αναμενόμενο ετήσιο εισόδημα.
ΚΑΙ. Η βασική αρχή της ισότητας σε σχέση με τις δημόσιες επιβαρύνσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος και «έργα» κατά τη θέσπιση του ισχύοντος φορολογικού συστήματος
Η συνταγματικότητα ή ανυπαρξία του φορολογικού τεκμηρίου σχετικά με το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος που καθορίζεται στις αναφερόμενες διατάξεις του άρθ. 15 κ.ε. Η υπ’ αριθμ. 5073/2023 πράξη, αξιολογείται κατά κύριο λόγο με βάση τις διατάξεις του άρθ. 4 ενότητα 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «Οι Έλληνες πολίτες συμβάλλουν στα δημόσια βάρη χωρίς διακρίσεις, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Σημειωτέον ότι οι διατάξεις αυτές αποτελούν ουσιώδες στοιχείο μιας γενικότερης αρχής της ισότητας κατά την έννοια του άρθ. 5 των Συνταγμάτων, που αποδεικνύει ότι εμφανίζονται, έστω και με διαφορετική μορφή, σε όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά Συντάγματα. Συγκεκριμένα, η αρχή έγινε με το άρθρο η “Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδας“, του 1822, όπου διευκρινίστηκε ότι “όλες οι σοδειές πρέπει να κατανέμονται δίκαια μεταξύ όλων των τάξεων και τάξεων κατοίκων σε όλη την επικράτεια της Ελληνικής Αυτοκρατορίας». Η ίδια ρύθμιση, με την προσθήκη του όρου «Θεωρώντας“, εγκρίθηκε επίσης στο άρθρο Ζ” από “Νόμος Επιδαύρου» του 1823, ενώ η διάταξη του άρθ. 10 ενότητα μέχρι “Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδαςτου 1827, υπό την προϋπόθεση ότιη σοδειά μοιράζεται σε όλους τους κατοίκους του κράτους δίκαια και ανάλογα με τον πλούτο του καθενός από αυτούς». ΣΕ “Σύνταγμα της Ελλάδος» του 1844, άρθρ. 3 ενότητα α» υιοθέτησε τη διατύπωση που πλησιάζει επί του παρόντος την τελική διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε, με ορισμένες αλλαγές στη διατύπωση, σε όλα τα επόμενα Συντάγματα – του 1864, 1911, 1927, 1952 και 1975 – ορίζοντας ως εξής:Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου και θα συνεισφέρουν στις δημόσιες επιβαρύνσεις ανεξαιρέτως, σύμφωνα με την περιουσία του κράτους».
Α. Όψεις του κανονιστικού περιεχομένου της αρχής της ισότητας σε σχέση με τις δημόσιες επιβαρύνσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθ. 4 ενότητα 5 του Συντάγματος
