Σε μια προκλητική μακροσκελή ανάρτησή του ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης κατηγορεί για «κανιβαλισμό» όσους επιμένουν στη διατήρηση της μνήμης του εγκλήματος των Τεμπών.
Κύριος. Άδωνις Γεωργιάδης αναφέρεται -θεωρητικά- στη θέση της αντιπολίτευσης για την τραγωδία στα Τέμπη και ειδικότερα σε όσα υποστηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σε σχέση με την ποινική ευθύνη του πρώην υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή για τη σύμβαση 717, σημειώνοντας ότι αν αυτό είναι περίπτωση, τότε”Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να ήταν από την πρώτη στιγμή στη φυλακή».
Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι στόχος του «μεταρρυθμιστή» υπουργού είναι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, η οποία έχει τεθεί στο πλευρό της αλήθειας και όχι με μια προσπάθεια συγκάλυψης και «αμηχανίας» της ευθύνης για ένα αδιανόητο έγκλημα.
Εμφανιζόμενος για άλλη μια φορά ως… στυλοβάτη και απολογητή του καθεστώτος Μητσοτάκη, ο κ. Γεωργιάδης στην ανάρτησή του έκανε λόγο για «απόπειρα κανιβαλισμού«σε βάρος του κ. Κώστας Καραμανλής για τα Τέμπη, χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα αθώο, επισημαίνοντας ότι «δεν είναι δολοφόνος και δεν ευθύνεται ποινικά για το ατύχημα».
«Κατανοώ πλήρως την οργή, τον πόνο και τον φόβο του κοινού για αυτό το τραγικό ατύχημα, αλλά ήταν ατύχημα, όχι έγκλημα. Κανείς δεν ήθελε να σκοτωθούν όλα αυτά τα παιδιά, ούτε έκανε κακόβουλα, δηλαδή με σκοπό να κάνει κάτι τέτοιο», σημειώνει μεταξύ άλλων ο κ. Γεωργιάδης.
{https://www.facebook.com/adonisgeorgiadi/posts/963650728463645?ref=embed_post}
Αναλυτικά η θέση του Υπουργού Υγείας έχει ως εξής:
«Και η αλήθεια αλλάζει»
Στη ζωή μου, από την πρώτη μέρα που οι συμπολίτες μου μου έδωσαν την τιμή να με εκλέγουν συνεχώς ως εκπρόσωπό τους στο κοινοβούλιο, αποφάσισα να μην συμπεριφέρομαι σαν απλός πολιτικός.
Το να μην λαμβάνω αποφάσεις με βάση το προσωπικό μου πολιτικό κόστος, να μην κρύβω την αληθινή μου γνώμη για κάτι που θεωρώ σημαντικό όταν η Κοινή Γνώμη είναι σθεναρά αντίθετη και, ως εκ τούτου, η αντίθετη άποψη ή η σιωπή είναι πολιτικά επωφελής.
Όταν υποστήριξα το Μνημόνιο από την πρώτη μέρα της χρεοκοπίας μας το 2010, σχεδόν δημόσια τότε, έπαιρνα 200 εκατομμύρια την ημέρα μαζί με βρισιές και βρισιές, για να δω αργότερα πότε αυτοί που με έβριζαν πήραν την εξουσία να το εφαρμόσουν κατά γράμμα και μάλιστα σε πιο δύσκολη έκδοση λόγω του χαμένου χρόνου που σημειώθηκε. Αλλά αυτό είμαι και δεν πρόκειται να αλλάξω τώρα.
Όταν η Νέα Δημοκρατία εξασφάλισε μια τεράστια νίκη τον περασμένο Μάιο, πίστευα αφελώς ότι η αντιπολίτευση θα καταλάβαινε ότι ο ελληνικός λαός είχε απορρίψει την τοξικότητα και το μίσος και ότι θα μπορούσαμε να μπούμε σε μια περίοδο πολιτικής κανονικότητας. Εκανα λάθος!
Παρακολουθώ, όπως όλοι αυτή τη στιγμή, τις απόπειρες κανιβαλισμού από διάφορα κόμματα κατά του πρώην υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, βουλευτή Σερρών κ. Κώστα Καραμανλή. Δεν είχα καμία ιδιαίτερη πολιτική σχέση με την οικογένεια Καραμανλή. Ίσως στην αρχή να με αντιμετώπιζαν επιφυλακτικά λόγω της πολιτικής διαδρομής και του στυλ μου. Συνεργάστηκα όμως πολύ καλά με τον κ. Κώστα Καραμανλή και πρέπει να πω ότι εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν καλός υπουργός.
Φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί από αυτούς στην Παράταξή μου με εξαιρετικά στενούς πολιτικούς δεσμούς με αυτόν και την οικογένειά του, αλλά λυπάμαι για αυτό που βλέπω, δεν μπορώ να σιωπήσω. Σήμερα χάνω δημοτικότητα και ψηφίζω για να γράψω ένα τέτοιο άρθρο, αλλά αν δεν πω αυτό που πιστεύω, μια μέρα θα ντραπώ που δεν το πω.
Σήμερα το πρωί στην τηλεόραση του Σκάι άκουσα τον γραμματέα του Πασόκ, κ. Σπυρόπουλο (με το χαρακτηριστικό του «ήρεμο» ύφος…) να λέει επί λέξει τα εξής λόγια: «Ο κ. Καραμανλής να διωχθεί γιατί αν ολοκλήρωνε την 717η σύμβαση στην ώρα τους, τότε τα παιδιά θα δεν θα πέθαιναν…»
Στη συνέχεια, όμως, απαντώντας σε επίμονες ερωτήσεις δημοσιογράφων: «για ποιο έγκλημα τον κατηγορείς;» είπε και πάλι κυριολεκτικά: «Αντί να κηρύξει την εργολαβική εταιρεία σε πτώχευση και να της επιβάλει πρόστιμο, της έδωσε και άλλα χρήματα για να συνεχίσει να εργάζεται. …».
Η γενική άποψη του ΠΑΣΟΚ (πολύ φοβάμαι ότι επικρατεί η ίδια απόλυτη σύγχυση στο μεγαλύτερο μέρος της Κοινής Γνώμης) είναι ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής ευθύνεται, έστω και ποινικά, επειδή δεν εκπλήρωσε τη σύμβαση 100%, άρα, ατύχημα, αλλά ταυτόχρονα γιατί δεν δήλωνε την απόλυση της αναδόχου εταιρείας, κάτι που θα ήταν πράξη ότι αν το έκανε, τότε η επένδυση θα είχε διακοπεί αυτόματα και άρα σίγουρα δεν θα είχε αποφευχθεί το ατύχημα… .
δηλ. ο κ. Κώστας Καραμανλής, κατά την πλειοψηφία, ευθύνεται ταυτόχρονα για ένα πράγμα και ακριβώς το αντίθετο… είναι απολύτως προφανές ότι δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο και άρα το πιθανότερο είναι να είναι υπεύθυνος ο κ. Καραμανλής, γιατί κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος για ένα τόσο τραγικό γεγονός!
Και αν οι κατηγορίες των αγαπημένων προσώπων, ειδικά των γονιών αυτών των παιδιών, είναι απολύτως δικαιολογημένες και σεβαστές (όλοι πρέπει απλώς να σκύψουμε το κεφάλι μπροστά σε αυτούς που υποφέρουν τον μεγαλύτερο πόνο που υπάρχει σε αυτή τη ζωή), δεν μπορούμε παρά να αηδιάζουμε. αυτή η χυδαία στάση απέναντι στους πολιτικούς μας αντιπάλους πολιτική εκμετάλλευση.
Έχω ήδη αναφέρει την οικογένεια του κ. Κώστα Καραμανλή και όχι τυχαία. Γενικά, στην πολιτική και στη ζωή, το να έχεις ένα βαρύ όνομα είναι καλό, αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορεί να αποδειχθεί πολύ κακό. Είμαι πεπεισμένος ότι ένας από τους λόγους που ο συγκεκριμένος πρώην υπουργός δέχεται τόση κριτική και οργή είναι και το όνομά του. Χρειάζεται μεγάλη θυσία για να γιατρέψεις κάτι τόσο τραγικό, και τι μεγαλύτερο από το Καραμανλικό. Σε αυτήν την αυτόματη αντίδραση της Κοινής Γνώμης, οι πολιτικοί μας αντίπαλοι πιστεύουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να διαψεύσουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και να καταφέρουν ένα αποφασιστικό πλήγμα στο Κόμμα και την Κυβέρνησή μας.
Αν πίστευα ότι ο κ. Καραμανλής είχε έστω και την παραμικρή ένδειξη ποινικής ευθύνης, θα ήμουν ο πρώτος που θα του το έλεγα. Αν όμως υποθέσω ότι η αποτυχία έστω και ενός Υπουργού να ολοκληρώσει γρηγορότερα τη σύμβαση (γιατί τελικά την ολοκλήρωσε) επιφέρει ποινική ευθύνη, τότε κανένας Υπουργός δεν θα πεταχτεί από τη φυλακή.
Για να σας το καταστήσουμε σαφές, θα χρησιμοποιήσουμε δύο παραδείγματα. Ένας από τους πιο επικίνδυνους δρόμους της χώρας, με τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα κάθε χρόνο, είναι ο ΒΟΑΚ στην Κρήτη και ακολουθεί το δρομολόγιο Πάτρα/Πύργος. Και οι δύο δρόμοι ανακοινώθηκαν από διαφορετικές κυβερνήσεις, συμπεριλήφθηκαν σε συμβάσεις, αποσύρθηκαν κ.λπ., και ως εκ τούτου είναι ατελείς μέχρι σήμερα. Εάν ο Υπουργός ευθύνεται ποινικά επειδή δεν ολοκληρώθηκε η Σύμβαση και επομένως δεν μπορούσε να αποφευχθεί ένα τραγικό ατύχημα, τότε γιατί δεν φέρουν την κατάλληλη ποινική ευθύνη όλοι οι Υπουργοί που δεν ολοκλήρωσαν αυτές τις διαδρομές;
Σε σχέση με την τραγωδία στο Μάτι, την οποία φυσικά ο Σύριζα ξέχασε τελείως και σε σχέση με τους 106 νεκρούς εκεί, δεν σηκώθηκε, αλλά ούτε αναρτήθηκε πανό, η εισαγγελική πρόταση ήταν κυριολεκτικά: «Αν ήταν 112. ολοκληρωθεί, οι άνθρωποι θα είχαν σωθεί και θα είχαν έρθει στη ζωή…». Επομένως, ακολουθώντας ακριβώς το ίδιο σκεπτικό, όλοι οι συριζαίοι υπουργοί που δεν έχουν συμπληρώσει το 112 (που κάναμε σε λίγους μήνες θητείας ήταν τόσο εύκολο, ενώ ο Σύριζα δεν ολοκλήρωσε τη σύμβαση για το 717 για 5 χρόνια) θα πρέπει να είναι ήδη στη φυλακή. Κανείς δεν σκέφτεται αυτά τα πράγματα ούτε τα τονίζει, γιατί ο πόνος που μας προκάλεσε αυτή η τραγωδία έχει κερδίσει, και αυτό είναι σε κάποιο βαθμό κατανοητό, αλλά από την άλλη, δεν μπορούμε να ανατρέψουμε όλους τους κανόνες της λογικής λόγω του πόνου μας και του λαχτάρα για εξουσία.
Ένα ακόμη πιο εξωφρενικό συνέβη στον κ. Καραμανλή. Όταν συνέβη το ατύχημα και επισκέφθηκε το σημείο, παραιτήθηκε αμέσως, αναλαμβάνοντας πλήρη αστική ευθύνη. Μετά από όσα έγιναν μετά την παραίτησή του, αμφιβάλλω αν θα υπάρξει στο μέλλον υπουργός που θα τον μιμηθεί. Η παραίτησή του, η οποία ήταν αποτέλεσμα του πραγματικού βάρους συνείδησης που προκάλεσε το ατύχημα, θεωρήθηκε από την Καθολική Γνώμη σχεδόν ως παραδοχή ενοχής. Ακόμη και η απόφασή του να αποκαλυφθεί στις εκλογές θεωρήθηκε θρασεία κατά τη γνώμη των συμπολιτών του, λες και στη Δημοκρατία δεν ήταν οι πολίτες που πήραν τελικά τις αποφάσεις. Ο Σύριζα κ. Παππάς έφτασε στο σημείο να βρίζει on air τους συμπολίτες του στις Σέρρες που τον ψήφισαν ως βοηθό του φόνου… μιλάμε για άκρατο λαϊκισμό και παραλογισμό.
Και όταν ο Κυριάκος Βελόπουλος άρχισε να στροβιλίζει θεωρίες συνωμοσίας για το «μπάζωμα» (απαραίτητο, δηλαδή να καλύψει το έδαφος για να στήσει γερανούς και να σηκώσει αμέσως τα βαγόνια βάρους και να βρει επιζώντες ή να μαζέψει πτώματα), οι περισσότεροι δεν έδωσαν σημασία σε αυτό. Σήμερα όμως η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στηρίζει την πεποίθησή της στο λεγόμενο «συγκάλυψη» αυτής της ανοησίας, για την οποία κάποιοι κατηγορούν και πάλι τον κ. Καραμανλή, ο οποίος είχε ήδη παραιτηθεί μέχρι τότε.
Σήμερα ο κ. Ανδρουλάκης (δυστυχώς μεγάλη απογοήτευση) με κατηγόρησε ότι χρησιμοποιούσα γκεμπελιστική προπαγάνδα για τα Τέμπη, αλλά ας μας πει αυτός ο τίμιος αν πχ να πάει φυλακή ο υπουργός Ναυτιλίας στη Σάμινα; Γιατί αυτό σημαίνει ποινική ευθύνη για τον Υπουργό.
Πιστεύω ειλικρινά ότι μπροστά στην τραγωδία του ατυχήματος των Τεμπών, η κυβέρνησή μας, από ντροπή και τον πόνο που νιώθουμε όλοι για αυτό το γεγονός, έχασε εντελώς τη μάχη των εντυπώσεων που εκτίθεται στην Κοινή Γνώμη. Και έτσι κατηγορηθήκαμε από την πλειοψηφία για συγκάλυψη των γεγονότων, ενώ για τον Oko η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη μετά από 6 χρόνια και για τους Τέμπες η δίκη θα ξεκινήσει σε λιγότερο από 1,5 χρόνο μετά την τραγωδία. Το πρώτο θεωρείται φυσιολογικό, το δεύτερο συγκάλυψη αν είναι δυνατόν.
Και ας επιτρέψουμε να μας κατηγορήσουν για πολιτική εκμετάλλευση στο Μάτι, όταν τους κατηγορούσαμε μόνο για ανικανότητα και κακό θέατρο, ενώ ποτέ δεν είπαμε ότι πρέπει να γίνει προπαρασκευαστική δίκη για τους υπουργούς τους, τώρα μιλάνε για ποινική ευθύνη των υπουργοί για ένα ατύχημα που έλαβε χώρα που ονομάζεται «έγκλημα» και «δολοφονία»
Κατανοώ πλήρως την οργή, τον πόνο και τον φόβο του κοινού για αυτό το τραγικό ατύχημα, αλλά ήταν ατύχημα, όχι έγκλημα. Κανείς δεν είχε σκοπό να σκοτωθούν όλα αυτά τα παιδιά, ούτε έκανε κακόβουλα με τέτοια πρόθεση. Είναι ανυπόφορο, ο καθένας μας πιστεύει ότι μπορεί να είναι και το δικό μας παιδί σε αυτό το τρένο, αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε αυτόν τον πόνο να βυθίσει ξανά την Ελλάδα στην πολιτική τοξικότητα. Η Ελλάδα θα πληρώσει βαριά για αυτό στο μέλλον.
Και όχι, ο κ. Κώστας Καραμανλής δεν είναι δολοφόνος και δεν ευθύνεται ποινικά για το ατύχημα. Καθημερινά πολλές δημόσιες συμβάσεις δεν υλοποιούνται, πολλοί διαγωνισμοί σταματούν στα δικαστήρια, πολλές εταιρικές διαφορές καθυστερούν πολλά έργα.
Υπάρχουν πολλά να κάνουμε για να βελτιώσουμε τις διαδικασίες, να βρούμε τρόπους να δουλεύουμε καλύτερα, να δημιουργούμε καλύτερα τρένα, αλλά όχι να γίνεις ζούγκλα όπου ο ένας κατηγορεί τον άλλον! Υπάρχει χυδαιότητα στην πολιτικήΚΑΙΚυρία».
Δείτε όλες τις ειδήσεις και ενημερώσεις καθώς συμβαίνουν
