«Πρέπει να μετατρέψουμε ένα κακό αποτέλεσμα σε εφαλτήριο για μια νέα αρχή», είπε ο Αλέξης Χαρίτσης κατά την εναρκτήρια ομιλία του στη συνεδρίαση της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων.
Ο πρόεδρος της ΚΟ Νέας Αριστεράς ανέπτυξε τους λόγους της ήττας. Σχεδόν πάντα, ένα κόμμα που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα διάσπασης αποτυγχάνει να συμμετάσχει στις εκλογές για πρώτη φορά επειδή δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια ξεχωριστή πολιτική ταυτότητα, κάτι που απαιτεί χρόνο, σημείωσε. Υποστήριξε ότι ταυτόχρονα «αν ο πομπός δεν θεωρείται αξιόπιστος, το μήνυμα δεν θα ακουστεί, όσο καλό κι αν είναι» και ότι στην περίπτωση της Νέας Αριστεράς «δεν έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι είμαστε κάτι ριζικά νέος σε σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ». Σημείωσε επίσης ότι «δεν καταφέραμε να μας πείσουμε για τη χρησιμότητα της ψήφου της Νέας Αριστεράς». Δηλαδή, εξήγησε, «στο ερώτημα που μας έθεταν συνεχώς προεκλογική περίοδος, πως δηλαδή μια ψήφος της Νέας Αριστεράς θα συνέβαλε στην ανατροπή του Μητσοτάκη, δεν μπορέσαμε να δώσουμε πειστική απάντηση.
Χαρίτσης τόνισε ότι ένα κόμμα που συγκεντρώνει 2,45% στις ευρωεκλογές «δεν μπορεί απλά να λέει ότι θα κάνουμε μικρές διορθώσεις και θα το αποδεχτούμε». Τόνισε ότι στην πορεία προς το φθινοπωρινό συνέδριο θα πρέπει να αξιολογήσουμε κριτικά τόσο την πολιτική και τις δράσεις μας, όσο και τους ανθρώπους που τις υλοποίησαν «πρώτα από όλα μαζί μου». Αυτό είναι ευθύνη στην πράξη». Η περίοδος πριν από τη συνέλευση, είπε, δεν πρέπει να είναι απλώς ένα οργανωτικό έργο για το κόμμα, αλλά μια διαδικασία πολιτικού μετασχηματισμού για τη Νέα Αριστερά. «Πρέπει να μετατρέψουμε ένα κακό αποτέλεσμα σε ένα σκαλοπάτι για μια νέα αρχή».
Υποστήριξε ότι παρά τη δύσκολη κατάσταση, η Νέα Αριστερά έχει σοβαρές ευκαιρίες διαφυγής για τρεις λόγους: πρώτον, η αποδυνάμωση του Μητσοτάκη από τις ευρωεκλογές διορθώνει τις συνθήκες του πολιτικού παιχνιδιού και ανοίγει νέους χώρους στην αντιπολίτευση. Δεύτερον, το εκλογικό αποτέλεσμα βύθισε και τα δύο κεντροαριστερά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σε διπλή παράλληλη κρίση. Σχολίασε ότι «στο ΠΑΣΟΚ έχει τεθεί θέμα ηγεσίας, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος φαίνεται να προτρέπει μεγάλο μέρος του κόμματος να αποχωρήσει» και ότι «στην κούρσα Ανδρουλάκη και Κασσελάκη για ηγεμονία στην προοδευτική αντιπολίτευση, οι ψηφοφόροι απάντησαν. : 'κανένα από τα δύο'”. Τρίτον, η Νέα Αριστερά δεν ξεκινά από το μηδέν.
Ο κ. Χαρίτσης τόνισε ότι «για την Αριστερά δεν υπάρχει πολιτική χωρίς κόμμα» και απαίτησε «να κάνουμε λοιπόν το κόμμα μας και να το διευρύνουμε» και να το προστατεύσουμε από δύο μεγάλους κινδύνους: «να εγκλωβιστεί στην αλαζονική αυτοδιαχείριση». επάρκεια μειονοτήτων, βυθιζόμαστε στον σεχταρισμό της ιδεολογικής καθαρότητας, αναγνωρίζουμε ότι δεν φταίμε εμείς για το αποτέλεσμα, αλλά οι άνθρωποι που δεν ήταν αρκετά αριστεροί και ψήφισαν λάθος. Ο δεύτερος κίνδυνος, είπε, «είναι ο εγκλωβισμός στο γαϊτανάκι γύρω από την αναδιάρθρωση της κεντροαριστεράς, η οποία στερείται τόσο πολιτικού περιεχομένου όσο και κοινωνικών αναφορών. Ένα καρουζέλ στο οποίο η αργή διαδικασία, ο μεσσιανισμός, οι προσωπικές στρατηγικές και η μεταπολίτευση είναι περιττές. Ειδικότερα, τόνισε ότι η ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι γνήσιο αίτημα του αριστερού και προοδευτικού κόσμου, το οποίο «ασφαλώς αποδεχόμαστε και είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για την επιτυχία της». Υποστήριξε ότι «ο Μητσοτάκης και η δεξιά θα πέσουν μόνο αν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα μέτωπο που εκφράζει κάτι εντελώς διαφορετικό: ιδεολογικό, αξιακό, πολιτικό, κοινωνικό». Τόνισε ότι για τη Νέα Αριστερά ο διάλογος για τη δημιουργία ενιαίου μετώπου ενάντια στη δεξιά έχει τέσσερις άξονες προγραμματισμού: ο πρώτος άξονας είναι η ειρήνη, ο δεύτερος άξονας αφορά η κοινωνική δικαιοσύνη, ο τρίτος άξονας είναι η κλιματική δικαιοσύνη και ο τέταρτος είναι ο άξονας νόμου και ελευθερίας. Σεβασμός στο κράτος δικαίου.
Τέλος, ο κ. Χαρίτσης είπε ότι «η δημιουργία του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία είναι ένα πανευρωπαϊκό πολιτικό παράδειγμα της δυνατότητας αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική ζωή και να υψώσουν ένα τείχος απέναντι στην γκρίζα απειλή. η ακροδεξιά».
