«Όχι μόνο δεν έχουμε αποστασιοποιηθεί από την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά αντιθέτως αποτελούν σταθερό οδηγό στον αγώνα μας για μια πιο σύγχρονη, πιο ευρωπαϊκή Ελλάδα. Πρέπει να προχωρήσουμε παραπέρα, συνδυάζοντας την παράδοση με τις σύγχρονες τάσεις. Την ανανέωση σχολίασε υπεύθυνα και ποιοτικά ο υπουργός Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας Κωστής Χατζηδάκης με αφορμή την 50η επέτειο της Νέας Δημοκρατίας.
Ειδικότερα, ο υπουργός Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας έγραψε στον Χ:
«Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι πλέον η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή! Έχει ξεφύγει από τις αρχές και τις αξίες του». Το ακούμε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, ειδικά από ανθρώπους που είχαν και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη Νέα Δημοκρατία.
Με τη Νέα Δημοκρατία συνδέομαι από τα φοιτητικά μου χρόνια. Έχω τη μεγάλη τιμή να υπηρετήσω ως Γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και στη συνέχεια ως Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ως ευρωβουλευτής επί Μιλτιάδη Έβερτ και Κώστα Καραμανλή. Ως βουλευτής και υπουργός στις κυβερνήσεις 3 διαφορετικών πρωθυπουργών: του Κώστα Καραμανλή, του Αντώνη Σαμαρά και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και ως αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορώ λοιπόν να τονίσω ότι 50 χρόνια μετά την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο δεν έχουμε αποκοπεί από την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά αντιθέτως αποτελούν σταθερό οδηγό στον αγώνα μας για μια πιο σύγχρονη, πιο ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Τα χρόνια και οι προκλήσεις αλλάζουν, αλλά οι βασικές κατευθυντήριες αρχές παραμένουν σταθερές. Και να εξηγήσω αμέσως: Τι ακριβώς χαρακτηρίζει την πολιτική δραστηριότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή;
– Ακλόνητη δέσμευση για την Ελλάδα της Ευρώπης: Μετά την επιτυχή αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα, εντάχθηκε στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Σε αντίθεση με την τάση εκείνη την εποχή που φώναζε: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι το ίδιο σωματείο». Και έκτοτε, η Νέα Δημοκρατία είναι σταθερά η παράταξη που υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
– Δημοσιονομική λιτότητα: Στα δημόσια οικονομικά κυριαρχούσαν τα νοικοκυριά. Η Ελλάδα δεν είχε υψηλό δημόσιο χρέος και ταυτόχρονα η οικονομία αναπτυσσόταν ραγδαία. Αυτό ακριβώς που επιδιώκει η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, ασκώντας μια σοβαρή και αξιόπιστη οικονομική πολιτική που λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές και εθνικές ανάγκες.
– Κοινωνική ευαισθησία: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με όλες του τις πολιτικές εστίασε στη βελτίωση της ζωής όλων των Ελλήνων και ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων. Κάτι για το οποίο επιδιώκουμε και εγώ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και για το οποίο φυσικά αντιμετωπίζουμε κριτική από ορισμένους που ανησυχούν για κάποιες από τις διευκολύνσεις που παρέχει η Νέα Δημοκρατία για την αντιμετώπιση έκτακτων δυσκολιών. Θα ήταν αυτοί που θα θύμωναν αν δεν τους βοηθούσαμε!
– Επιμονή στην αλήθεια: Ο Καραμανλής μισούσε τον λαϊκισμό όλων των αποχρώσεων και τη δημαγωγία. Το ίδιο συμβαίνει και με τη σημερινή κυβέρνηση. Επιλεχτήκαμε μακράν οι λιγότερο υποσχόμενοι και κάνουμε τα πάντα στην πράξη, τηρώντας τις δεσμεύσεις μας.
– Αδιαφορία για το προσωρινό πολιτικό κόστος: αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανησυχούσε για το πολιτικό κόστος, η Ελλάδα σήμερα πιθανότατα θα είχε ενταχθεί στην ΕΕ με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, οι ίδιοι που τον επέκριναν τότε για την ένταξη μας στην ΕΕ θα ήταν οι πρώτοι που θα επισήμαναν αργότερα. το δάχτυλο σε αυτόν για την πρόωρη ένταξη της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Έτσι είμαστε σήμερα, δεν διστάζουμε να πολεμήσουμε τα δόγματα της αριστεράς, χωρίς να λάβουμε υπόψη τις αντιδράσεις: μη κρατικά πανεπιστήμια, πανεπιστημιακό άσυλο, ιδιωτικοποιήσεις, εκσυγχρονισμός εργατικού δικαίου. Άλλωστε οι αντιδράσεις έχουν ξεχαστεί, αλλά για πολλούς ανυπεράσπιστους Έλληνες οι μεταρρυθμίσεις παραμένουν!
Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι βέβαια αλάνθαστη. Έκανε επίσης διάφορα λάθη κατά καιρούς. Ωστόσο, κατάφερε να παραμείνει σημείο αναφοράς για την πολιτική ζωή του τόπου. Έχει επιβιώσει σταθερά από τα χρόνια της κρίσης, όταν ένα άλλο κόμμα στην εξουσία κατέρρευσε, και εξακολουθεί να αναζητά την ταυτότητά του, βασιζόμενη κυρίως στη νοσταλγία. Και ας μην ξεχνάμε ότι λίγα χρόνια αργότερα κατέρρευσε και ένας οπορτουνιστικός συνασπισμός ανθρώπων με μοναδικά στοιχεία που συνδύαζαν τον ακραίο λαϊκισμό και την τοξικότητα.
Και γιατί επιβίωσε η Νέα Δημοκρατία; Στάθηκε γιατί, παρά τα λάθη της, ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Όταν προσπαθήσαμε να ιδιωτικοποιήσουμε, οι υπόλοιποι ήταν αντίθετοι. Όταν προσπαθήσαμε να κρατήσουμε το νοικοκυριό στη ζωή, όλοι οι άλλοι είπαν: «Τι λίγα δίνεις. Πόσο ανώδυνος είσαι». Αν και στην πραγματικότητα θα πρέπει να επιδεικνύουμε ακόμη μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση!
Όμως η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε αναλλοίωτη γιατί μπορεί και συνδυάζει δύο πράγματα: να τηρεί κανείς τις αρχές του με την ανανέωση και την εξέλιξη. Δυστυχώς, αν εμείς ως κόμμα στην εξουσία φοβόμασταν τις σύγχρονες τάσεις. Δυστυχώς, αν αντιμετωπίζαμε τα πάντα απολύτως δογματικά, σαν να ήταν η Νέα Δημοκρατία κάποιου είδους πολιτική «θρησκεία». Τότε δεν θα ήμασταν Νέα Δημοκρατία, αλλά ΚΚΕ!
Υπάρχει κάποιος στην ιστορική διαδρομή που μπορεί να φανταστεί το μέλλον της Ελλάδας χωρίς τη Νέα Δημοκρατία ως βασικό πυλώνα του πολιτικού συστήματος; Αν όχι η Νέα Δημοκρατία, τότε ποια θα είναι; Δεν θα είμαστε και φυσικά δεν πρέπει να είμαστε μόνοι. Η δημοκρατία χρειάζεται ισορροπία. Ελπίζω ότι οι εσωκομματικές διεργασίες στα υπόλοιπα κόμματα θα παράγουν αποτελέσματα που θα οδηγήσουν σε έναν γόνιμο και σοβαρό πολιτικό διάλογο στην Ελληνική Δημοκρατία. Θα κάνουν αυτό που νομίζουν. Ωστόσο, πρέπει να πάμε παρακάτω, συνδυάζοντας την παράδοση με τις σύγχρονες τάσεις. Ανακαίνιση με υπευθυνότητα και ποιότητα. Όπως ακριβώς έκανε ο Καραμανλής όταν επέστρεψε από την εξορία το 1974!
