Ανακαλύπτουμε νέες πτυχές του σπουδαίου και δαιδαλώδους έργου του Κώστα Πανιάρα, εξερευνούμε την αθέατη ιστορία του Πειραιά, επισκεπτόμαστε το οινοποιείο του περιοδικού Kennedy με γαλλικά κρασιά και καθώς η νύχτα περνάει, μυούμε στην απόλαυση του ύπνου και της τεμπελιάς με το Kimiso. Αρχαιρεσίες.
Ένας λαβύρινθος, μια ραβδωτή σπείρα που περιστρέφεται, εύκαμπτη, αλλά τόσο δυνατή που κουβαλά πάνω της ένα μεγάλο κομμάτι κρύσταλλο. Γίνεται τραπέζι ή τραπεζάκι. Και τα δύο έγιναν και ζωγραφισμένα στο χέρι από τον Κώστα Πανιάρα, το πρώτο το 1990, το δεύτερο το 1985, με κύριο υλικό το PVC. «Το επέλεξα γιατί είναι ένα υλικό που παρέχει απείθαρχη άνοιξη και συμπεριφορά ζώων στη δουλειά μου», έγραψε ο σπουδαίος ζωγράφος, γλύπτης και -όπως συμβαίνει τώρα στην Antiqua- design.
Η έκθεση «Cochlea» αποτελείται από δύο τραπέζια, γλυπτά, ένα πάνελ λαβύρινθου και πίνακες ζωγραφικής του καλλιτέχνη, αποτέλεσμα μιας συνάντησης με λάμπες του πρωτοπόρου Ιταλού αρχιτέκτονα και σχεδιαστή φωτισμού Gino Sarfatti, ιδρυτή της Arteluce. Τα έργα του Βενετού Τζίνο και του γεννημένου στο Κιάτο Πανιάρα μιλούν μέσα από την αρμονία των σχημάτων, τα κύματα των καμπυλών και τον τρόπο που το οργανικό σχήμα της φύσης γίνεται μέρος των έργων τους.
«Και εγώ, όπως ένας άλλος ανυποψίαστος Λαοκόων, βρέθηκα ξαφνικά ανάμεσα στη σπείρα της δικής μου δουλειάς, ψάχνοντας στον λαβύρινθο για να συναντήσω τον αναπόφευκτο εαυτό μου από τον Μινώταυρο», έγραψε τον Οκτώβριο του 1992. Αυτή η αίσθηση του να μπαίνεις στο λαβύρινθο, να βγαίνεις από τις πτυχές του και τις ανατροπές και τις στροφές, κοιτάς τα δύο τραπέζια αλλά και τα σχέδια που έκανε προετοιμάζοντας την κατασκευή τους.
