«Συγρού 33» ονομάζεται ένα νέο θέατρο που άνοιξε στη Συγγρού, το οποίο έχει μακρά ιστορία ως η «οδός των αμαρτωλών» – για πολύ καιρό τα καμπαρέ και η πλατεία ιερόδουλων και τραβεστί έχουν διαμορφώσει τη μυθολογία ενός τόπου όπου απαγορευμένες ρυθμίσεις τόνος και αμαρτία γοητεία.
Αν και η «απογοήτευση» έχει ήδη συμβεί (οι άγγελοι της αμαρτίας προτιμούν πλέον την κυριολεκτική φράση πολιτικά ορθή «εργάτες του σεξ»), σήμερα τα στριπτιτζάδικα και τα κέντρα διασκέδασης συνυπάρχουν ειρηνικά δίπλα σε εντυπωσιακά κτίρια γραφείων και ξενοδοχεία.
Ομολογώ ότι η ιδέα του Αντώνη Καλογρίδη να ανοίξει το θέατρο Συγγρού 33 με την «Αγρίπνια» του Δημήτρη Δημητριάδη ήταν τουλάχιστον εύστοχη. Τόσο η τοποθεσία του θεάτρου όσο και ο σημερινός σκοπός του χώρου παραπέμπουν στο Mastertower, ένα κλαμπ ανοχής (ζώνη, αίσχος;), που εμφανίζεται στο αλληγορικό δράμα του Δημητριάδη.
Το Mastertower ανήκει στον Αυγουστίνο Ρόδη, αρχηγό εγκληματικής/τρομοκρατικής συμμορίας. Προστάτης της είναι ο Λίνος, ο γιος του Ευσεβίου, αρχηγού της χριστιανικής αίρεσης. Ο νέος κάτι ψάχνει, ο μετεωρισμός χαρακτηρίζει την ύπαρξή του, σαν να ξέρει ότι υπάρχει ένα Νόημα για το οποίο αξίζει να ζεις. Και είναι και δεν βρίσκεται στον Mastertower της Βαβέλ.