Οπτικά, αυτό το φρέσκο ντοκιμαντέρ για τη μόδα της δεκαετίας του '90 μέσα από τα μάτια και την επιρροή της Vogue είναι άψογο, όπως ακριβώς θα περίμενες από τον τίτλο.
Ωστόσο, όσον αφορά το περιεχόμενο, η ποιότητα του «ντοκιμαντέρ» είναι θολή γιατί, τουλάχιστον στα τρία πρώτα επεισόδια, όλα όσα ακούτε είναι οικεία. Έστω και εμμονή με επαίνους για την ερμηνεία του Wintour.
Ήδη στα πρώτα λεπτά του πρώτου επεισοδίου χαμογέλασα. Βλέπω την Άννα Γουίντουρ να μπαίνει στα γραφεία της Vogue στο One World Trade Center στο Μανχάταν. Παρατηρώ τις αντιδράσεις των συναδέλφων της και φυσικά θυμάμαι τη σχετική σκηνή από την ταινία «The Devil Wears Prada».
Εκεί που η Miranda Priestly δεν είναι άλλη από την πανίσχυρη και αβύθιστη διευθύντρια της αμερικανικής Vogue. Τότε μπορούσαμε να δούμε ότι η άφιξή της έμοιαζε με κύμα ηλεκτρισμού που έπληξε τους υπαλλήλους, οι οποίοι εξαφανίστηκαν βιαστικά, φόρεσαν ψηλοτάκουνα παπούτσια ή οργάνωσαν περιοδικά στο τραπέζι της.