Εδώ είναι τα μεγαλύτερα έργα πολλαπλής ιδιοκτησίας στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό – οι λόγοι για τους οποίους το «φαινόμενο» ευδοκιμεί

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα επενδύσει 20,5 εκατ. ευρώ έως τον Ιούνιο του 2024 και θα αποκτήσει το 80% των μετοχών της Rio Ave και θα αυξήσει τον αριθμό των ποδοσφαιρικών ομάδων που διαθέτει σε τρεις, μετά ολυμπιακός και Νότιγχαμ Φόρεστ. Η κίνηση έρχεται σε μια περίοδο που το φαινόμενο της πολλαπλής ιδιοκτησίας αυξάνεται στον ποδοσφαιρικό κλάδο.

Σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο Ερευνών Ποδοσφαίρου (CIES), περισσότεροι από 250 σύλλογοι σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν σε έργα πολλαπλών ιδιοκτητών. Αυτά τα εγχειρήματα ποικίλλουν σε μέγεθος και στις περισσότερες περιπτώσεις οι μέτοχοι συμμετέχουν επίσης σε άλλες ομάδες που ασκούν άλλα αθλήματα.

Δημοτική ομάδα ποδοσφαίρου

Ωστόσο, το μεγαλύτερο αμιγώς ποδοσφαιρικό έργο είναι το έργο City Football Group (CFG). Αυτό είναι έργο του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΜάντσεστερΟ Φεράν Σοριάνο, ο οποίος δεν μπορούσε να το συνεχίσει όταν ήταν οικονομικός αντιπρόεδρος της Μπαρτσελόνα. Η CFG έχει συμφέροντα σε 12 συλλόγους σε όλο τον κόσμο: Manchester City (Αγγλία), Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Melbourne City (Αυστραλία), Yokohama Marinos (Ιαπωνία), Girona (Ισπανία), Montevideo City Torquay (Ουρουγουάη), Sichuan Juneau (Κίνα). ), Mumbai City (Ινδία), Lomel (Βέλγιο), Troyes (Γαλλία), Παλέρμο (Ιταλία), Bahia (Βραζιλία). Συνολικά «επηρεάζει» 14 συλλόγους.

Κάτω από το σήμα του CFG, οκτώ ομάδες έχουν κερδίσει τίτλους πρωταθλήματος ή ανέβηκαν, ενώ η Μάντσεστερ Σίτι και η Χιρόνα βρίσκονται επί του παρόντος στην κορυφή των δύο μεγαλύτερων πρωταθλημάτων της Ευρώπης, της Premier League και της La Liga αντίστοιχα.

Άλλες «αυτοκρατορίες»

Και αν το CFG έχει το μεγαλύτερο αμιγώς ποδοσφαιρικό έργο, άλλοι τέσσερις απλώνουν τα «πλοκάμια» τους σε περισσότερους αθλητικούς κλάδους. ΑΥΤΟ κόκκινος ταύρος στο ποδόσφαιρο έχει τη Λειψία (Γερμανία), το Σάλτσμπουργκ (Αυστρία), το Μπραγαδίνο (Βραζιλία), τη Νέα Υόρκη Red Bulls (ΗΠΑ) και τη Liefering (Αυστρία), αν και φυσικά ξεχωρίζουν τα έργα της στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, δηλαδή τη Formula 1.

Υπάρχει και η εταιρεία INEOS του Βρετανού δισεκατομμυριούχου Sir Jim Ratcliffe, η οποία σύντομα θα προσθέσει στο χαρτοφυλάκιό της μετοχές της Manchester United. Επί του παρόντος συνδέεται με τις ποδοσφαιρικές ομάδες της Νίκαιας και της Λωζάνης. Στην ομάδα της Mercedes Επί Φόρμουλα 1, αν και έχει κορυφαίες ομάδες στην ποδηλασία (INEOS Grenadiers) και στην ιστιοπλοΐα (INEOS Britannica).

Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί επιχειρηματίες που επενδύουν στο ποδόσφαιρο συνεπάγεται τη συγχώνευση πολλαπλών ομάδων. Για παράδειγμα, η οικογένεια Γκλέιζερ είχε τους Tampa Bay Buccaneers πριν αγοράσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ωστόσο, αυτό μάλλον δεν συγκρίνεται με την «αυτοκρατορία» του Stan Krenke, η οποία περιλαμβάνει: την Άρσεναλ (Αγγλία), τους πρωταθλητές της NBA, Ντένβερ Νάγκετς, Λος Άντζελες Ραμς (NFL), Κολοράντο Ράπιντς (MLS), χιονοστιβάδες στο Κολοράντο (NHL) και άλλες τρεις ομάδες που εξασκούν διαφορετικά αθλήματα.

Έτσι μοιάζει ο Τζος Χάρις, παίζοντας για τους Crystal Palace (Αγγλία), Philadelphia 76ers (NBA), New Jersey Devils (NHL) και επί του παρόντος Washington Commanders (NFL).

Τελευταία έργα

Ένα από τα τελευταία έργα αυτού του βεληνεκούς είναι αυτό του ιδιοκτήτη της Chelsea, Todd Boley. Εκτός από τον αγγλικό σύλλογο, ο Αμερικανός επιχειρηματίας επένδυσε στη Ligue 1 του Στρασβούργου και πριν ενταχθεί σε αυτές τις ομάδες, απέκτησε μετοχές σε Los Angeles Dodgers (MLB) και Los Angeles Lakers (NBA)..

Μια ειδική περίπτωση πολλαπλής ιδιοκτησίας είναι η Fenway Sports Group (FSG). Κατέχει τη Λίβερπουλ, αλλά σε αυτό συμμετέχει και το επενδυτικό ταμείο RedBird Capital Partners που αγόρασε το Μιλάνο και την Τουλούζη. Η FSG είναι ιδιοκτήτης των Boston Red Sox (MLB), των Pittsburgh Penguins (NHL) και είναι επίσης μέλος της ομάδας NASCAR. Μέτοχος της FSG είναι και ο άσος των Λος Άντζελες Λέικερς, ΛεΜπρόν Τζέιμς.

Και μιλώντας για συνεργασίες και πολυιδιοκτησία, οι ενέργειες των 777 Partners έχουν ταράξει τα νερά της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας. Σύντομα προστέθηκαν οι Χέρτα Βερολίνου (Γερμανία), Γένοβα (Ιταλία), Σταντάρ Λιέγης (Βέλγιο), Ερυθρός Αστέρας (Γαλλία), Μελβούρνη Βίκτορι (Αυστραλία) και Βάσκο ντα Γκάμα (Βραζιλία).

«Δίκτυα» σε πολλές ομάδες

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί επενδυτές αποφασίζουν να διαθέσουν τα χρήματά τους μεταξύ πολλών ομάδων, παρόλο που δεν έχουν πάντα τον έλεγχό τους. Ο David Blitzer έχει μετοχές σε: Crystal Palace (Αγγλία), Augsburg (Γερμανία), Den Haag (Ολλανδία) και Beveren (Βέλγιο).

Ο John Textor επέστρεψε ξανά: Λυών (Γαλλία), Μποταφόγκο (Βραζιλία), Μόλενμπεκ (Βέλγιο). Το Pacific Media Group συνδέεται με τους ακόλουθους συλλόγους: Den Bosch (Ολλανδία), Thun (Ελβετία), Ostend (Βέλγιο), Esbjerg (Δανία), Nancy (Γαλλία).

Ρυθμιστικοί οδηγοί και προκλήσεις

Οι λόγοι για να επενδύσεις σε τόσους πολλούς συλλόγους διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Στη Μάντσεστερ Σίτι, ξεκίνησε με την επιθυμία να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο franchise που θα βοηθούσε οικονομικά τον οργανισμό. Με τα χρόνια, έχει εξελιχθεί σε ένα έργο όπου όλοι οι σύλλογοι μοιράζονται πληροφορίες και θέλουν να παίζουν το ίδιο στυλ ποδοσφαίρου. Παράλληλα, βοήθησε πολύ το brand της Manchester City εισάγοντάς το έμμεσα σε πολλές αγορές. Η πόλη ανακοίνωσε πρόσφατα έσοδα άνω των 800 εκατομμυρίων ευρώ.

Συνεργασία υπάρχει και μεταξύ των ομάδων INEOS και Red Bull, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αν και αυτό δεν είναι πάντα προφανές. Σε άλλες περιπτώσεις, οι λόγοι για τη συμμετοχή της εταιρείας ή του επιχειρηματία σε πολυιδιοκτησιακό έργο είναι καθαρά οικονομικοί. Τα κλαμπ γίνονται όλο και πιο ελκυστικά μέρη για επενδύσεις και πλατφόρμες όπως το Netflix ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Εκτός από την οικονομική πτυχή, υπάρχουν και ανταγωνιστικές πτυχές. Οι ομάδες που εξαπλώνουν τα «δίκτυά» τους σε άλλες χώρες μπορούν να εντοπίσουν καλύτερα και να αναπτύξουν τα αποκτημένα ταλέντα μέσα στον δικό τους οργανισμό. Και μετά μπορούν να το μεταδώσουν σε άλλους συλλόγους. Ταυτόχρονα, λαμβάνοντας υπόψη τον περιορισμένο χρόνο παιχνιδιού των νεαρών παικτών, ειδικά στα πρωταθλήματα της πρώτης κατηγορίας, μπορούν να δώσουν σε άλλους συλλόγους την ευκαιρία να βελτιωθούν. Και αυτό έγινε σχεδόν απαραίτητο μετά τη δραστική μείωση της ελάφρυνσης των δανείων που επέβαλε η FIFA.

Φυσικά, το «φαινόμενο» εγείρει και κανονιστικά ζητήματα που αφορούν διεθνείς διοργανώσεις, αθλητικές και συναφείς Οικονομικό Fair Play, επειδή είναι δυνητικά δυνατό να παρακαμφθεί η πολυιδιοκτησία. Τον περασμένο Μάρτιο ο πρόεδρός της ΟΥΕΦΑ, Ο Alexander Ceferin υποστήριξε ότι θα δημιουργηθεί ένα πλαίσιο επειδή το φαινόμενο είχε εξαπλωθεί και δεν μπορούσε να σταματήσει. Πριν από πολλά χρόνια η Λειψία έπαιξε κόντρα στη Σάλτσμπουργκ, αποδεικνύοντας ότι έχει διαφορετική διαχείριση. Η Μίλαν έκανε το ίδιο με την Τουλούζ το περασμένο καλοκαίρι και της επετράπη, όπως και οι Άστον Βίλα – Βιτόρια Γκιμαράες και Μπράιτον – Ουνιόν Σεν Ζερμέν.

Οι διαφορετικές διοικήσεις και το αν μια εταιρεία κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών είναι τα «κλειδιά» για την UEFA, η οποία εξετάζει κάθε περίπτωση ξεχωριστά και αποφασίζει. Ωστόσο, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσει η FIFA εάν πολλές ομάδες, όπως αυτές από το City Football Group, εμφανιστούν στο διευρυμένο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.