Πογέτ: Θέλω να μείνω στην Ελλάδα, σκέφτομαι πάντα την Αγγλία

Η επιθυμία του να συνεχίσει να εργάζεται στον πάγκο της Εθνικός εξέφρασε για άλλη μια φορά Γκουστάβο Πογέτα. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός μίλησε στην ιστοσελίδα “footballleagueworld” και είπε ότι ήθελε να συνεχίσει να κάθεται στον “γαλανόλευκο” πάγκο, αλλά δεν έκρυψε ότι ακόμα σκεφτόταν την Αγγλία και αν έφευγε από τη χώρα μας, επέστρεφε. στην εθνική ομάδα.Η θέληση του νησιού είναι προτεραιότητά του.

“Να ανανεωθεί μέχρι τον κόσμο”

«Υπάρχει πάντα κάτι εκεί που με κάνει να θέλω να επιστρέψω. Ωστόσο, φαίνεται ότι αν δεν είσαι σε αυτόν τον κύκλο, οι μάνατζερ πάνε από τον έναν σύλλογο στον άλλο και βρίσκουν άλλη δουλειά, είτε τα πάνε καλά είτε όχι, και για διάφορους λόγους αυτό είναι δύσκολο. Φυσικά, ο χρόνος είναι πάντα σημαντικός. Έχω πλέι οφ τον επόμενο μήνα που θα μου επιτρέψουν να πάω στο Euro. Μερικές φορές έχεις μια καταπληκτική θέση και σε καλούν κόσμος και η ομοσπονδία το ξέρει, οπότε δεν κρύβω τίποτα, αλλά προς το παρόν δεν συστήνω τον εαυτό μου σε κανέναν, είμαι σε εξαιρετική φόρμα.

Τώρα το συμβόλαιό μου λήγει στις 31 Μαρτίου, είτε προκριθώ είτε όχι, που σημαίνει ότι είναι επίσης άβολο γιατί ναι, θέλω να μείνω, αλλά… Η κατάστασή μου είναι ότι μου απομένουν μόλις δύο εβδομάδες από το συμβόλαιο. Αυτή είναι η αλήθεια. Τι θα κάνω μετά; Δεν γνωρίζω. Ελπίζω να προκριθώ και αν προκριθώ μπορώ να πάω, αλλά δεν θέλω να είμαι σε δύσκολη κατάσταση, οπότε η ιδέα μου ήταν να προσπαθήσω να επεκτείνω το συμβόλαιο για μακροπρόθεσμο, ίσως μέχρι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και μετά εσύ δείτε.» τόνισε αρχικά ο Ουρουγουανός, ο οποίος στη συνέχεια μίλησε για πιθανή επιστροφή στην Αγγλία.

«Η Αγγλία είναι πάντα η προτεραιότητα».

Αν όχι, η Αγγλία θα είναι πάντα προτεραιότητά μου. Όταν έφυγα, έφυγα μόνο για έναν λόγο – για να δω κάτι διαφορετικό. Η προπονητική μου καριέρα ήταν στην Αγγλία και είπα: “Εντάξει, θα πάω σε ένα μέρος αλλά πρέπει να επιστρέψω”. Από τότε έχω πάει Ελλάδα, Ισπανία, Κίνα, Γαλλία, Χιλή και τώρα επιστρέφω στην Ελλάδα. Ακολουθώ πραγματικά τα συναισθήματα και τα ένστικτά μου. Μερικές φορές μιλάω σε κάποιον και λέω: «Θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί σου». Και μερικές φορές λέω «Όχι». Είμαι ευθύς, δεν είμαι ο τύπος που θα σου πω να το σκεφτείς. Όχι, αν έχω κάποιο συναίσθημα, θα πω, «πάμε». Δεν περίμενα να πάω στη Νότια Αμερική. Με πήραν τηλέφωνο από τη Χιλή, είχα ένα υπέροχο συναίσθημα και είπα «πάμε», γιατί είχα καλό προαίσθημα. Έτσι λειτουργεί, για να δούμε», συνέχισε και πρόσθεσε:

«Συναντώ ακόμα θαυμαστές της Λιντς που με ρωτούν και θέλουν να επιστρέψω γιατί ήταν μια καλή, στενή σχέση σε μια πολύ, πολύ δύσκολη και μοναδική κατάσταση. Ήμασταν στη League One και ξεκινήσαμε τη σεζόν με -15 βαθμούς. Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά στη ζωή μου που κερδίζω τα πρώτα πέντε παιχνίδια μου στο πρωτάθλημα και έχω 0 βαθμούς. Υπήρξαν θεαματικές νίκες σε αυτή τη σειρά. Υπήρχαν στιγμές που ήταν καταπληκτικές. Αλλά μετά με κάλεσαν η Τότεναμ για να βοηθήσω τον Χουάν Ράμος και έπρεπε να φύγω. Ως προπονητής, μετακόμισα από τη League One στην Premier League για να αποκτήσω μια διαφορετική εμπειρία. Πάντα λέω ότι χωρίς την εμπειρία του Dennis Wise στη Λιντς και χωρίς την εμπειρία του Juane Ramos στην Τότεναμ, δεν θα ήμουν ο προπονητής που είμαι σήμερα.

«Έχω ιδιαίτερες αναμνήσεις από την Αγγλία».

«Ξέρω σίγουρα πού θα ζήσω αν επιστρέψω στο Λιντς μια μέρα, καθώς πήγαινα στο Χάρογκεϊτ το απόγευμα κάθε εβδομάδα. Αυτή θα ήταν η θέση μου. Ακολούθησε η Μπράιτον και ακολούθησε ο Σάπντερλντ. Όταν έφτασα στο Σάντερλαντ το πιο σημαντικό πράγμα που περίμεναν από εμένα ήταν να μείνω όρθιος και κάναμε κάτι εκπληκτικό. Ήταν ένα θαύμα που κάναμε. Το δεύτερο πράγμα ήταν να κερδίσουμε τη Νιούκαστλ. Έπαιξα εναντίον τους τρεις φορές, δύο φορές εκτός έδρας και τους κερδίσαμε τρεις φορές. Όσον αφορά τους στόχους μου… Χόρτασα! Μόλις μπεις μέσα, συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είναι ο σύλλογος για την πόλη. Πόσο σημαντική είναι η αντιπαλότητα με τη Νιούκαστλ; Πόσο σημαντικό είναι να φτάσουμε ακόμη και στον τελικό του κυπέλλου ή να πετύχουμε, όπως είπα, τον στόχο.

Έχω μερικές πολύ ιδιαίτερες αναμνήσεις. Σίγουρα τρία ντέρμπι. Το πρώτο γιατί ήταν το δεύτερο ματς μου, αλλά τα άλλα δύο ήταν εκτός έδρας και ήταν καταπληκτικά. Η μέρα που σώσαμε το εντός έδρας παιχνίδι με τη Γουέστ Μπρομ. Το Stadium of Light έκανε εντύπωση. Και τέλος, η αντίδραση των φιλάθλων όταν πήγαμε στο Γουέμπλεϊ – παρόλο που χάσαμε. Ήμουν πολύ απογοητευμένος γιατί χάσαμε, παρόλο που ήταν από τη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά εξακολουθώ να συναντώ ανθρώπους στο δρόμο που θυμούνται. Ένας μου είπε: «Θυμάμαι το διάλειμμα του Γουέμπλεϊ». Είπα, «Μισό διάλειμμα;» Μου είπαν, «Ναι, γιατί κερδίζαμε 1-0 και δεν ένιωσα ποτέ έτσι».