Σύντροφος της πρωταθλήτριας άρσης βαρών Άρτεμις Θεριάκη που πέθανε από λευχαιμικό σοκ – «Συναντηθήκαμε στο νοσοκομείο»

Αυτό προκάλεσε ανείπωτη θλίψη στην οικογένειά της Αρση βαρών Ειδήσεις τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, παραμονή Πρωτοχρονιάς, καθώς Η πρωταθλήτρια Άρτεμις Θεριάκη άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία μόλις 37 ετών, μετά από μάχη με τη λευχαιμία. Σήμερα, Τετάρτη 3 Ιανουαρίου, ο σύντροφος του Κώστα, Πιέρρος και Πύρρος Δήμας μίλησαν στο πρόγραμμα Super Katerina, συγκινημένοι από τον αγώνα που έδωσε ο αθλητής τους τελευταίους μήνες και ταυτόχρονα αποκάλυψαν και οι δύο το τραγικό παιχνίδι του μοίρα που έχασε πρόσφατα. η μητέρα της από καρκίνο.

Ο Κώστας Πιέρρος μίλησε για εκείνες τις μέρες, αλλά και για τον Γολγοθά στον οποίο ανέβηκε με τη μητέρα της. “Ήταν η μητέρα της κάτω, η Άρτεμις πάνω, στο νοσοκομείο στο Ρίο. Την αλήθεια είπαν κάπως ψυχρά οι γιατροί που της είπαν ότι πάσχει από οξεία ασθένεια λευχαιμία. Πρώτα πρέπει να πάνε σε ψυχολόγο. «Η μητέρα της είπε να «φύγει» και η Άρτεμη να μείνει».

Όπως πρόσθεσε: «Η μητέρα της «έφυγε» από τη ζωή πριν από δύο μήνες. Η Άρτεμις έφυγε από το νοσοκομείο και πήγε στην κηδεία και στο μνημόσυνο για τα σαράντα γενέθλιά της. Ανησυχούσε λίγο μήπως χάσει τα μαλλιά της. Την συνάντησα στο νοσοκομείο. Η κόρη μου νοσηλεύτηκε στο Ρίο και μου έστειλε ένα μήνυμα αποχαιρετώντας. Ήμασταν μαζί 25 μέρες και κάθισα δίπλα στο κρεβάτι της 70 μέρες. Είχαμε όνειρα, πήγαμε για κολύμπι, ήθελε να γίνει προπονήτρια. Αυτή ήταν η μεγάλη της αδιαθεσία που απαιτούσε από την Άρση Βαρών. Ήταν ένα πολύ δυνατό κορίτσι, είχε πολλά περισσότερα να προσφέρει, είχε όνειρα».

Μίλησε και στο πρόγραμμα Πύρρος Δήμας: «Το κορίτσι έχασε τη μητέρα του από καρκίνο. Το πολέμησε. Νόμιζα ότι τα πήγαινε καλά γιατί ήταν μαχήτρια. Ξυπνήσαμε το πρωί και λάβαμε δυσάρεστα νέα. Πολλά παιδιά που τη γνώρισαν είναι συντετριμμένα. Δεν περιμέναμε τέτοια εξέλιξη της κατάστασης. Νομίζαμε ότι θα κέρδιζε αυτή τη μάχη. Είναι πολύ δύσκολο να χάσεις νέους ανθρώπους και προσωπικά δεν το ανέχομαι γιατί ήταν νεκροί Με ανησυχεί που δεν είχαν χρόνο να κυνηγήσουν τα όνειρά τους».