Όλα φαίνεται να το δείχνουν Ρεπουμπλικανικό Κόμμα κερδίζει την πλειοψηφία όχι μόνο στο εκλογικό σώμα που διορίζει τον πρόεδρο, αλλά και στη Γερουσία, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και (ενάντια σε όλες τις πιθανότητες) ένα ποσοστό της ψήφου. Αυτή είναι αδιαμφισβήτητη απόδειξη της εντυπωσιακής δεξιάς, ή μάλλον ακροδεξιάς, στροφής του εκλογικού σώματος. Τα αίτια του απασχολούν ήδη πολιτικούς επιστήμονες και άλλους και θα συνεχίσουν να τους απασχολούν για πολύ καιρό. Οι επιπτώσεις της ακροδεξιάς στροφής στις ΗΠΑ είναι πάνω μας και μας επηρεάζουν όλους. Πολλά από αυτά είναι απρόβλεπτα: θα προκύψουν από τον συνδυασμό του αυτοσχεδιασμού ενός επικίνδυνου ανθρώπου με τεράστια -και δυνητικά καταστροφική- δύναμη, και τις αντιδράσεις άλλων παικτών στην άλλη πλευρά. Κάποια άλλα αποτελέσματα φαίνονται πιο προβλέψιμα. Ας δούμε τα πιο σημαντικά από τα τελευταία.
Επί εντός των ΗΠΑακόμα κι αν ο Ατού Αν δεν τηρήσει την υπόσχεσή του προς τους πιστούς χριστιανούς οπαδούς του ότι αυτή η εκλογή «θα είναι η τελευταία», είναι βέβαιο ότι αυτή τη φορά θα κυβερνήσει με δεμένα τα χέρια. Τα περίφημα θεσμικά αντίβαρα του αμερικανικού πολιτικού συστήματος είτε έχουν ήδη ηττηθεί από τους δικούς τους πολίτες, όπως το Ανώτατο Δικαστήριο και τα νομοθετικά όργανα (Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων), είτε θα ηττηθούν σύντομα. Ζηλωτές φανατικοί θα διοριστούν στην ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι συντηρητικοί αξιωματούχοι, αλλά πιστοί στο Σύνταγμα, όπως την προηγούμενη φορά. Το ίδιο θα συμβεί και με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο μέχρι στιγμής λειτούργησε με κάποιο βαθμό ελευθερίας σε σχέση με την υπόλοιπη εκτελεστική εξουσία. Μεγάλο μέρος του Τύπου, που βιώνει κρίση αξιοπιστίας απέναντι στην κοινή γνώμη που ενημερώνεται από ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης στα οποία συμμετέχουν τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας, έχει ήδη οικειοθελώς αποκηρύξει τον ελεγκτικό ρόλο της «τέταρτης δύναμης». Όπως και στη Γερμανία το 1933, η εκλογική αλλαγή – αρκετά συνηθισμένη στις δημοκρατίες – απειλεί την αλλαγή καθεστώτος.
Επί στο εξωτερικόΗ Pax Americana, αυτή η ατελής, μερικές φορές υποκριτικά «βασισμένη σε κανόνες» διεθνής τάξη, τελείωσε. Τη θέση του παίρνει ο νόμος του ισχυρότερου, σε έναν κόσμο χωρίς άλλους κανόνες. Το μόνο πράγμα που θα εμποδίσει τη Ρωσία να επιτεθεί στη Μολδαβία, και γιατί όχι στη Λετονία, είναι η ανάλυση κόστους-οφέλους του Πούτιν. Η αμερικανική αμυντική ασπίδα, υπό τον έλεγχο του καλού φίλου (ή καλύτερα: μαριονέτας) του Ρώσου προέδρου, θα παραμείνει ανενεργή. Μερικοί Ευρωπαίοι το αντιλαμβάνονται και είναι πρόθυμοι να κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για να αποθαρρύνουν τον ρωσικό επεκτατισμό. Είναι πολύ λίγοι και είναι πολύ αδύναμοι. Αντίθετα, οι οπαδοί Τραμπ και Πούτιν γίνονται όλο και πιο ισχυροί. Πολλοί από αυτούς, δήθεν «πατριώτες», τυφλωμένοι από το μίσος για τη Δύση, για τη δημοκρατία και την ελευθερία, δεν βλέπουν καν απειλή για τη χώρα τους. (Το μόνο που θα σταματήσει την Τουρκία από το να επιτεθεί στην Ελλάδα είναι η ανάλυση κόστους-οφέλους του Ερντογάν. Ο Τραμπ θα κάνει τα στραβά μάτια ή θα πλύνει τα χέρια του. Το ΝΑΤΟ θα ζητήσει «ειρηνική επίλυση διαφορών»).
Η φονική πλημμύρα στη Βαλένθια έδειξε ότι το κλίμα είναι κοντά στο απροχώρητο, αν δεν το έχει ήδη περάσει. (Ο κεντροδεξιός κυβερνήτης της Βαλένθια, ο οποίος κυβερνά με την υποστήριξη του ακροδεξιού Vox, αρνήθηκε την ύπαρξη του κινδύνου και παραπλάνησε τους κατοίκους αντί να τους προστατεύσει. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει την ακροδεξιά να είναι αποτελεσματική ” επωάζοντας” διαμαρτυρίες, συχνά βάναυσες, μέσω του πρωθυπουργού και του ζευγαριού που εξοργίστηκε με το σοσιαλιστικό βασιλικό. Σε έναν τόσο αυτοενισχυόμενο φαύλο κύκλο, υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβιστείτε στην πολιτική διαλεκτική της κλιματικής αλλαγής. αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. η τροχιά του ανθρώπινου είδους σε έναν φλεγόμενο πλανήτη έχει μειωθεί δραματικά με την εκλογή Τραμπ. Ο χρόνος θα δείξει αν έχουν εκμηδενιστεί πλήρως.
* Ο κ. Μάνος Ματσαγγάνης είναι Καθηγητής Δημόσιας Οικονομίας στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου και Επικεφαλής του Προγράμματος Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Οικονομίας στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
