Μετά τη δημόσια συζήτηση για τους γάμους ομοφυλόφιλων, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι αυτή η συζήτηση αφορά τη ρύθμιση του δικαιώματος των LGBTI+ ατόμων να έχουν παιδιά. Ωστόσο, αυτό που διακυβεύεται δεν είναι τα αναφαίρετα δικαιώματα αναπαραγωγής των LGBTI+ ατόμων, αλλά τα δικαιώματα των παιδιών τους. Παιδιά με γονείς LGBTQI+ ζουν και μετακινούνται ανάμεσά μας, αλλά αδικαιολόγητα έχουν λιγότερα δικαιώματα από τους συμμαθητές, τους φίλους και τα ξαδέρφια τους. Αν πάνε στο νοσοκομείο, ο άλλος μπαμπάς δεν θα μπορεί να τους επισκεφτεί. Εάν πεθάνει η βιολογική τους μητέρα, διώχνονται από το σπίτι τους επειδή το κράτος αποφασίζει ότι είναι καλύτερο να ζήσουν με μια μακρινή θεία που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ, ή ακόμα και σε ένα ίδρυμα, παρά με μια δεύτερη, μη βιολογική μητέρα που τους φροντίζει. κάθε μέρα. μια μέρα σε ένα οικείο περιβάλλον.
Εδώ βρίσκεται η αντίφαση στο επιχείρημα κατά του γάμου ομοφύλων. Προβάλλονται φαινομενικά αντιρρήσεις για λογαριασμό των παιδιών, αν και τελικά η έλλειψη νομοθεσίας για τον γάμο επηρεάζει τα παιδιά. Πόσο παιδική είναι μια βίζα στο όνομα της οποίας θυσιάζονται τα δικαιώματα έστω και ενός παιδιού;
Τα επιχειρήματα κατά της τεκνοποίησης από ζευγάρια LGBTQI+ είναι γνωστά: τα παιδιά από οικογένειες LGBTQI+ δεν έχουν «κανονικά πρότυπα», γίνονται επίσης LGBTQI+, δεν ενσωματώνονται ομαλά στην κοινωνία, υφίστανται εκφοβισμό κ.λπ. Επαναλαμβάνονται καθημερινά στα ΜΜΕ από άτομα άσχετα με την παιδοψυχολογία, χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση. Το Πανεπιστήμιο Cornell στις ΗΠΑ έχει συγκεντρώσει 75 σχετικές μελέτες που δείχνουν ότι δεν υπάρχει αρνητικός αντίκτυπος στα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς του ίδιου φύλου. Εκατοντάδες μελέτες δείχνουν ότι η ευημερία ενός παιδιού εξαρτάται πρωτίστως από την αγάπη που λαμβάνει, τη σταθερότητα και την ηρεμία στο σπίτι του, τα ερεθίσματα, τις ευκαιρίες και τις ευκαιρίες που παρέχει η οικογένειά του, δηλαδή παραμέτρους που δεν σχετίζονται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων. Αυτό υποστήριξαν και 55 Έλληνες επιστήμονες που εργάζονται στον ευρύτερο τομέα της ψυχολογίας που μίλησαν στις 2 Δεκεμβρίου 2023.
Και όμως, στο γενικά ανεξέλεγκτο πλαίσιο της ανατροφής των παιδιών (με την έννοια ότι δεν δίνετε εξετάσεις ή ψυχομετρικά τεστ και δεν χρειάζεται να πληροίτε τις προϋποθέσεις για να γίνετε γονιός), μας λένε ότι μπορούμε να γονιοποιήσουμε όποιον θέλουμε, εκτός από τα LGBTQI+ άτομα, γιατί εμείς, τα LGBTI+ άτομα, θεωρούμαστε εγγενώς ανίκανοι, αν όχι επικίνδυνοι, να μεγαλώσουμε ένα παιδί. Φυσικά, αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα στιγματισμού: μόλις πριν από δύο χρόνια, το αίμα χωρίστηκε σε κατάλληλο και ακατάλληλο χωρίς μικροβιολογικό έλεγχο, αυθαίρετα, με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό του δότη και μόλις πριν από λίγα χρόνια η ομοφυλοφιλία θεωρήθηκε από την ιατρική. και το κράτος ως ψυχική ασθένεια.
Ο δημόσιος διάλογος επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζουν καλά οι LGBTQ+: ότι όσο και να πετύχουμε, όσο ζεστό σπίτι κι αν χτίσουμε, όσο καλοί και γενναιόδωροι άνθρωποι κι αν προσπαθούμε να είμαστε, δεν θα θεωρηθούμε ποτέ ίσοι με τους cis. Και επειδή δεν είμαστε ίδιοι, δεν μας αξίζει να είμαστε ίσοι. Αυτό είναι το σκεπτικό των αντιδραστικών: αντιμετωπίζοντας την ομοφυλοφιλία ως «επιλογή/ιδιοτροπία» ή «ανωμαλία/παρέκκλιση», τη θεωρούν ασυμβίβαστη με την πατρότητα: Δεν μπορείς να ζήσεις όπως θέλεις και θέλεις το παιδί! Και αν δεν μπορείτε να πληρώσετε αυτό το τίμημα, αφήστε το παιδί σας να το πληρώσει. Με άλλα λόγια, αν το παιδί σας έχει λιγότερα δικαιώματα από άλλα, φταις εσύ, όχι το κράτος.
Αυτή η πεποίθηση είναι τόσο βαθιά ριζωμένη που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να περάσει ένα φτωχό σύμφωνο συμβίωσης με σαφή εξαίρεση για τα παιδιά, αφήνοντάς τα σε νομικό κενό.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει επανειλημμένα υποσχεθεί να εισαγάγει νομοθεσία για αυτό το θέμα, αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη γιατί οι οικογένειες κινδυνεύουν. Πολλοί κεντρώοι, φιλελεύθεροι και Ευρωπαίοι έχουν συνεργαστεί με την κυβέρνηση και την υποστηρίζουν γιατί πιστεύουμε στην κοινωνική της πολιτική, στη δυναμική των μεταρρυθμίσεων και στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αλλά δεν μπορεί να είναι a la carte. Άλλωστε, η ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ το 1974 αναφέρει ότι «Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κίνημα που επιλέγει και διαφυλάσσει από την παράδοση μόνο ό,τι ο χρόνος έχει αποδειχθεί σωστό και χρήσιμο και προχωρά συνεχώς μεγάλα, τολμηρά, αλλά και ασφαλή βήματα σε νέα. , συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες» και ότι «θα θεωρεί πάντα όλους τους Έλληνες όχι μόνο ίσους ενώπιον του νόμου, αλλά και με ίσα δικαιώματα όσον αφορά τις ευκαιρίες ζωής και τις ευκαιρίες που ανοίγονται από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή». Η κυβέρνηση πρέπει να ανταποκριθεί άμεσα στο δίκαιο αίτημα για ισότητα και ισότητα για όλους τους πολίτες σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Οποιαδήποτε νομοθετική ελάφρυνση για την υιοθεσία θα έβλαπτε ανεπανόρθωτα το κράτος δικαίου και τα δικαιώματα των παιδιών στη χώρα μας.
*Ο κ. Νικόλας Γιατρομανωλάκης είναι πολιτικός επιστήμονας και πρώην υφυπουργός Πολιτισμού.
