Συγγραφέας: Μανώλης Καψής
Πριν από λίγες μέρες, ένας διακεκριμένος συνάδελφος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την ένταξη του Στέφανου Κασελάκη μόνο στο θέμα των μεσημεριανών τηλεοπτικών εκπομπών, επειδή ο πρόεδρος δεν είναι πεπεισμένος ότι έχει τα προσόντα του «κυβερνήτη», όπως υποστηρίζουν δημοσκόποι, εξήγησε ότι είναι δεν φταίει αυτός. Φταίνε τα κανάλια που κολλάνε στην light εκδοχή του προέδρου -ξέρεις, Τάιλερ, Φάρλεϊ, στενό πουκάμισο και άλλα παρόμοια- και αγνοούν τα άλλα σοβαρά, πολιτικά πράγματα που λέει.
Για τα σημαντικά που είπε για την περιφερειακή ανάπτυξη και τις αγροτικές περιοχές, για παράδειγμα, ο συνάδελφος είπε ότι «δεν έχουμε δει εκτενείς αναφορές». Ομολογώ ότι πρόκειται για μια πρωτότυπη διαμαρτυρία για έναν δημοσιογράφο. Αν βρίσκει ενδιαφέροντα όσα είπε ο Στέφανος Κασελάκης για την αγροτιά, δεν έχει παρά να ετοιμάσει μια αναλυτική αναφορά και να τη δημοσιεύσει. Είμαι σίγουρος ότι και οι αγρότες και οι αναγνώστες θα ενδιαφέρονται. Αν και δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Τουλάχιστον για αγρότες και αναγνώστες.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν φταίνε τα κανάλια, ο Στέφανος δεν έχει πείσει ακόμη ότι έχει απαντήσεις για τα μείζονα και παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα νικήσει τον Μητσοτάκη (τελικά) και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει σίγουρα δεύτερος στις ευρωεκλογές. μάλλον οδεύει προς την οδυνηρή αποτυχία και εδώ θα απολαύσουμε (ελπίζουμε) τη γιορτή που ακολουθεί. Κυρίως η προσοχή της Τζάκρη όταν ακούει το αποτέλεσμα.
Άλλωστε, όπως εξήγησε λίγο πιο σοβαρά ένας καταξιωμένος πολιτικός επιστήμονας, η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, που σίγουρα θα ακολουθήσει σοβαρή ήττα αυτού του κόμματος στις ευρωεκλογές – ας μην βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ κάτω από το ΚΚΕ, όπως πιστεύουν ορισμένοι – θα ανοίξει το δρόμο για την ανασυγκρότηση της αριστεράς γιατί το σημερινό σχήμα παγιδεύει τους ψηφοφόρους και δεν επιτρέπει την ανάδυση νέων σχηματισμών. Προσωπικά, δεν βλέπω ιδιαίτερο ενθουσιασμό και πλήθη που περιμένουν με ανυπομονησία την επόμενη κίνηση μεταξύ Χαρίτση και Αχτσιόγλου, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Ωστόσο, αν δειλά δειλά οι αρχές δει τα γεγονότα στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η εικόνα είναι διπλή. Μπορεί η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ αφενός να επιτρέψει στο κυβερνών κόμμα να αναδειχθεί ξανά ο απόλυτος πρωταθλητής του παιχνιδιού, αφετέρου όμως θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου.
Διότι ένα από τα χαρακτηριστικά της περιόδου που βιώνουμε με την εκκαθάριση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διακοπή του «μπουμ» που συνιστά η άκρα αριστερά για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, την ομαλότητα και την οικονομική ανάπτυξη. Και τώρα, που δεν υπάρχει μπαμπούλα στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όταν δεν είναι γνωστό ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα και υπάρχει χαλάρωση… είναι ιδανική ευκαιρία να εκφραστείς χωρίς τον κίνδυνο αστάθειας, δυσαρέσκειας για το κυβέρνηση.
Οι πολιτικοί αναλυτές εξέφρασαν πρόσφατα έκπληξη για το παράδοξο που προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις. Πρώτη και οριακά κυριαρχεί η Νέα Δημοκρατία με επικεφαλής τον Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα η δυσαρέσκεια σπάει ρεκόρ. Και για την ακρίβεια, και για το έγκλημα, και για τα πανεπιστήμια, και για τους αγρότες, και για την αλαζονεία ορισμένων, και για τη διαφθορά. Πώς εξηγείται αυτό;
Υποψιάζομαι ότι είναι το ίδιο φαινόμενο. Τώρα που ο μπαμπούκος έφυγε, οι ψηφοφόροι εκφράζουν άφοβα και με πάθος την ανησυχία τους για όλα όσα αντιπαθούν και βρίσκουν απογοητευτικό. Χωρίς να εκτίθενται σε κίνδυνο, επιτρέπουν στον εαυτό τους να εκφράζεται ελεύθερα. Μια καλή ερμηνεία είναι ότι έχουν απαιτήσεις από μια κυβέρνηση που έχει υποσχεθεί σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Η λάθος ερμηνεία είναι ότι ψηφίζουν Μητσοτάκη γιατί δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή η ελευθερία του λόγου μπορεί να φανεί και να εκδηλωθεί στις ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα μπορεί να εκπλήξει την κυβέρνηση. Κυρίως στη δεξιά της πλευρά.