Άγης Βερούτης
Η αναπόφευκτη απελευθέρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τα αναχρονιστικά στερεότυπα της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας ότι «δεν πας Ελλάδα»[-δημόσιος]Το «βάρβαρο» είναι μάλλον η απόλυτη μεταρρύθμιση της μεταπολίτευσης!
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 50 χρόνια η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πρωθυπουργών κατείχε πτυχία ξένων πανεπιστημίων, το ελληνικό κράτος δεν αναγνώρισε την εγκυρότητά τους αν δεν περνούσαν τη δοκιμασία του ΔΙΚΑΤΣΑ (τα τελευταία χρόνια μετονομάστηκε ΔΟΑΤΑΠ), που τους ταπείνωσε τεχνητά πριν. οι Έλληνες . Σφαλιάρα.
Το πανάρχαιο αστείο είναι ότι ένα πτυχίο μηχανικού από το MIT στη Βοστώνη των Η.Π.Α., το κορυφαίο ινστιτούτο/πανεπιστήμιο τεχνολογίας στον κόσμο, με καθηγητές βραβευμένους με Νόμπελ, χιλιάδες διεθνείς δημοσιεύσεις και διπλώματα ευρεσιτεχνίας και εγγραφές φοιτητών πάνω από 1 στους χίλιους (ή ακόμα και του Χάρβαρντ) για το κράτος τα ελληνικά είχαν μικρότερη ισχύ από ένα δίπλωμα που αποκτήθηκε από ελληνικό πανεπιστήμιο, πρώην ΤΕΙ, που δεχόταν φοιτητές με πανελλήνιους βαθμούς 7 στους 20 ή και χαμηλότερους.
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την επιστημονική επάρκεια καθηγητών ή φοιτητών του παραπάνω πρώην πανεπιστημίου και νυν πανεπιστημίου, κάπου έλεος!
Ολόκληρος ο κλάδος των φροντιστηρίων έχει χτιστεί στις πλάτες των γονέων χάρη στον μονοπωλιακό χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό επέβαλε ένα ελληνικό σύστημα μη αξιοκρατίας στο οποίο κάθε ανταγωνισμός από τα νεοϊδρυθέντα πανεπιστήμια της χώρας εξουδετερώθηκε με κανονισμούς, νόμους, συνταγματικά άρθρα, απαγορεύσεις και αφορισμούς.
Μέχρι χθες, η επικρατούσα αφήγηση ήταν ότι οι «φτωχοί» θα ήταν σε δύσκολη θέση σε σχέση με τους «πλούσιους» που έδιναν στο παιδί τους την ευκαιρία να σπουδάσει σε ένα περιβάλλον ακαδημαϊκής αριστείας, με αξιολόγηση, με κανόνες, χωρίς φοιτητικές παρατάξεις να χωρίζουν εξετάσεις. θέματα μεταξύ των μελών τους και χωρίς ανταλλαγή οικονομικών ή σεξουαλικών με δασκάλους σε αντάλλαγμα για βαθμούς [για όσους είναι σάπιοι ως το κόκκαλο], στο περιβάλλον αυθαιρεσίας που δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αυτό ισοπεδώνει τα πάντα!
Όποιος έχει έστω και στοιχειώδεις γνώσεις για τη λειτουργία αυτόνομων, μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων του εξωτερικού γνωρίζει χωρίς αμφιβολία ότι τα ιδρύματα αυτά έχουν ανοιχτές και διαφανείς διαδικασίες.
Γνωρίζει ότι επιτρέπουν στα κληροδοτήματα να δημιουργήσουν τμήματα εντός τους και ότι τα κληροδοτήματα παρέχουν στο πανεπιστήμιο προσόδους για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων του διδακτικού και βοηθητικού προσωπικού σε κάθε τμήμα. Γνωρίζει ότι υπάρχουν δωρεές από νομικά πρόσωπα ως μέρος της κοινωνικής τους ευθύνης για τη θέσπιση υποτροφιών και τέλος μέσω κρατικών υποτροφιών για όσους, για οικονομικούς λόγους, δεν μπορούν να σπουδάσουν εκεί, αλλά αξίζουν αυτή την ευκαιρία.
Ποιος δεν γνωρίζει το Τμήμα Νεοελλήνων «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» που λειτουργεί στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης από τη δεκαετία του 1990 μετά από δωρεά του ομώνυμου φιλανθρωπικού ιδρύματος.
Ποιος δεν γνωρίζει τις περίφημες Υποτροφίες Αριστείας «Ίδρυμα Αλέξανδρου Σ. Ωνάση» για μεταπτυχιακές σπουδές σε θετικές επιστήμες και τέχνες σε καταξιωμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού;
[disclosure: ο υπογράφων υπήρξε υπότροφος του ιδρύματος Ωνάση στην δεκαετία του ‘80]
Από την άλλη, η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα θα εκσυγχρονιστεί χάρη σε διαγωνισμούς για τους καλύτερους φοιτητές, για χρηματοδότηση και για τους καλύτερους καθηγητές.
Η παραεκπαίδευση θα χάσει ένα μεγάλο μέρος του «πελάτη ομήρου» της: ένα μικρό παιδί με ικανότητες και όνειρα, αλλά η οικογένεια του δεν έχει χρήματα να πληρώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε φροντιστήρια για να του μάθουν αυτό που οι ίδιοι δάσκαλοι στα πρωινά δεν θέλουν να του διδάξουν σχολές, θα μπορέσουν, με κατάλληλη ατομική προετοιμασία σε τυποποιημένα τεστ (SAT, ACT, GMAT, A-Levels κ.λπ.), να κερδίσουν μια θέση με υποτροφία σε κανονικό πανεπιστήμιο, χωρίς να καταπονηθούν. με όλες τις δυσκολίες των σημερινών κακών.
Αν υπάρχει κάτι που θα αλλάξει τη χώρα προς το καλύτερο σε δεκαετίες, είναι αυτή η μεταρρύθμιση!
Δεν έχω ακούσει τόσο θετικά νέα εδώ και πολύ καιρό!
Μακάρι τα μέλη της γενιάς μου να δουν τις νέες γενιές να καρπώνουν τους καρπούς αυτής της μνημειώδους μεταρρύθμισης.
Όσο κι αν παραπονιόμαστε (και υπάρχουν πραγματικοί λόγοι για αυτό) ότι η κυβέρνηση έχει περιθώρια βελτίωσης, έρχεται ο Μητσοτάκης και ανακοινώνει την απελευθέρωση των μη κρατικών πανεπιστημίων και τα σκεπάζει μονοκόμματα!
Χάρη σε τέτοιες μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα όχι μόνο αλλάζει πρωτεύουσά της:
Αλλάζουμε πίστες!
Μπράβο!
agissilaos@gmail.com
