Άγης Βερούτης
Πριν 3 μέρες έλαβα το παρακάτω μήνυμα σχετικά στο προηγούμενο άρθρο μου “Συνομιλία με έναν συνταξιούχο Πασχόκα”.
Δημοσιεύω ως έχει [πλην προσωπικών στοιχείων] να δούμε και την προοπτική των εγγονών της γενιάς του πολυτεχνείου [ΓτΠ].
Το GoP είναι μια γενιά που έφαγε τα λεφτά των γονιών τους, τα δικά τους χρήματα, τα λεφτά των παιδιών τους και τώρα τρώνε ακόμα τα λεφτά των εγγονιών τους!
Και πιστεύει ότι το αξίζει.
__________
«Καλημέρα, κύριε Βερούτη,
Ονομάζομαι Δ., είμαι 20 χρονών και αυτή τη στιγμή είμαι δευτεροετής φοιτητής οικονομικών στο ******** πανεπιστήμιο στην ********. Κατάγομαι από τον ******, εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά χάρη στον Θεό (και στον Άγιο Ανδρέα) οι γονείς μου είχαν την ευκαιρία να φύγουν στο εξωτερικό.
Σε διαβάζω τακτικά, μου αρέσει ο τρόπος γραφής σου εκτός από τις απόψεις και τα θέματά σου, είναι ιδιαίτερα αρκετά τσίμπημα. Συγκεκριμένα, θα ήθελα να αναφερθώ στο άρθρο σχετικά με τη συζήτηση για την κυρία Πασχόκα, μια φανταστική αλλά κατά τα άλλα υπέροχη κυρία.
Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη συζήτηση;
Το γεγονός που δυστυχώς πρέπει να αποδεχτούμε και να κατανοήσουμε είναι ότι είναι δύσκολο για ανθρώπους σαν αυτούς να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν φέρει ολόκληρη τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση έχοντας λάθος νοοτροπία και στάσεις (και επιλογές) στη ζωή τους. Φανταστείτε να ερχόταν κάποιος και να σας πει κατάματα ότι ψηφίσατε λάθος για 40 χρόνια. Ή ότι αυτό που σου έδωσαν θα το στερήσουν αργότερα από τα παιδιά σου.
Ακόμη και σήμερα ο θείος μου, συνταξιούχος δάσκαλος, σεβαστός άνθρωπος, με πλήρη επίγνωση των λαθών του παρελθόντος, καθώς και ιστορικές φράσεις όπως «Μου πλήρωσαν χρήματα σε λογαριασμό που δεν δούλευα», λαμβάνει σύνταξη 1.400 ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή το παιδί του από καθηγητή και 2 μεταπτυχιακά, περιμένει κλήση για να λάβει 800 ή και 900, προσπαθεί να κάνει οικογένεια με την κοπέλα του, αναρωτιέμαι πόσο αλήθεια μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι. πεπεισμένοι για τα λάθη τους.
Είναι αλήθεια ότι όταν οι πυροσβεστικές και αστυνομικές υπηρεσίες μιας χώρας ανταγωνίζονται τους χημικούς μηχανικούς και το νομικό τμήμα, όλοι καταλήγουν να λατρεύουν μια «ευλογημένη» και ασφαλή κοινωνία; Μου θυμίζει την ταινία «Μπακαλόγατος», όπου ο φίλος της Λίτσας μπορούσε να την πλησιάσει και να ρωτήσει πότε τελικά τακτοποίησε τα οικονομικά του. Εννοώ, όταν μπήκε στη ΔΕΗ… όντως ήταν η κυρία ΠΑΣΟΚΑ, αν ποτέ υποψιαζόταν ότι μπορεί να ζούσε σε μια ψευδαίσθηση. Ότι δεν έχει νόημα να έχεις κουπόνια για όλα. Ότι δεν είναι φρόνιμο να υπάρχει έκπτωση στο κρατικό παλάτι Μακεδονίας. Ή ίσως της άρεσε η δανεική πραγματικότητα της «αξιοπρέπειας», όπως το θέτει. Γιατί τι πιο αξιοπρεπές από το να είσαι μάγκας για τα λεφτά των άλλων.
Εν κατακλείδι, ξέρω ότι έχω ξεφύγει από το θέμα με διάφορες σκέψεις, αλλά σας συμβουλεύω να μιλήσετε και να μην σταματήσετε ποτέ να μιλάτε με τέτοιους ανθρώπους.
Είναι ευθύνη όσων έχουν βγει από το σπήλαιο να κάνουν έστω και την παραμικρή προσπάθεια για να προσελκύσουν περισσότερους Χριστιανούς.
Θερμούς χαιρετισμούς,
DT
Υ.Γ Σε περίπτωση δημοσίευσης παρακαλούμε να δώσετε μόνο τα αρχικά του ονόματος και του επωνύμου σας. Επιπλέον, οι προκαταρκτικές πληροφορίες σχετικά με τον τόπο διαμονής σας καθώς και γενικά προσωπικά δεδομένα θα πρέπει να παραλείπονται.
__________
Θα εξηγήσω τώρα τον μηχανισμό με τον οποίο το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν άφησε «ψώρα»:
Μεταξύ 2000 και 2015, το ελληνικό κράτος συνεισέφερε χρήματα που καταβλήθηκαν με τη μορφή συντάξεων (περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως), που αντιπροσωπεύουν περίπου το 8–10% του ΑΕΠ, με χρήματα που πήγαιναν στο δημόσιο μέσω φόρων. Όχι με αναδιανομή των ασφαλίστρων ενεργών εργαζομένων.
Αυτό σημαίνει ότι μεγάλο ποσοστό των συντάξεων που καταβλήθηκαν και εξακολουθούν να καταβάλλονται ΔΕΝ προέρχονται από ανακατανομή εισφορών άλλων εν ενεργεία εργαζομένων, αλλά από είσπραξη φόρων.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι το ύψος της σύνταξης στην Ελλάδα δεν συνδέεται με τα ποσά που έχει καταβάλει κάποιος κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής, αλλά με συνεχείς διαπραγματεύσεις μεταξύ εκείνων που αποφασίζουν για το ύψος των συντάξεων (σε κάθε περίπτωση της κεντρικής κυβέρνησης) και των δικαιούχων. αυτές οι συντάξεις: «δώσε μου αύξηση σύνταξης για να σε ψηφίσω στις επόμενες εκλογές»
Αυτό ήταν το νόημα πίσω από το σύνθημα “The Money’s There” και το κλείσιμο του ματιού του GAP τον Οκτώβριο του 2009.
Το ύψος του χρέους τη στιγμή της ανακοίνωσης της πτώχευσης τον Μάιο του 2010 ήταν λίγο πολύ το άθροισμα των μέχρι σήμερα «ενέσεων» του κράτους για τους συνταξιούχους την περίοδο από την είσοδο στο ευρώ μέχρι την πτώχευση. Οι αυξήσεις των συντάξεων ήταν αποτέλεσμα καθαρών καυτών χρημάτων της αγοράς που συγκεντρώθηκαν ως φόροι ή δανείστηκαν από την εν λόγω κυβέρνηση για να επιστραφούν επί τόπου και να πληρωθούν την επόμενη μέρα.
Εκτός από τα άλλα ζητήματα που περιγράφονται παραπάνω, υπάρχει επίσης το πρόβλημα ότι οι κρατήσεις DY είναι εικονικές λογιστικές εγγραφές καθώς δεν είναι πραγματικά χρήματα που εισέρχονται στο ταμείο αλλά υποσχέσεις που δίνονται για λογαριασμό του ελληνικού λαού.
Αλλά ακόμα κι αν πληρώνεις τακτικά, όπως για παράδειγμα ιδιωτικός υπάλληλος στον ΕΦΚΑ, ακόμα κι αν εξοικονομούσες το 25% του καθαρού μισθού σου για συνταξιοδότηση κάθε μήνα (το υπόλοιπο για υγειονομική περίθαλψη), μετά από 15-20 χρόνια έχεις εξοικονομήσει εισφορές ίσες με 3 -4 χρόνια συνταξιοδότησης!
Μετά από 30 χρόνια έχεις 6-7 χρόνια συνταξιοδότησης!
Μετά από 40 χρόνια έχετε 10 χρόνια συνταξιοδότησης!
Αν δεν υπάρξουν αυξήσεις στο μεταξύ…
Επί του παρόντος, ο κανόνας είναι ότι οι συνταξιούχοι (από τη μεταποιητική οικονομία) εξοικονομούν 4-5 χρόνια από τον αρχικό μισθό τους (συνήθως ξεκινώντας από τον βασικό μισθό) και μένουν στη σύνταξη από 55-58 έως 85 έτη. Αυτό σημαίνει ότι κερδίζουν 5 φορές περισσότερα από όσα συνέβαλαν στο σύστημα.
Κάποιος που συνταξιοδοτήθηκε το 2000 σε ηλικία 57 ετών και εργάστηκε 30 χρόνια, με πληθωρισμό στα 30 χρόνια, θα μπορούσε να εξοικονομήσει 1,5-2 χρόνια για τη σύνταξη.
Η πεθερά μου έχει μια φίλη που εργαζόταν στην Εθνική Τράπεζα και συνταξιοδοτήθηκε λόγω ανηλίκων πριν από τα 35, και συνταξιοδοτήθηκε δεκαπέντε χρόνια τη δεκαετία του 1980. Σήμερα, σε ηλικία 75 ετών, πληρώνεται για 55 χρόνια, αλλά εργάστηκε μόνο για 15 χρόνια.
Αφήστε τη να ζήσει, τουλάχιστον για τα επόμενα 15 χρόνια θα παίρνει μεγαλύτερη σύνταξη από μια νεαρή κοπέλα που ξεκινάει δουλειά σήμερα.
Πόσες ακόμη κρατήσεις είχε αυτή η ευλογημένη κυρία στα 15 χρόνια υπηρεσίας της;
Ένα αναδιανεμητικό συνταξιοδοτικό σύστημα λειτουργεί καλά εάν έχετε μια πληθυσμιακή πυραμίδα με λίγους συνταξιούχους και πολλούς ενεργούς εργαζόμενους.
Τέτοια πυραμίδα δεν έχουμε πια στη χώρα μας.
Όταν έχουμε τον ίδιο αριθμό εργαζομένων με συνταξιούχους + ΔΥ που ζουν με τις εισφορές και τους φόρους του πρώτου, όπως σήμερα, δεν λέγεται πλέον αναδιανομή, αλλά καταναγκαστική εργασία:
– Εργάζεται κάποιος για να δημιουργήσει 1.500 ευρώ προστιθέμενης αξίας,
– παίρνει 350€,
– ο εργοδότης του παίρνει άλλα 200 ευρώ
– και το κράτος παίρνει τα υπόλοιπα 950 ευρώ για αναδιανομή.
Αυτό οφείλεται στο σημερινό μέγεθος του ελληνικού κράτους, που φτάνει το 58% του ΑΕΠ.
Τα συνταξιοδοτικά αποτελέσματα δυσανάλογα με τις εισφορές όλων οδήγησαν σε αναλογιστικό έλλειμμα 600 δισ. ευρώ το 2010, το οποίο ανήλθε στα 400 δισ. ευρώ μετά τις παρεμβάσεις του Κατρούγκαλου. Αυτό που προσπάθησε να αποτρέψει η Επιτροπή Sprue το 2001 και απέτυχε…
Όταν ο Πάγκαλος είπε «μαζί τα φάγαμε», εννοούσε αυτούς του υπουργείου Άμυνας.
Όχι οι ηλίθιοι του ιδιωτικού τομέα που τους πληρώνουν για πάντα.
Η βοήθειά μας…
agissilaos@gmail.com
