«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων. Η τηλεοπτική εμπειρία θα πρέπει να με προστατεύει από δηλώσεις που μπορεί να διαστρεβλωθούν. Δεν είπα ποτέ ότι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τα Τέμπη, ούτε θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο. Είπα ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για πολιτικούς καυγάδες και συναλλαγές πόνου. «Τους ενδιαφέρει η αναζήτηση της αλήθειας και οι πρωτοβουλίες που στοχεύουν να αποτρέψουν να ξανασυμβεί μια τέτοια τραγωδία, όχι για αντιπαραθέσεις μεταξύ μικρών κομμάτων».
Αυτή ήταν η διόρθωση του Άδωνι Γεωργιάδη σχετικά με παλαιότερες δηλώσεις του σε ραδιοφωνική του συνέντευξη. «Βγήκε» ότι κανείς δεν νοιάστηκε για τα Τέμπη και φυσικά η δήλωση πυροδότησε αντιδράσεις.
Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα. Το πρώτο αφορά την ερμηνεία της αρχικής δήλωσης. Αν διαβάσουμε προσεκτικά όλο το πλαίσιο της αρχικής δήλωσης, θα δούμε ότι ο κ. Γεωργιάδης αναφερόταν στο πολιτικό παρασκήνιο και τις μικροπολιτικές διαμάχες και όχι στο ίδιο το ατύχημα. Η αρχική δήλωση παρερμηνεύτηκε και εργαλειοποιήθηκε πολιτικά, και συνεχίζει να είναι έτσι. Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, ο ίδιος ο Άδωνις Γεωργιάδης, εν αγνοία του, έπαιξε τον ρόλο του.
Και αυτό μας φέρνει στο δεύτερο σημείο της όλης συζήτησης: αν και ο υπουργός δεν ήθελε να δηλώσει ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα Τέμπη, έκανε μια πολύ λάθος δήλωση και δικαίως επέστρεψε για να ζητήσει συγγνώμη.
Πράγματι, ο μέσος πολίτης μπορεί να μην ενδιαφέρεται για τις πολιτικές διαμάχες γύρω από μια ακόμη σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά υπάρχουν νεκροί εδώ. Αυτοί είναι οι συγγενείς πολλών από τους νεκρούς κατοίκους των Τεμπών.
Υποτίθεται ότι οι συγγενείς του θανόντος ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματα των ερευνών και των διαδικασιών που χρησιμοποιεί το κράτος και η δικαιοσύνη, ακόμη και για κάθε (παρα)πολιτικό θόρυβο που τους αφορά. Από τη στιγμή που εμφανίζονται τα πτώματα, και ακόμη και μετά από ένα τόσο αιματηρό ατύχημα που αποκάλυψε τεράστιες παθολογίες στον κρατικό μηχανισμό, τέτοια διολίσθηση δεν επιτρέπεται.
Επειδή υπάρχουν άνθρωποι που είναι νεκροί, όλοι πρέπει να σεβαστούμε τη μνήμη τους και τον πόνο όσων έμειναν πίσω. Οι πολιτικές μάχες μπορεί πράγματι να είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει, αλλά καίγονται για δικαιοσύνη για τους ανθρώπους που πέθαναν, για τους δικούς τους ανθρώπους.
Μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να χρησιμοποιεί όλη αυτή τη σύγχυση για δικούς της σκοπούς, αλλά ο πόνος και ο θυμός των ανθρώπων που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία στη λεκτική χειραγώγηση, σε όλα όσα λένε οι πολιτικοί που και που.
