Ο Αργύρης Ολοκτσίδης, συνταξιούχος δάσκαλος, στην εγκάρδια κατάθεσή του εξέφρασε τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση που βίωσα για 13 χρόνια σε δύο ορφανοτροφεία, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η «Πρωτοβουλία για τη Δικαιοσύνη: Ευρωπαϊκή Εκστρατεία κατά της Παιδικής Κακοποίησης» σε συνεργασία με την Πρωτοβουλία για Justice Justice Greece, Terre des hommes Hellas και το Δίκτυο Ανάδοχων Γονέων και Εθελοντών για την κοινωνική προστασία των ανηλίκων.
Όπως είπε ο κ. Ολοκτσίδης, η τέχνη, κυρίως η συγγραφή, τον βοήθησε να επιβιώσει στα ιδρύματα όπου τον άφησε η μητέρα του, χήρα με επτά παιδιά.
«Βαθιά στην καρδιά μου καταλαβαίνω τη μητέρα μου που αναγκάστηκε να βάλει τα τρία της παιδιά σε ορφανοτροφεία, αλλά το μικρό παιδί μέσα μου δεν μπορεί να την καταλάβει», πρόσθεσε, ενώ ένα άλλο θύμα κακοποίησης παιδιών, η 82χρονη Αλεξάνδρα Μπαφατάκη, μίλησε για τη φρίκη που βίωσε που ο διευθυντής του ορφανοτροφείου όπου μεγάλωσε φώναξε το όνομά της…
Καμία βοήθεια για τους καταγγέλλοντες
Στοιχεία για την Ελλάδα από τη μελέτη «Our Voice», που διεξήχθη σε 29 χώρες με τη συμμετοχή ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα βίας, παρουσίασε η Nina Vaaramen-Valkomen από την οργάνωση Protect Children και ψυχοθεραπεύτρια της Interpol για παιδιά που έχουν πέσει θύματα κατάχρηση.
Στην Ελλάδα, συμμετείχαν 1.100 άτομα, τα περισσότερα από τα οποία αποκάλυψαν ότι είχαν βιώσει βία μεταξύ 45 και 54 ετών, ενώ η παιδική κακοποίηση παραμένει ταμπού για τους άνδρες γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτούς να εκφραστούν.
«Η πλειονότητα των ανθρώπων –πάνω από το 50%– στην Ελλάδα είπε ότι είχε βιώσει βία σε βαθμό που να αγγίζει όταν ήταν κάτω των 10 ετών, και αυτό είχε συμβεί επανειλημμένα. Συνήθως οι δράστες είναι άντρες, άνω των 35 ετών, από το στενό περιβάλλον του παιδιού, που ντρέπονται να εμπιστευτούν το παιδί και σε πολλές περιπτώσεις βρίσκουν το θάρρος όταν μετά από 20 χρόνια, ανάλογα με τη νομοθεσία, ανακύπτει το θέμα των νόμιμων περιορισμών. », είπε ο κ. Βαλκόμεν, τονίζοντας ότι αποκαλύπτοντας το γεγονός σε συγγενείς ή αλλού, τα θύματα δήλωσαν ότι δεν τους βοήθησε κανείς στη συνέχεια.
Βρήκε ομοιότητες στην παρενόχληση στις χώρες όπου διεξήχθη η μελέτη, σημειώνοντας ότι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της αντιμετώπισης του τραύματος ή της αδυναμίας αποκάλυψής του περιλαμβάνουν διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας ή κρίσεις πανικού.
«Ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε τη βία κατά των παιδιών είναι να σπάσουμε τη σιωπή για αυτό το φαινόμενο, το οποίο δεν είναι καινούργιο. Οι περισσότεροι νιώθουν ντροπή και αυτό είναι, είναι μια σιωπή που ωφελεί τους δράστες βίας και ντροπιάζει την κοινωνία», δήλωσε η Αγγελική Βεργίτση, διευθύντρια του ελληνικού παραρτήματος της Πρωτοβουλίας Δικαιοσύνης. Η Θεοδώρα Λειψιστινού, αντιδήμαρχος Παιδικής Μέριμνας, Οικογένειας και Κοινωνίας των Πολιτών, αναφέρθηκε στις δομές του δήμου Θεσσαλονίκης για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, τις οποίες διοικεί ο δήμος από το 2013 και από το 2013 έχουν φιλοξενήσει συνολικά 110 γυναίκες και 106 παιδιά.
Έλλειψη σύνδεσης κοινωνικών υπηρεσιών
Ο Πρόεδρος του Δικτύου Αναδόχων Γονέων και Εθελοντών μίλησε για έλλειψη συντονισμού των κοινωνικών υπηρεσιών στον τομέα της βίας, καθώς δεν υπάρχει ενιαίο πανελλαδικό σύστημα παρακολούθησης ατόμων που απευθύνονται στις αρχές για τέτοια θέματα. κοινωνική προστασία ανηλίκων Ελένη Γεωργίου. Πρόσθεσε επίσης ότι δεν έχει εκπονηθεί έκθεση αξιολόγησης για όλα τα ιδρύματα που υπάρχουν στην Ελλάδα και ταυτόχρονα δεν υπάρχει ενδιαφέρον για ανάδοχη φροντίδα για παιδιά 10 ετών και άνω.
Η Άννα Γεωργιάδου, κοινωνική λειτουργός, πρόσωπο αναφοράς για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων στο δήμο Θεσσαλονίκης, εκπρόσωπος για την προετοιμασία του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Εγγύησης για το Παιδί, αναφέρθηκε στην ανάγκη διεξαγωγής μαθημάτων σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία.
«Το βασικό μας εργαλείο για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι η γνώση, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και οι υγιείς σχέσεις με τους γονείς. Ένα σωστά ενημερωμένο παιδί είναι λιγότερο πιθανό να γίνει θύμα βίας και να το κρύψει».
Στο πλαίσιο των εργαστηρίων που πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα «Μανώλης Αναγνωστάκης» του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης, πορτρέτα από το έργο «SHAME – European Stories», μια συλλογή 100 πορτρέτων ενηλίκων θυμάτων παιδικής κακοποίησης από όλη την Ευρώπη, με χρηματοδότηση από το Συμβούλιο. της Ευρώπης.
Το “Justice Initiative” είναι ένας ευρωπαϊκός οργανισμός που δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Guido Fluri στη Βέρνη της Ελβετίας το 2021. Στο επίκεντρο της αποστολής της είναι η δικαιοσύνη για τα θύματα κακοποίησης παιδιών σε όλη την Ευρώπη. Ο οργανισμός έχει αποκτήσει 14 εθνικά κέντρα (hubs) σε όλη την Ευρώπη, ένα εκ των οποίων βρίσκεται στην Ελλάδα.
