Όταν δολοφονήθηκε Κένεντι τον Νοέμβριο του 1963 στο Ντάλας του Τέξας, ο Τραμπ ήταν μόλις 17 ετών. Τότε ζούσε στη Νέα Υόρκη, περίπου δυόμισι χιλιάδες χιλιόμετρα από τον τόπο της δολοφονικής επίθεσης. Ετοιμαζόταν να μεταγραφεί από την ιδιωτική Στρατιωτική Ακαδημία, όπου ήταν οικότροφος, στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Fordham, όπου θα συνέχιζε τις σπουδές του.
Όταν ο Τραμπ έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αρκετές δεκαετίες αργότερα, κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας από το 2016 έως το 2020, ανακοίνωσε ότι θα δημοσιοποιήσει όλα τα αρχεία που σχετίζονται με τη δολοφονία του Κένεντι, τα οποία ήταν ακόμη κλειστά για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Τώρα, το 2024, χιλιάδες αρχεία του FBI και της CIA παραμένουν κλειστά. «Η δολοφονία του Κένεντι παραμένει μυστήριο», έγραψε το NBC News στις αρχές του 2024.
Αλλά επτά μήνες αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες -και μαζί τους ο κόσμος- αντιμετωπίζουν μια νέα απόπειρα δολοφονίας, παρόμοια με αυτή που έγινε εναντίον του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση τις πρώτες πρωινές ώρες της περασμένης Κυριακής στην Πενσυλβάνια.
Ο 78χρονος ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν είχε την τύχη του Κένεντι. Τραυματίστηκε ελαφρά και έφυγε όρθιος από τον «τόπο του εγκλήματος». Καθώς εμφανίστηκε περικυκλωμένος από μέλη της προσωπικής του φρουράς, σήκωσε τη γροθιά του παρότι ήταν αιμόφυρτος (τραυματίστηκε στο δεξί αυτί), προς μεγάλη χαρά των παρόντων φωτορεπόρτερ.
Ωστόσο, πέρα από όλες τις αναμφίβολα εντυπωσιακές σκηνές και τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν στην εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τον προσεχή Νοέμβριο, η επίθεση της 13ης Ιουλίου τόνισε για άλλη μια φορά στοιχείο βίας που κυλούσε ως ρεύμα πολιτικών γεγονότων στις ΗΠΑ, προκαλώντας «θύελλα».
Δολοφονήθηκε
Υπάρχουν τέσσερις Αμερικανοί πρόεδροι που δολοφονήθηκαν ενώ ήταν στην εξουσία: Ρεπουμπλικάνοι Αβραάμ Λίνκολν το 1865 Ρεπουμπλικανός Τζέιμς Γκάρφιλντ το 1881 Ρεπουμπλικανός William McKinley το 1901 και δημοκρατ Τζον Φ. Κένεντι (JFK) το 1963
Μπορεί να έχουν περάσει περισσότερα από 60 χρόνια από την τελευταία δολοφονία ενός εν ενεργεία προέδρου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτική βία (ή η βία για την πολιτική) έχει εξαφανιστεί στις ΗΠΑ. Αντίθετος…
Bloody 1968
ο 1968 ήταν μια χρονιά που έμεινε στην ιστορία για τη βία που σημειώθηκε, με τη δολοφονία ενός ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα και βραβευμένου με Νόμπελ Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ αλλά και ο υποψήφιος πρόεδρος της παράταξης των Δημοκρατικών γερουσιαστών Robert F. Kennedy, αδερφός του JFK. Ωστόσο, το 1968 ήταν και η χρονιά των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.
Δοκιμές
Περίπου 13 χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 1981, ο Άρτι εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ρόναλντ Ρίγκαν, θα γινόταν και στόχος απόπειρας δολοφονίας. Επέζησε, αλλά χρειάστηκε να περάσει περίπου δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση.
Ωστόσο, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπήρξαν επίσης ανεπιτυχείς απόπειρες δολοφονίας πολλών άλλων ανθρώπων: v Θόδωρος Ρούσβελτ το 1912, στο Φραγκλίνος Ρούσβελτ το 1933, στο Χάρι Τρούμαν το 1950, σε Τζορτζ Γουάλας το 1972, σε Τζέραλντ Φορντ το 1975…
Ενώστε τη δεξιά και 6 Ιανουαρίου
Το 2011 Γκάμπι Γκίφορντςμέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων από το Δημοκρατικό Κόμμα, τραυματίστηκε σοβαρά σε επίθεση με όπλο στην Αριζόνα και το 2017 Charlottesville Βιρτζίνια”Ας ενώσουμε τη δεξιά» συγκέντρωση της αμερικανικής ακροδεξιάς, συνοδευόμενη από επεισόδια.
Πιο πρόσφατα, μόλις πριν από τρεισήμισι χρόνια, περίπου 6 Ιανουαρίου 2021Οι Ηνωμένες Πολιτείες βίωσαν σκηνές άνευ προηγουμένου όταν χιλιάδες υποστηρικτές του Τραμπ εισέβαλαν βίαια στο Καπιτώλιο σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου 2020 (βλ. τη νίκη του Μπάιντεν).
Σχεδόν τέσσερα χρόνια αργότερα, καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία πριν από τις επόμενες προεδρικές εκλογές το 2024, ο Τραμπ σχεδόν σκοτώνεται από τις σφαίρες ενός 20χρονου ονόματι Τόμας Μάθιου Κρουκς ο οποίος άνοιξε πυρ εναντίον του με ένα ημιαυτόματο AR-15 από την ταράτσα παρακείμενου κτιρίου κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής ομιλίας στην Πενσυλβάνια…
Αιτιολογικό
Τι είναι όμως; ριζικές αιτίες πίσω από αυτά τα ξεσπάσματα βίας;
Για να βρείτε απαντήσεις, μπορείτε να εστιάσετε σε παράγοντες όπως:
- ευρέως διαδεδομένη οπλοκατοχή («υπάρχουν περισσότερα όπλα από ανθρώπους στην Αμερική», όπως συνήθως λένε)
- ένα πρότυπο ενεργειών μεμονωμένων ανθρώπων που συνήθως παίρνουν τα όπλα σαν «μοναχικοί λύκοι», συχνά καθοδηγούμενοι από ασαφή, διαφορετικά (όχι πάντα πολιτικά) ή ακόμα και ασυνεπή κίνητρα
- ψευδείς ειδήσεις και θεωρίες συνωμοσίας που δημιουργούν «κλίμα υπαρξιακής απειλής» αλλά και βαθιάς καχυποψίας
- τοξική ρητορική, ειδικά εκφρασμένη από πολιτικούς που επιλέγουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά της πόλωσης
- εμβάθυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων
- αλλά και μια διάχυτη «κουλτούρα» βίας που προέρχεται από το μακρινό παρελθόν που επιμένει και διαιωνίζεται παρά τις όποιες προκύπτουσες ελλιπείς απαντήσεις
«Οι Αμερικανοί μπορεί να ήταν σοκαρισμένοι, αλλά όχι έκπληκτοι», γράφει ο Joshua Chaffin στους FT, εξετάζοντας την τελευταία επίθεση στον Τραμπ.
Η ίδια ανάλυση δείχνει ότι το κλίμα στη χώρα είναι εκρηκτικό εδώ και καιρό.
Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση (Marist Poll) μόλις τον περασμένο Απρίλιο, ένας στους πέντε Αμερικανούς πίστευε ότι «η βία μπορεί να είναι απαραίτητη για να επανέλθει το έθνος σε τροχιά».
Όσον αφορά τα κύρια πολιτικά στρατόπεδα, είδαν το χάσμα μεταξύ τους να διευρύνεται τα τελευταία χρόνια.
Διασταυρούμενες κατηγορίες
Πολλοί Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι επιφανείς Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί όπως π.χ Ο ίδιος ο Τραμπ, Marjorie Taylor Green και Λόρεν Μπόμπερτμέσω δηλώσεων που κάνουν κατά καιρούς ενθαρρύνουν τη βία κατά των πολιτικών αντιπάλων.
Από την άλλη, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι κατηγορούν τώρα τους Δημοκρατικούς ότι «στοχοποιούν» τον Τραμπ παρουσιάζοντάς τον ως «δικτάτορα» και «Χίτλερ».
Ο Ρόμπερτ Λίμπερμαν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, λέει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο περιοδικό Foreign Affairs:Η απόπειρα κατά του Τραμπ ήρθε σε μια εποχή που η πόλωση είναι τόσο έντονη που είναι ανησυχητική. Όταν η πόλωση γίνεται πολύ ακραία, παύει να είναι ένα παιχνίδι μεταξύ ανταγωνιστικών δυνάμεων στις εκλογές. Αντίθετα, γίνεται κάτι σαν μάχη ζωής και θανάτου, μια μάχη στην οποία κάθε πλευρά πιστεύει ότι εάν επικρατήσουν οι αντίπαλοί της, θα αποτελέσει θανάσιμη απειλή για τις αξίες της και την ίδια την ύπαρξη της χώρας όπως την αντιλαμβάνονται. Και αυτού του είδους η πολιτική πόλωση δεν απέχει πολύ από τη βία».
