Ηλίας Ψυχογιού
Χθες, με καλή παρέα, πήγαμε για φαγητό σε μια ταβέρνα στο Pajan, όπου μας σέρβιρε ένας πολύ ωραίος τύπος. Στο τέλος του γεύματος και πριν το γλυκό, ανταλλάξαμε δυο λόγια, που έγιναν η αφορμή για το σημερινό άρθρο.
Πιο συγκεκριμένα, ο νεαρός που μας υπηρέτησε θα αποφοιτήσει σε ένα χρόνο. Σπουδάζει μηχανολόγος μηχανικός και τις μέρες που δεν πάει σχολείο εργάζεται σε αυτό το μαγαζί αρκετές ώρες την ημέρα. Όπως μας είπε, μόλις τελειώσει το σχολείο θα φύγει άμεσα στο εξωτερικό.
Στην ερώτησή μου «γιατί πήρες μια τέτοια απόφαση» η απάντηση ήταν άμεση και ξεκάθαρη: «Αλλά δεν υπάρχει μέλλον εδώ. Και όσα λέγονται για τα λεγόμενα επαναπατρισμοί, είναι απλά ένα αστείο. Ποιος θα γυρίσει να ζήσει σε μια χώρα ή κάπου όπου υπάρχουν λιγότερα χρήματα, να τα πάρει και να φορολογηθεί με οποιονδήποτε τρόπο;».
Δεν είχα τίποτα να του πω.
Αναρωτιέμαι αν πιστεύουν πραγματικά στην κυβέρνηση ότι, χάρη στα μέτρα που παίρνει, υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να αναβιώσει η χώρα και να επιστρέψουν οι νέοι στους οποίους έχουν χωριστεί.
Ο βασικός μισθός έχει σίγουρα αυξηθεί, αλλά το ερώτημα παραμένει: Μπορείς να επιβιώσεις με αυτόν τον βασικό μισθό, ειδικά αν είσαι άστεγος; Πώς μπορεί ένας νέος να επιβιώσει εάν, εκτός από την ενοικίαση ενός σπιτιού, πρέπει να πληρώσει τακτικά χρέη του νοικοκυριού και να αγοράσει και να συντηρήσει ένα -μικρό αυτοκίνητο;
Με ένα ποσό 705,96 ευρώ καθαρό το μήνα (884,72 ευρώ μεικτά), αυτό δεν μπορεί να εκπληρωθεί. Το ενοίκιο για ημιυπόγειο στούντιο στην Κυψέλη ξεκινά από 250 ευρώ τον μήνα. Το ρεύμα κοστίζει τουλάχιστον 80-100 ευρώ, η θέρμανση και το νερό είναι επίσης ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν. Αν συμπεριλάβετε τα έξοδα ταξιδιού, φαγητού κ.λπ., χωρίς ούτε ένα κόστος ψυχαγωγίας, ο λογαριασμός απλά ΔΕΝ θα βγει.
Για σύγκριση, ο βασικός μισθός στη Γερμανία είναι 1.981 ευρώ και το ενοίκιο στο Βερολίνο ξεκινά από 850 ευρώ (για δωμάτιο σε πολυκατοικία) ή 990 ευρώ για μικρό διαμέρισμα. Θα ήθελα να τονίσω ότι, σε αντίθεση με την Ελλάδα, στη Γερμανία οι λογαριασμοί (θέρμανση, νερό) περιλαμβάνονται στην τιμή ενοικίασης. Το ίδιο ισχύει και για το Λουξεμβούργο, όπου ο βασικός μισθός είναι 2.570,93 ευρώ και το ενοίκιο ξεκινά από 650 ευρώ (για δωμάτιο σε κτήριο δωματίου) ή 1.110 ευρώ για μικρό διαμέρισμα. Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι στο Λουξεμβούργο τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι δωρεάν, αλλά η αμοιβή που λαμβάνεται προορίζεται για κατανάλωση, επειδή η φορολογική βάση αφαιρείται από την αρχή! Και κάτι ακόμα: για λιγότερα από 100.000 ευρώ ετησίως (μόνο από τον εργοδότη), στο Λουξεμβούργο δεν χρειάζεται καν να υποβάλετε φορολογική δήλωση.
Για να μην πει κανείς ότι συγκρίνω τα μήλα με τα πορτοκάλια, η Σλοβενία έχει βασικό μισθό 1.304 ευρώ! ΠΟΥ; Η Σλοβενία, που ανήκε στην κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία μέχρι το 1990! Τα ενοίκια στη Lubyanka ξεκινούν από 280 ευρώ για 25 τ.μ. (για δωμάτιο σε πολυκατοικία) ή 750 ευρώ για μικρό διαμέρισμα. Στη Σλοβενία (στις περισσότερες περιπτώσεις), το κόστος θέρμανσης και νερού συμπεριλαμβάνεται επίσης στο ενοίκιο.
Ποιος ειδικευμένος εργάτης λοιπόν που ζει σε χώρα της Βόρειας Ευρώπης θα επιστρέψει; Διαβάζω «γιορτές» από κυβερνητικούς αξιωματούχους ότι «τα παιδιά μας επιστρέφουν», γιατί αρκετές χιλιάδες από αυτά έχουν επιστρέψει τα τελευταία χρόνια. Κύριοι, σας έχω νέα: Λίγοι άνθρωποι επιστρέφουν γιατί βρήκαν καλύτερη δουλειά εδώ από εκεί που ήταν. Οι περισσότεροι από αυτούς που επέστρεψαν ήταν καιροσκόποι μετανάστες για μερικά χρόνια και τίποτα περισσότερο.
Αντίθετα, ειδικευμένοι επιστήμονες που έφυγαν, Πληροφορικοί, γιατροί, μηχανικοί, λογιστές, αλλά και τεχνίτες, όχι μόνο δεν επέστρεψαν, αλλά σταδιακά απέφυγαν τις επαφές με την Ελλάδα. Έκαναν μια ζωή στο εξωτερικό, φυσικά σε πολύ καλύτερες συνθήκες και κυρίως χωρίς την αίσθηση ότι ζούσαν σε μια τοξική κατάσταση που το μακρύ χέρι τους ήταν μόνιμα στην τσέπη.
Και σας έχω ένα άλλο νέο: συνεχίζουν να φεύγουν. Απλώς ρωτήστε τους καθηγητές κολεγίων για τις συστατικές επιστολές που ζητούν οι φοιτητές τους να σταλούν σε ξένες εταιρείες.
Αλλά επειδή είναι καλό ακόμη και όσοι από εμάς απλώς εκφράζουμε τις απόψεις μας δημόσια να προσφέρουμε προτάσεις εκτός της συναίνεσης, επιτρέψτε μου να προσφέρω τη δική μου στους κυβερνητικούς αξιωματούχους: Μιλήστε λιγότερο και δουλέψτε περισσότερο. Οι πολίτες εκνευρίζονται όχι γιατί δεν έχουν κριτήρια και δεν βλέπουν τα καλά που συμβαίνουν, αλλά γιατί κάποιοι κυβερνητικοί μιλούν σαν να μην υπάρχουν αρνητικά. Συχνά οι πολίτες νιώθουν σαν τους Γάλλους την εποχή της Μαρίας Αντουανέτας: «Αν δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».
Και το τέλος της Αντουανέτας είναι γνωστό.
Σημείωση: Το συμπαθητικό αγόρι της ταβέρνας πήρε το φιλοδώρημα σε μετρητά και στο χέρι. Ότι ξέρουμε τι κάνουμε και ότι εκφραζόμαστε ξεκάθαρα.
ilpsychogios@gmail.com
