Η κατάτμηση των πάντων δεν αφήνει τίποτα αμετάβλητο: αν υποστηρίζεις έργα του μετρό είσαι φασίστας, αν είσαι κατά της κοπής δέντρων είσαι «απόβρυμα» και «θηρίο». Η «ασπρόμαυρη» λογική δεν υπαγορεύει να μείνουμε μόνοι από το 2010 και μετά. Μπήκαμε σε μνημόνια, βγήκαμε από μνημόνια, αλλά κάθε θέμα της δημόσιας σφαίρας βρίσκεται σε δύο άκρα του απόλυτου καλού και του απόλυτου κακού, σαν να μην υπάρχουν ενδιάμεσες περιοχές και αποχρώσεις. Δυστυχώς το μικρόβιο τους μόλυνε και τους δύο. Μια ολόκληρη κοινωνία εκπαιδευμένη να δημιουργεί διχασμό έχει βάλει το χέρι της στο απόλυτα τοξικό περιβάλλον των social media. Βλέπουμε το αποτέλεσμα μπροστά μας: κανείς δεν ακούει κανέναν. Ενώ το ενδιαφέρον των «λαών» για την οικολογία και το μέλλον των δέντρων στην πλατεία Εξαρχείων είναι προσχηματικό, η αντίδραση των «ντε» που βλέπουν δέντρο και όχι δάσος μοιάζει κοντόφθαλμη: είμαστε σίγουροι ότι η «Αττικό Μετρό» έχει εξαντληθεί. σε κάθε ανάπτυξη ενός νέου σταθμού, το περιθώριο σωτηρίας των γηραιότερων δέντρων στο πάρκο ή την πλατεία που έχει απασχολήσει το εργοτάξιο εδώ και χρόνια; Υπάρχει τυφλή εμπιστοσύνη στην εταιρεία που κατασκευάζει γραμμές μετρό στην Ελλάδα, η εμπιστοσύνη που αποκτήθηκε σε μεγάλο βαθμό χάρη στον δικό της επαγγελματισμό και το πολύ καλό επίπεδο υποδομής που παρέχει κάθε φορά. Ωστόσο, νομίζω ότι υπάρχουν μερικά πράγματα που αξίζει να προσέξουμε. Τα έργα του μετρό στην Αθήνα ξεκίνησαν πολύ αργότερα από ό,τι στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όταν η κύρια γραμμή κορμού και των δύο γραμμών τέθηκε σε λειτουργία πριν από 23 χρόνια, οι άνθρωποι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Επιτέλους είχαμε το μετρό. Θέλαμε (τουλάχιστον μερική) λύτρωση από τη μεταφορά στον Γολγοθά που σε ad hoc διαδικασίες κανείς δεν μέτρησε τα δέντρα που εξαφανίζονταν. Οι σταθμοί ήταν επίσης κατάφυτοι, με αυτοκρατορικές διαστάσεις, που απαιτούσαν ανάλογες τομές και την κατάληψη κοινόχρηστου χώρου επιφάνειας.
Ίσως σε περιόδους κλιματικής κρίσης να σκεφτούμε ξανά τι είδους σταθμούς μετρό θέλουμε;
Από τη στιγμή που άνοιξε ο νέος σταθμός, κανείς δεν έδωσε σημασία στις καχεκτικές ανακατασκευές εδάφους με παγκάκια, διακοσμητικούς χλοοτάπητες και μικροσκοπικά δέντρα, που ήταν απομίμηση πλατείας της Αθήνας με αψίδα πολύ χαμηλότερα από το εσωτερικό. Τέλος, το 2000 δεν είχαμε κλιματική αλλαγή ή πιστεύαμε ότι δεν είχαμε κλιματική αλλαγή.
Ίσως λοιπόν πρέπει να ρίξουμε άλλη μια ματιά σε ποιους σταθμούς θέλουμε, με ποιες προδιαγραφές και κυρίως με ποιες προτεραιότητες. Ο ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ Παναγιώτης Τουρνικιώτης άφησε να εννοηθεί κατά την ομιλία του τον Αύγουστο του 2022 στην Κ, λέγοντας ότι πράγματι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης του αστικού περιβάλλοντος, όπως και με τις υπόλοιπες πλατείες και σταθμούς του μετρό. «Και είναι καθήκον της πολιτείας να τα αντιμετωπίσει έγκαιρα στον πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, σε προφανή και έγκαιρη συνεργασία με τους υπεύθυνους κατασκευής του έργου και όχι μόνο στα Εξάρχεια, που δεν αποτελεί εξαίρεση. , αλλά στο σύνολο αυτού του πολύπλοκου και απαραίτητου έργου» Μήπως ήρθε η ώρα να σκύψετε και να ακούσετε τα πιο ωραία πράγματα;
