Συγγραφέας: Σπύρος Δημητρέλης
Πριν από μερικά χρόνια, ένας φίλος οπαδός του ποδοσφαίρου μου είπε το εξής ενδιαφέρον περιστατικό. Η μεγάλη ελληνική ομάδα έπαιξε εκτός έδρας στο Μόναχο στη σημαντικότερη διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Υπήρχαν περίπου τρεις χιλιάδες Έλληνες φίλαθλοι της ελληνικής ομάδας και τους παραχωρήθηκε κατάλληλος χώρος στις εξέδρες, υπό την αποκλειστική προστασία της ιδιωτικής ασφάλειας. Κάποια στιγμή κάποιοι Έλληνες φίλαθλοι άναψαν τσιγάρο.
Η Ασφάλεια πλησίασε αμέσως τους καπνιστές και τους ενημέρωσε ευγενικά ότι το κάπνισμα απαγορεύεται σε όλο το γήπεδο, λέγοντας στην καθομιλουμένη: «Απαγορεύεται το κάπνισμα», πιο συχνά «Απαγορεύεται το κάπνισμα», που έγραφαν παλιότερα στις ταμπέλες στα τρόλεϊ και τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ. Δύο ή τρεις καπνιστές δεν τηρούσαν τους κανόνες. Στη συνέχεια ήρθε μεγαλύτερη ασφάλεια και οι πληροφορίες για τους εγκληματίες έγιναν πιο λεπτομερείς. «Το κάπνισμα στο γήπεδο είναι παράβαση. Αν δεν σταματήσετε, θα οδηγηθείτε στο αστυνομικό τμήμα του γηπέδου, θα κρατηθείτε και θα εμφανιστείτε στο δικαστήριο αύριο το πρωί». Τα τσιγάρα έσβησαν αμέσως. Η αστυνομία δεν εμφανίστηκε ποτέ. Το προσωπικό της ιδιωτικής ασφάλειας επαρκούσε για την επιβολή των κανόνων που είχε θέσει το γερμανικό κράτος. Αναρωτιέται κανείς τι θα γινόταν αν συνέβαινε ένα παρόμοιο περιστατικό στην Ελλάδα. Όχι για κάπνισμα, αλλά για φωτοβολίδες, βωμολοχίες, καπνογόνα, κροτίδες και πυρσούς…
Τις τελευταίες ημέρες, ζήσαμε άλλη μια τραγωδία που προκλήθηκε από τη βία των θαυμαστών. Αναγγέλλονται συνεχώς μέτρα, ακούγονται τα περίφημα συνθήματα: «δεν έχει σημασία πόσο ψηλά» κλπ. Τον περασμένο Αύγουστο ο πρώην υπουργός Αθλητισμού και Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής έγραψε άρθρο στο Capital.gr σε σχέση με τη δολοφονία ενός Έλληνας οπαδός από Κροάτες χούλιγκαν. Ο κ. Κοντονής, αξιολογώντας τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τότε, τα χαρακτήρισε «συναντήσεις εντός του ορατού» και ολοκλήρωσε το άρθρο του με κάτι άκρως προφητικό: «Αν η κυβέρνηση, μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη, σκοπεύει να «κινηθεί» με τον τρόπο. ανακοινώθηκε, τότε θα συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η αντίστροφη μέτρηση «Υπάρχει χρόνος να μην σβήσει το φαινόμενο της βίας, αλλά για το επόμενο θύμα της, που θα είναι και ένα νέο πρόσωπο, όπως ο Άλκης Καμπάνος και ο Μιχάλης Κατσούρης». Δυστυχώς, αυτό έχει επιβεβαιωθεί. Ο χρόνος θα δείξει εάν το νέο πακέτο και η ενεργοποίηση του συστήματος δικαιοσύνης για τη διερεύνηση εγκληματικών οργανώσεων στον αθλητισμό θα έχει αποτέλεσμα και, κυρίως, εάν θα τελειώσουν, όποιο και αν είναι αυτό το τέλος. Τέτοιες σκέψεις έγιναν επειδή οι βέλτιστες ξένες πρακτικές έχουν αποδείξει ότι όταν η πραγματική ευθύνη για την προστασία των αθλητικών εγκαταστάσεων μεταβιβάζεται στις ίδιες τις ομάδες, το αποτέλεσμα είναι καλύτερο. Για να συμβεί αυτό στην Ελλάδα, πρέπει φυσικά να αλλάξει το νομικό πλαίσιο, αυξάνοντας τις εξουσίες των σεκιούριτι σε ιδιωτικές αθλητικές εγκαταστάσεις και η αστυνομία θα πρέπει φυσικά να παρεμβαίνει μόνο κατόπιν αιτήματος, δηλαδή σε περιπτώσεις που είναι αντικειμενικά αδύνατο. να διασφαλίζει την προσωπική προστασία, να διασφαλίζει τη συμμόρφωση με τους καθιερωμένους κανόνες και οι περιστάσεις υπερβαίνουν τις δυνατότητές της. Επομένως, η πραγματική ιδιωτικοποίηση της ασφάλειας του γηπέδου μπορεί επίσης να είναι μια λύση στο πρόβλημα της βίας των οπαδών.
Άλλωστε στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι η απόλυτη κινητήρια δύναμη για μεγαλύτερη αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα. Οι μαθητές ιδιωτικών σχολείων αποδίδουν σημαντικά καλύτερα σε διεθνείς διαγωνισμούς PISA, τα ιδιωτικά ΚΤΕΟ έδωσαν με επιτυχία τέλος στη διαφθορά, τις ταλαιπωρίες και τις κρατικές συναλλαγές στα ΚΤΕΟ και τα ιδιωτικά νοσοκομεία προσφέρουν πολύ καλύτερες νοσηλευτικές υπηρεσίες από τα κρατικά νοσοκομεία. Ως εκ τούτου, η ιδιωτική συμμετοχή στην παροχή συνταξιοδοτικών παροχών έλυσε το πρόβλημα των μεγάλων χρόνων αναμονής και το άνοιγμα των αγορών ενέργειας και τηλεπικοινωνιών παρείχε στους καταναλωτές και τους φορολογούμενους πολύ καλύτερες υπηρεσίες με χαμηλότερο κόστος. Άρα το ερώτημα, δημόσιο ή ιδιωτικό στην Ελλάδα, έχει απαντηθεί επαρκώς…