Μια μικρή ιστορία “Brokeback Mountain” από την Annis Prue δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος Οκτωβρίου 1997 του New Yorker. Οκτώ χρόνια αργότερα, ο κ Ανγκ Λι έφερε στον κινηματογράφο τον απαγορευμένο έρωτα δύο καουμπόηδων, προκαλώντας αίσθηση, ενώ στο West End του Λονδίνου χρειάστηκαν άλλα 18 χρόνια μέχρι να ακουστούν τα λόγια του Τζακ Τουίστ και του Ένις Ντελ Μαρ. Το αθηναϊκό κοινό θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με την ομοφοβική κοινωνία της μεταπολεμικής Αμερικής μέσα από τη θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία της Ashley Robinson Κωνσταντίνου Ρήγου.
«Εμείς λέμε την ιστορία της αγάπης δύο αντρών χωρίς όρια», μου λέει Δημήτρης Καπουράνης. Στη σειρά υποδύεται τον Jack Twist (τον ρόλο που υποδύθηκε ο Jake Gyllenhaal στην ταινία) και εμφανίζεται απέναντί του Μιχαήλ Ταμπακάκης ως Ένις (Χιθ Λέτζερ). Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας και ο κόσμος έχει προχωρήσει θεωρητικά μπροστά. Υπάρχει ανάγκη να επιστρέψουμε στη συντηρητική Αμερική της δεκαετίας του 1960 με ένα αρχετυπικό καστ ηρώων; «Δεν νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο για εμάς να συνδεθούμε και να καταλάβουμε τι αναλογίες μπορεί να έχει αυτό στην καθημερινή μας ζωή. Μπορώ εύκολα να φανταστώ ανθρώπους στα 30 και 40 τους, παντρεμένους με παιδιά, να ανοίγουν το Grindr κάθε βράδυ και να αναζητούν τη σεξουαλική τους ζωή εκεί. Συμβαίνει δίπλα μας» μας λέει ο Δημήτρης Καπουράνης.
Τι κι αν το κοινό τελικά μείνει γυμνό, χάσει την ουσία του και περιοριστεί στην ηδονοβλεψία; «Ρωτήσαμε τον εαυτό μας τι σημαίνει πράξη στη σκηνή και στην τέχνη; Ξεπερνάμε τα δικά μας όρια και τα όρια του κοινού. Τους ζητάμε να συμμετάσχουν, στεκόμαστε εκτεθειμένοι και ανυπεράσπιστοι μπροστά τους». Για εκείνον, ανεξάρτητα από την αντίδραση του κοινού, θα μπορεί να βγάλει συμπεράσματα. «Ακούστε, αν η εκπομπή δεν κάνει γκελ, σημαίνει ότι εμείς ως κοινωνία έχουμε κάνει βήματα και αυτή η κρυφή αγάπη, αυτή η συμφορά δεν αφορά κανέναν. Αλλά αν αυτό φτάσει στο κοινό, θα σημαίνει ότι κάποια αυτιά πρέπει να έχουν ακούσει αυτήν την ιστορία». Τον ρωτάω αν είχε σκεφτεί προηγουμένως ποιον από τους δύο χαρακτήρες θα ήθελε να υποδυθεί. «Η πρώτη ανάγνωση ήμουν εγώ, ο Μιχαήλ και ο Ρήγος. Ήταν αμέσως σαφές ποιος θα έκανε τι. Ήταν ξεκάθαρο. Ο ρόλος μου δεν έχει όρια, φαντάζεται τα όνειρά του, φαντάζεται, κοιτάζει το μέλλον. Εδώ διαφέρει και από τον Ένις, που ζει στο παρελθόν από φόβο και συμβιβασμό, ενώ ο Τσακ φαντάζεται το μέλλον τους μαζί. Αυτή είναι και η τομή αυτού που με συνδέει με αυτόν τον χαρακτήρα. Το γεγονός ότι κοιτάζει το μέλλον δεν έχει καμία απολύτως σημασία». Θεωρώ ότι για μένα προσωπικά το ενδιαφέρον σήμερα είναι ότι οι άντρες εξακολουθούν να είναι ικανοποιημένοι να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, ντρέπονται να είναι διαχυτικοί, ευαίσθητοι, σκοντάφτουν συνεχώς πάνω στην έννοια του ανδρισμού – είτε ετεροφυλόφιλοι είτε ομοφυλόφιλοι. «Ναι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να «μεγαλώσουμε» και να μην διατηρήσουμε τα σύνδρομά μας μετά την εφηβεία. Γι' αυτό το θέατρο είναι χρήσιμο, δεν αλλάζει τίποτα, αντανακλά μόνο καταστάσεις. Εάν αυτό για το οποίο μιλάμε τώρα εγείρει ανησυχίες, το πρόγραμμα θα συντονιστεί με τον παλμό της κοινωνίας».
Του Δημήτρης Καπουράνης Οι θεατές του θεάτρου τον γνώρισαν χάρη στην παράσταση «Άλλη Θήβα» του Σέρχιο Μπλάνκο, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Για την ερμηνεία του έλαβε και τον σταυρό Δημήτρη Χορν κατά τη φετινή βράβευση. «Έχω ονειρευτεί πολλές φορές να πάρω αυτό το βραβείο. Πάνω από όλα, ήμουν ευχαριστημένος με τη δουλειά που κάναμε σε αυτό το πρόγραμμα, τον χρόνο που αφιερώσαμε, αλλά και με το τι σκεφτόμουν για τον εαυτό μου γράφοντας αυτό το κείμενο, σε προσωπικό επίπεδο.
Αν η παράσταση δεν κάνει γκελ, σημαίνει ότι ως κοινωνία έχουμε κάνει βήματα και αυτή η κρυφή αγάπη, αυτή η συμφορά, δεν αφορά κανέναν.
Τι σχέση έχει αυτό με την προσπάθεια για αποδοχή; «Ποιος ηθοποιός δεν τη θέλει; Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που κάνω αυτό το επάγγελμα. Μάλλον επειδή όταν ήμουν νεότερος, μου έλειπε η αίσθηση της αποδοχής. Ένα παιδί από ξένη χώρα (γεννημένο στους Αγίους Σαράντα) που έπρεπε να κερδίσει τη συμπάθεια των άλλων». Τον ρωτάω πώς νιώθει τώρα που μειώθηκε η ξενοφοβία κατά των Αλβανών. «Ο ρατσισμός δεν τελειώνει ποτέ, ο στόχος απλά έχει αλλάξει και άλλοι τον πληρώνουν. Τώρα ξέρω ότι το όχημά μου είναι να φέρει μια διπλή πολιτιστική ταυτότητα».
Όλη την ώρα που μου μιλάει κοιτάζει το κινητό του και το ρολόι του. Σκέφτομαι πώς μοιράζει τον χρόνο του στα γυρίσματα – φέτος θα τον δούμε στη μίνι σειρά της ΕΡΤ “Το απαραίτητο φως”, συναντιέται τακτικά με το συγκρότημα του Cosmonuts – το άλμπουμ τους θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο – κάνει πρόβες για το θέατρο. Ανησυχείτε μήπως πρέπει να εργάζεστε συνεχώς; «Ήμουν πάντα πολυπράγμων και δεν νομίζω ότι είχα μια στιγμή που θα μπορούσα να αδράξω, αν αυτό εννοείς. Κάθε στιγμή είναι η στιγμή μου. Βρίσκω χαρά σε όλα. Η μουσική έχει εξωστρέφεια, το θέατρο αντίθετα, συγκέντρωση, το καθένα θέλει διαφορετική αντιμετώπιση».
«The Mystery of Brokeback Mountain», από 23 Οκτωβρίου στο Θέατρο «Κνωσός» (Θέατρο Νέου Κόσμου).