Τζούντι Ντέμπσεϊ
Ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, σοσιαλδημοκράτης, έχει εμπλακεί σε διαμάχη με τους εταίρους του στον κυβερνώντα συνασπισμό και τη βασική συντηρητική αντιπολίτευση, τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU), για το αν θα στείλει πυραύλους κρουζ Taurus στην Ουκρανία. Δεν έχει ακόμη παραιτηθεί από τη θέση του.
Για αυτόν –και την αριστερή πτέρυγα του κόμματός του– η αποστολή τέτοιων πυραύλων θα σήμαινε τρία πράγματα. Πρώτον, η βοήθεια προς το Κίεβο θα απαιτούσε τη βοήθεια Γερμανών στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων σε ουκρανικό έδαφος – κάτι που αποτελεί κόκκινη γραμμή για τον Scholz. Δεύτερον, θα έκανε τη Γερμανία συμβαλλόμενο μέρος στον πόλεμο. Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι το Βερολίνο έχει παράσχει περισσότερα από 17 δισεκατομμύρια ευρώ (18 δισεκατομμύρια δολάρια) σε στρατιωτική και άλλη βοήθεια στην Ουκρανία σίγουρα το κάνει υπερασπιστή της Ουκρανίας. Τρίτον, θα προκαλούσε τη Ρωσία.
Από την άλλη, η Ρωσία συνεχίζει να προκαλεί. Πριν από δέκα χρόνια εισέβαλε στην Ουκρανία. Οι πρόσφατες επιθέσεις στο Χάρκοβο στα ανατολικά της χώρας χρησιμεύουν μόνο ως υπενθύμιση ότι ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει καμία πρόθεση να σταματήσει τους βομβαρδισμούς.
Τόσο εντός όσο και εκτός του κυβερνώντος συνασπισμού, οι υποστηρικτές ή οι αντίπαλοι της αποστολής των πυραύλων Taurus σοκαρίστηκαν από τις αναφορές για μια εμπιστευτική συζήτηση μεταξύ των κορυφαίων στρατηγών της Γερμανίας σχετικά με τις συνέπειες της αποστολής τέτοιων όπλων. Περιλάμβανε ερωτήσεις σχετικά με το βεληνεκές των πυραύλων και τη δυνατότητα να χτυπήσουν τη νέα γέφυρα πάνω από το στενό του Κερτς που συνδέει την Κριμαία με την ηπειρωτική Ρωσία. Η συνομιλία υποκλαπεί και στη συνέχεια μεταδόθηκε από την Margarita Simonyan, επικεφαλής του ρωσικού κρατικού καναλιού RT.
Για τον Πούτιν, ήταν ένα τέλειο πραξικόπημα προπαγάνδας. Εκτός από τον γενικό ψηφιακό αναλφαβητισμό στη Γερμανία -η συνομιλία διεξήχθη μέσω Webex, όχι ενός συστήματος υψηλής ασφάλειας- οι διαρροές είχαν σκοπό να διχάσουν τη Γερμανία και τους συμμάχους της σχετικά με την Ουκρανία.
Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι δεν διστάζουν. Πρόκειται για κάτι πιο θεμελιώδες: την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των συμμάχων, αλλά όχι χάρη στον Scholz. Πρόσφατα έδωσε συνέντευξη στο πρακτορείο ειδήσεων DPA στην οποία είπε ότι οι γαλλικές και βρετανικές ειδικές δυνάμεις βοηθούν την Ουκρανία να εντοπίσει, να ελέγξει και να σχεδιάσει στόχους για πυραύλους που παραδίδονται στο Κίεβο.
Είτε μυστικά είτε όχι, τα στρατιωτικά θέματα συνήθως συζητούνται κεκλεισμένων των θυρών. Ίσως ο Σολτς ήταν θυμωμένος με τον Πρόεδρο Μακρόν που έθεσε πρόσφατα την ιδέα αποστολής ευρωπαϊκών χερσαίων στρατευμάτων στην Ουκρανία χωρίς να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες ή να συμβουλευτεί πρώτα τους συμμάχους.
Οι δύο αρχηγοί συγκρούστηκαν ανταλλάσσοντας τέτοια «χτυπήματα». Η Βρετανία συμμετείχε στον αγώνα. Τα σχόλια του Scholtz ήταν «λάθος, ανεύθυνα και ένα χαστούκι στους συμμάχους», δήλωσε η Alicia Cairns, πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων του βρετανικού κοινοβουλίου.
Δεν είναι η ώρα για τις τρεις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης να παλέψουν για το πώς θα στηρίξουν στρατιωτικά την Ουκρανία. Ειδικά σε μια περίοδο που υπάρχει διαφωνία στις Ηνωμένες Πολιτείες για τη συνέχιση της χρηματοδότησης για την Ουκρανία, για να μην αναφέρουμε την αβεβαιότητα ενόψει των προεδρικών εκλογών. Στην πραγματικότητα, αυτή θα πρέπει να είναι η ευκαιρία της Ευρώπης να γίνει ο κύριος οικονομικός, πολιτικός και στρατιωτικός υπερασπιστής της Ουκρανίας.
Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ευρώπη έχει επανειλημμένα αποτύχει να αναλάβει στρατηγική δράση. Οι πόλεμοι στην πρώην Γιουγκοσλαβία δίχασαν την Ευρώπη, με τη Γερμανία να υποστηρίζει την Κροατία και τη Γαλλία να υποστηρίζει τη Σερβία. Χωρίς αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη, ο πόλεμος θα είχε διαρκέσει περισσότερο.
Οι Ευρωπαίοι δεν πήραν κανένα μάθημα από αυτές τις αδυναμίες. Η ανάγκη αύξησης των στρατιωτικών δυνατοτήτων δεν αντιμετωπίστηκε και οι διαιρέσεις παρέμειναν. Πράγματι, αυτά τα λάθη επαναλήφθηκαν πριν από είκοσι χρόνια, όταν η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους αποφάσισε να εισβάλει στο Ιράκ. Η Γερμανία και η Γαλλία ενώθηκαν με τη Ρωσία για να αντιταχθούν στον πόλεμο. Η Βρετανία, μαζί με την Κεντρική Ευρώπη και τις χώρες της Βαλτικής, υποστήριξαν την εισβολή των ΗΠΑ. Ήταν μια κατάσταση αβεβαιότητας για την ευρωατλαντική συμμαχία, η οποία «πληγώθηκε». Η θεραπεία της κράτησε πολύ.
Και έτσι στην Ουκρανία. Αυτός ο πόλεμος δοκιμάζει την αποφασιστικότητα της Ευρώπης. Από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν η Ρωσία ξεκίνησε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ ήταν εντυπωσιακά ενωμένα. Υπάρχει τώρα μια συνειδητοποίηση – που σε μεγάλο βαθμό αγνοήθηκε ή υποβαθμίστηκε από τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όταν η Ρωσία εισέβαλε στη Γεωργία το 2008 – ότι διακυβεύεται η ασφάλεια της ηπείρου. Εάν η Ουκρανία χάσει, οι συνέπειες για άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα είναι σαφείς. Η Ρωσία θα τους κάνει μέρος των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών του Πούτιν.
Οποιαδήποτε θέση, που τόσο συχνά εκφράστηκε στο παρελθόν από το Παρίσι και το Βερολίνο, ότι η Ευρώπη έχει μια αρχιτεκτονική ασφάλειας που περιλαμβάνει τη Ρωσία, τώρα απορρίπτεται. Η Ουκρανία διασφαλίζει την ασφάλεια της Ευρώπης.
Αλλά ένα ιδιαίτερο στοιχείο επηρεάζει τη γερμανική νοοτροπία: το παρελθόν.
Όταν διέρρευσε μια συζήτηση για τη γερμανική στρατιωτική πολιτική, ο εκπρόσωπος του Πούτιν είπε: «Η ίδια [στρατιωτική συνομιλία] υποδηλώνει ότι τα σχέδια για χτυπήματα σε ρωσικό έδαφος συζητούνται με ουσιαστικό και συγκεκριμένο τρόπο βαθιά μέσα στην Μπούντεσβερ». Τέτοια σχόλια έχουν σκοπό να διχάσουν περαιτέρω τους σοσιαλδημοκράτες του Σολτς, μερικοί από τους οποίους εξακολουθούν να λαχταρούν την ειδική σχέση της χώρας με τη Ρωσία που δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Σολτς προσπάθησε να καθησυχάσει τους συμμάχους της Γερμανίας. «Αυτή η υβριδική επίθεση είχε σκοπό να δημιουργήσει ανασφάλεια και να μας διχάσει», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τη Δευτέρα. «Και αυτό ακριβώς δεν θα επιτρέψουμε. Είμαστε σε συνεχή επαφή με τους συνεργάτες μας».
Η διατήρηση και η αύξηση της υποστήριξης προς την Ουκρανία θα απαιτήσει περισσότερα από αυτά τα λόγια. Πρόκειται για την ανάληψη ηγεσίας στην Ευρώπη από το Βερολίνο.
Η Βρετανία είναι δύσπιστη: Ο Σολτς ήταν «ο λάθος άνθρωπος, στη λάθος δουλειά τη λάθος στιγμή», δήλωσε ο Μπεν Γουάλας, πρώην υπουργός Άμυνας της Βρετανίας. Πέρυσι, ενέκρινε την παράδοση πυραύλων μεγάλης εμβέλειας Storm Shadow στην Ουκρανία. Θα υποκύψει ο Σολτς στην πίεση;
*Διαβάστε το άρθρο στην αρχική έκδοση Εδώ.
Executive Editor: Νικόλας Σαπουντζόγλου
