Με δύο περιφερειακούς πολέμους, v Ουκρανία και Εγγύς Ανατολήνα απειλήσει την παγκόσμια ειρήνη, Αμερικανοί ΚΑΙ Ευρωπαίους βιαστείτε να προστατέψετε Βαλκανία για να αποτρέψει ένα νέο ξέσπασμα αναταραχών στην Ευρώπη.
Αυξανόμενη ένταση μέσα Κοσσυφοπέδιο και Βοσνία και Ερζεγοβίνηπολιτική αστάθεια σε Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρίακαι τώρα οι κρυφές ρωσικές απειλές κατά της Μολδαβίας τροφοδοτούν τους φόβους στη Δύση για τις εξελίξεις που τροφοδοτούνται από «κακοήθεις επιρροές» που θα μπορούσαν να «πυροδοτήσουν» έναν τρίτο πόλεμο στα Βαλκάνια.
Η έκβαση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, προκαλεί φόβο ότι, αν κερδίσει ο Πούτιν, θα στραφεί προς τη Μολδαβία, αλλά ακόμα κι αν νιώσει ότι η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» έχει βαλτώσει, δεν θα διστάσει να υποκινήσει εθνοτικές και εθνικές οι συνοριακές συγκρούσεις ως εφαλτήριο στα Βαλκάνια.
Εξ ου και η βιασύνη της Δύσης να απλώσει ένα δίχτυ ασφαλείας στις πιο ευάλωτες περιοχές, από το Κόσοβο και τη Βοσνία μέχρι τις ακτές του Βαρδάρη και ανατολικά μέχρι τα Καρπάθια.
Σε αυτό το κλίμα, πριν από λίγες ημέρες, στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ενέκριναν το νομοσχέδιο για «ενίσχυση της εμπλοκής των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια».
Το νομοσχέδιο καλεί τις ΗΠΑ και τους ευρωπαίους συμμάχους να ενισχύσουν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κροατία, Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία και Σερβίαως απάντηση στην επιρροή της Ρωσίας, ιδιαίτερα στην εξάρτησή τους από το ρωσικό φυσικό αέριο, τονίζοντας ότι «αυτό είναι προς το κοινό συμφέρον των ΗΠΑ και των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων».
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτα είναι τα δύο θεωρούμενα «νάρκες» των Βαλκανίων, δηλαδή η Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, όπου οι παραβιάσεις της Συνθήκης του Ντέιτον (Βοσνία) και οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ Σέρβων και Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο αποτελούν παράγοντες αποσταθεροποίησης, ενώ φωτογραφίζεται ως χώρα-κλειδί για τη σταθερότητα της Σερβίας.
Κακή πληροφορία
Το νομοσχέδιο επισημαίνει επίσης εκστρατείες παραπληροφόρησης στα Δυτικά Βαλκάνια, οι οποίες -κατά τη γνώμη του- «στοχεύουν να βλάψουν τους δημοκρατικούς θεσμούς» και εκτός από τις προειδοποιήσεις για την επιρροή της Ρωσίας, εφιστά επίσης την προσοχή στην «αυξανόμενη επιρροή της Κίνας». υποστηρίζοντας ότι έχει «βλαπτικές επιπτώσεις στον στρατηγικό ανταγωνισμό, τη δημοκρατία και την οικονομική ολοκλήρωση με την Ευρώπη.
Επίσης, καταθέτοντας ενώπιον της Επιτροπής Άμυνας της Γερουσίας, ο διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, γεν. Krzysztof Cavoliδήλωσε ότι το ΝΑΤΟ βρισκόταν στη διαδικασία αποστολής πρόσθετων στρατευμάτων και βαρέων όπλων σε ειρηνευτική αποστολή στο Κοσσυφοπέδιο, κατηγόρησε τη Ρωσία για υποκίνηση “διεθνοτικών εντάσεων” και είπε ότι η Σερβία ήταν ύποπτη για συμμετοχή σε αυτές τις “επιχειρήσεις επιρροής” στην περιοχή.
Ένα δίχτυ ασφαλείας για δύο ανυπεράσπιστα και θεωρούμενα «νάρκες» των Βαλκανίων, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, ενώ η Σερβία εκτιμάται ως χώρα κλειδί για τη σταθερότητα.
Πιο συγκεκριμένος ο Ελληνοαμερικανός απόστρατος ναύαρχος Γιάννης ΣταυρίδηςΟ πρώην Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, σε άρθρο του (Bloomberg Opinion) σχετικά με τα σχέδια του Πούτιν, προειδοποιεί:
«Εάν βγει νικητής (στην Ουκρανία), θα ήταν φρόνιμο να στρέψει την προσοχή του στη Μολδαβία, τον επόμενο σταθμό στη διαδρομή του προς τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπου ο φιλορωσικός αυτονομιστικός θύλακας της Υπερδνειστερίας είναι ήδη κατεχόμενος από τη Ρωσία.
Αλλά κοντά υπάρχει ένας άλλος πολύ ελκυστικός στόχος, το λεγόμενο Δυτικά Βαλκάνια. Το Κρεμλίνο έχει τα μάτια του στη Σερβία, το Κοσσυφοπέδιο και την εθνικά διχασμένη χώρα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης».
Ο βετεράνος αξιωματούχος των ευρωπαϊκών υποθέσεων ρωτά ρητορικά πώς το Κρεμλίνο μπορεί να υπονομεύσει τη σταθερότητα σε αυτή τη στρατηγικής σημασίας γωνιά της Ευρώπης, δηλαδή το Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία, και υποστηρίζει: «Ο Πούτιν σαφώς ενθαρρύνει τη Σερβία να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ. Πέρυσι, ο σερβικός στρατός τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού μετά από ταραχές που οργάνωσαν Σέρβοι διαδηλωτές στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο δεν αναγνωρίζεται ούτε από τη Σερβία ούτε από τη Ρωσία, στις οποίες τραυματίστηκαν σχεδόν εκατό στρατιώτες του ΝΑΤΟ. Αυτό ανάγκασε τη Συμμαχία να στείλει αρκετές εκατοντάδες επιπλέον ειρηνευτικές δυνάμεις εκεί. Εργάζεται επίσης για να αποσταθεροποιήσει την ασταθή κυβέρνηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, η οποία χωρίζεται σε ένα είδος τριμερούς προεδρίας με εκπρόσωπο από καθεμία από τις τρεις κύριες εθνοθρησκευτικές κοινότητες της χώρας (Μουσουλμάνους Βόσνιους, Σέρβους Βόσνιους, Κροάτες της Βοσνίας). Ο πιο έμπειρος πολιτικός παίκτης είναι ο Σέρβος ηγέτης Μίλοραντ Ντόντικ, ο οποίος έχει στενούς δεσμούς με τη Μόσχα. Πριν από δέκα χρόνια, μου είπε για την ανάγκη απόσχισης από τη Δημοκρατία Σέρπσκα, η οποία θα οδηγούσε βασικά στην καταστροφή της χώρας. Αυτή η οντότητα θα ενωνόταν αναπόφευκτα με τη Σερβία, δημιουργώντας το κράτος της Μεγάλης Σερβίας, το οποίο ο Πούτιν θα υποστήριζε ευχαρίστως».
Με το τέλος του Ατλαντικού παράγοντα, διαβάζοντας έτσι την τρέχουσα κατάσταση στα ασταθή Βαλκάνια, οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που (πρέπει) να καούν περισσότερο για να προστατεύσουν την «αυλή» τους που σε μεγάλο βαθμό έχουν εγκαταλείψει, παρά τις υποσχέσεις να ενσωματώσουν όλες τις χώρες τους στο ΕΕ, ανυπεράσπιστη απέναντι στην επιρροή άλλων ισχυρών παραγόντων, κυρίως της Ρωσίας.
Η πρόσφατη χορήγηση από την ηγεσία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στο καθεστώς της υποψήφιας χώρας για ένταξη στην ΕΕ, εσπευσμένα και χωρίς ουσιαστικά να πληροί κανένα από τα καθορισμένα κριτήρια. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί – καθώς και η ενίσχυση και ο εκσυγχρονισμός της γερμανικής στρατιωτικής ισχύος στο Σεράγεβο. Η Βοσνία είναι ένα κράτος χωρίς συνοχή που θα καταρρεύσει αμέσως εάν η σερβική οντότητα αποφασίσει, όπως διακηρύσσει ο ρωσόφιλος ηγέτης της, να αποσχιστεί ή να ενταχθεί στο Βελιγράδι ή να παραμείνει «αυτόνομη» και να σχηματίσει, κατά την κρίση της, ένα από τα σενάρια που κυκλοφορούν. , μαζί με την προσθήκη των Σέρβων του βόρειου Κοσσυφοπεδίου, της «ομοσπονδίας» του «σερβικού κόσμου» (κατά τους Ρώσους) και της βαλκανικής χιονοστιβάδας που άρχισε να ξετυλίγεται με την αντιδραστική ένωση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, του Τέτοβο, του Πρέσεβο. και το Μαυροβούνιο με την πατρίδα, δημιουργώντας τη δική τους «αλβανική ομοσπονδία».
Με τον κίνδυνο δημιουργίας ενός de facto, ή και de jure, α Μεγάλη Αλβανία και ένα Μεγάλη Σερβίααλλαγή του υφιστάμενου χάρτη συνόρων και της ισορροπίας δυνάμεων στα Βαλκάνια, κάτι που κανένα από τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη δεν κάνει, κανένα από αυτά Ελλάδα και αυτή Τουρκία εξαίρεση, θα δεχτώ.
Ομαλοποίηση των σχέσεων
Στην άλλη άκρη του καυτό άξονα, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο μπορεί να ξεφεύγει στο ελάχιστο, καθώς ο διάλογος για την εξομάλυνση των σερβοαλβανικών σχέσεων δεν προχωρά και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές εξοπλίζονται, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι προετοιμασία για ένοπλη σύγκρουση και τον κίνδυνο, εάν συμβεί, η Σερβία να συμμετάσχει στο πλευρό των συμπατριωτών της από τη Μιτρόβιτσα, τις πολυεθνικές ένοπλες δυνάμεις της KFOR υπέρ των Αλβανών και ότι η Ρωσία θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να επέμβει στρατιωτικά στα Βαλκάνια Πεδίο.
Πρόταση προσχώρησης του Κοσόβου Το Συμβούλιο της Ευρώπης Πιστεύεται, δεδομένων των συνθηκών, ότι αυτό ήταν επίσης μέρος των ευρωπαϊκών προσπαθειών για σταθεροποίηση της κατάστασης στη χώρα.
Ωστόσο, αυτό μάλλον έχει επιδεινώσει την κατάσταση στις σχέσεις του Βελιγραδίου με την Πρίστινα και επί του παρόντος, διπλωματικά, λαμβάνονται μέτρα για να διασφαλιστεί ότι στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου θα ληφθεί η τελική απόφαση, οι Αλβανοί θα χορηγήσουν επιστροφή της δημιουργίας μιας «Ένωσης» Σερβικών δήμων που συμφωνήθηκε στην Οχρίδα, η οποία θα έχουν μέχρι στιγμής αποφύγει τη δράση φοβούμενοι τη δημιουργία ενός σερβικού κράτους εντός του κράτους του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο θα λειτουργεί ως «δούρειος ίππος» του σερβικού εθνικισμού.
Πηγές σοβαρής ανησυχίας περιλαμβάνουν τη Βόρεια Μακεδονία και τη Βουλγαρία
Οι δυτικές ανησυχίες δεν περιορίζονται στο Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία, ακόμα κι αν είναι τα πιο επικίνδυνα σημεία ανάφλεξης. Κάθε γωνιά των Βαλκανίων έχει την «αχίλλειο πτέρνα» της που μπορεί να ηρεμήσει την περιπέτεια.
Επί Βόρεια Μακεδονία Η επερχόμενη αύξηση της δημοτικότητας του εθνικιστικού VMRO DPMNE στις εκλογές του Μαΐου, που περιλάμβαναν την κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών με την Ελλάδα και το Σύμφωνο Φιλίας με τη Βουλγαρία στις προγραμματικές του θέσεις, κινητοποίησε την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.
Εκπρόσωπός του Υπουργείο Εξωτερικών Ανακοινώθηκε ανοιχτά στα Σκόπια ότι καμία από τις συμφωνίες δεν μπορούσε να καταργηθεί ή έστω να υπονομευθεί, δεδομένου ότι αποτελούν τους πυλώνες του βαλκανικού χάρτη συνόρων και οι Βρυξέλλες το κατέστησαν σαφές στους διεκδικητές της εξουσίας.
Η παρατεταμένη πολιτική ρευστότητα και η έντονη φιλορωσική στάση σημαντικού μέρους του πληθυσμού της Βουλγαρίας -προπύργιο του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα- η διακοπή των ελληνοαλβανικών σχέσεων, η υπόγεια διακίνηση της ρωσικής προπαγάνδας στα Βαλκάνια μέσω εκκλησιαστικών καναλιών, Ενισχύουν τις ανησυχίες για τη συνοχή της εικόνας της περιοχής στην προοπτική πιθανών εξελίξεων της κατάστασης και το γερμανικό περιοδικό Spiegel εφιστά επίσης την προσοχή στις ανησυχίες της Γερμανίας για την εργαλειοποίηση της επιρροής του Πούτιν στα Βαλκάνια και τονίζει την ανάγκη να «κλείσουν τα ανοιχτά κεφάλαια των συνόρων. ” Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, αν και επισημαίνουν τη διαφθορά των πολιτικών ελίτ (το νομοσχέδιο) ως διαβρωτικό παράγοντα για τη σταθερότητα των Δυτικών Βαλκανίων, διατηρούν δύο ηγέτες που αντιστέκονται σε αυτό που φωνάζουν οι κοινωνίες ότι – αν δεν εμπλακούν ανοιχτά – θα εξακολουθήσουν να επωφεληθούν από αυτόν σε πολιτικό και προσωπικό επίπεδο.
Στα Τίρανα ο π Έντι Ράμα και στο Βελιγράδι ο Αλεξάνταρ ΒούτσιτςΘεωρούνται τα «κακομαθημένα παιδιά» της Δύσης, παρ' όλες τις γεωπολιτικές τους τετράδες, με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, υπό τη δελεαστική γοητεία του Ερντογάν και τον Πρόεδρο της Σερβίας να θέλει να μπει σε δύο βάρκες, ευρωπαϊκή και ρωσική, και να ξεκουραστεί. ανάλογα με τις συνθήκες της γεωπολιτικής αγκαλιάς του Πούτιν.
Στα Τίρανα, ο Ράμα και το Βελιγράδι Βούτσιτς θεωρούνται τα «κακομαθημένα παιδιά» της Δύσης, παρ' όλα τα γεωπολιτικά τους πλαίσια.
Λόγος; Αυτοί οι δύο ηγέτες είναι που μπορούν να ελέγξουν το αλβανικό και το σερβικό στοιχείο στα Βαλκάνια και να κρατήσουν αδρανές την αρχαία και μισητή ιστορική διαίρεση από την οποία εξαρτάται περισσότερο η ειρήνη στα Βαλκάνια.
Ο ρόλος και των δύο θεωρείται καθοριστικός στην επίλυση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου -και, χωριστά, του Βούτσιτς στη Βοσνία- γι' αυτό η Δύση θέλει να τους έχει κοντά τους, ακόμα κι αν συχνά δυσαρεστούν τον εαυτό τους ή τους συμμάχους τους με την αλαζονεία τους (σ.σ.). Ράμα στην υπόθεση Μπελέρι).
Τέλος, υπάρχει ενιαία στρατηγική για την ενίσχυση των Βαλκανίων ενόψει πιθανής ρωσικής εμπλοκής; Εκτός από τη θεσμική και οικονομική προστατευτική ασπίδα που προσπαθούν να στήσουν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες από την Αδριατική Θάλασσα μέχρι τα Καρπάθια, ενισχύουν και τη στρατιωτική τους παρουσία.
Στη Ρουμανία αυξάνουν συνεχώς το προσωπικό και τον οπλισμό της τοπικής στρατιωτικής βάσης του ΝΑΤΟ, της μεγαλύτερης στην Ευρώπη, σε σχέση με την εξέλιξη της κατάστασης στη Μολδαβία, προωθώντας την Αλβανία ως στρατιωτική πύλη στα Βαλκάνια, παραδίδοντας στον Βούτσιτς. Τα γαλλικά Rafals, για τα οποία οι Αλβανοί «ανέβηκαν στη στέγη» και οπλίστηκαν, όπως οι Βρετανοί στέλνοντας αντιαρματικά βλήματα Javelin, ταυτόχρονα στο Κόσοβο, προκαλώντας οργή στο Βελιγράδι. Σύμφωνα με τον Σταυρίδη, «ευτυχώς» η Δύση έχει επιλογές.
«Ενώ η ιδέα της ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι απίθανη προς το παρόν, η αύξηση του αριθμού των στρατευμάτων που αναπτύσσονται σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο και η αποτροπή της αναταραχής που προσπαθεί να προκαλέσει ο Πούτιν είναι εφικτή και σίγουρα έχει στρατηγική λογική». Η Ελλάδα, ωστόσο, φαίνεται μακριά από όλη αυτή την κινητικότητα, περιορίζεται σε καυγάδες με Ράμα και Βούτσιτς και επαναλαμβάνοντας τη συζήτηση για μια «ατμομηχανή» που θα φέρει τα Δυτικά Βαλκάνια στην ΕΕ αν δεν εκτροχιαστεί από τις εξελίξεις.
