Είναι μια προαίσθηση, μια εκτίμηση που βασίζεται όχι σε έρευνα αλλά σε προσωπικές παρατηρήσεις. Αμέτρητες είναι οι εταιρείες εστίασης στην Αθήνα, όχι μόνο στο κέντρο και τις τουριστικές περιοχές, αλλά και στις περιφερειακές συνοικίες.
Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις δεν διαρκούν πολύ, κλείνουν τα πρώτα χρόνια, αλλά το εντυπωσιακό είναι ότι τον ίδιο χώρο καταλαμβάνει συχνά ένα νέο εστιατόριο, ένας άλλος επιχειρηματίας που πιστεύει ότι η ιδέα του θα γίνει επιτυχία.
Η συγκέντρωση είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη πίστα. Πιθανώς μια από τις πιο επικίνδυνες επιλογές επειδή είναι ναρκοπέδιο. Δεν αρκεί να είσαι απλώς καλός μάγειρας και να έχεις ένα αξιόπιστο δίκτυο συνεργατών και προμηθευτών, πρέπει να έχεις οικονομικές γνώσεις, να μπορείς να προσφέρεις στον πελάτη όμορφες εμπειρίες, υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, να είσαι πρωτότυπος, αλλά ταυτόχρονα να διατηρείς συνέπεια και σταθερότητα σε επίπεδο γνώσης του μάρκετινγκ, χρησιμοποιήστε τα μέσα με σύνεση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι γνωστό ότι το επάγγελμα του σεφ φαίνεται να είναι μια ενδιαφέρουσα επαγγελματική πορεία για πολλούς ανθρώπους. Αυτό προκάλεσε η μαγειρική μόδα των τελευταίων ετών, η ωραιοποιημένη εικόνα της περιοχής που παρουσιάζεται στην τηλεόραση και στη μεταπανδημία, το success story του τουρισμού, στο οποίο πολλοί είδαν γρήγορα κέρδη. Όλα αυτά οδήγησαν σε υπερπλήρη καταστήματα, αλλά και σε αναγκαστική εξειδίκευση καθώς όλοι αναζητούν κάτι νέο να προσφέρουν για να ξεχωρίσουν και να αποκτήσουν πλεονέκτημα.
Κάπως έτσι μπήκαν στο λεξικό της εστιατορίου της Αθήνας η gastropub, η spritzeria, το concept των νεοταβέρνων και οι περίεργες γαστρονομικές τάσεις. Όλα αυτά ακούγονται υπέροχα, δημιουργούν υψηλές προσδοκίες για τους καταναλωτές, αλλά συχνά υπόσχονται πολύ περισσότερα από όσα μπορούν πραγματικά να προσφέρουν. Ίσως η συνταγή της επιτυχίας απαιτεί πολύ απλά υλικά.
