Συγγραφέας: Μανώλης Καψής
Εξομολόγηση: Παραδέχομαι τη μονομέρειά μου. Όταν ακούω για ελεύθερους επαγγελματίες να διαμαρτύρονται για τους «εκβιασμούς» που τους επέβαλε ο Χατζηδάκης, δεν συγκινούμαι καθόλου. Όχι όμως εντελώς. Για να μην πω ότι νιώθω και μια κρυφή ικανοποίηση. Τέλος, δεν θα πληρώσω μόνο εγώ ο υπάλληλος. Ούτε συμπάσχω με τον κ. Βερβεσό όταν θέτει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί του -δεν νομίζω ότι αναφέρεται στον Αλέξη Κούγια- που όπως υποστηρίζει θα υποφέρει λόγω των προβλεπόμενων αποδοχών του. Τόσο όσο οι συνάδελφοί μου που κερδίζουν τον κατώτατο μισθό. Και αν διάβασα σωστά τις αναλύσεις φοροτεχνικών, οι περιπτώσεις πιθανών αδικιών στο σχέδιο νόμου είναι εντελώς οριακές. Ας προβάλουν λοιπόν τις αντιρρήσεις τους και ας δηλώσουν την προθυμία τους να υποβληθούν σε έλεγχο…
Πράγματι πριν λίγες μέρες κοίταξα προσεκτικά τις φωτογραφίες από τη διαδήλωσή τους στο κέντρο της Αθήνας και με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση διαπίστωσα ότι ήταν 3 και ένας κούκος. Κυριολεκτικά. Το «παρών» τους πήραν μόνο στελέχη του κόμματος, υποψήφιοι εκλογείς, κάποιοι επαγγελματίες διαδηλωτές του ΚΚΕ και διάφοροι άλλοι που φιλοδοξούν να κάνουν πολιτική καριέρα. Φώναξαν συνθήματα, έβγαλαν φωτογραφίες με τον Στέφανο Κασελάκη και έφυγαν αθόρυβα. Πήγαινε παραπέρα.
Υπόθεση: Η κυρία Αθηνά Παπαχρήστου είναι μια αγρότισσα από το Μεσολόγγι που πουλώντας τη συρταριέρα της και πουλώντας το χωράφι της, δώρισε ένα υπερσύγχρονο ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Μεσολογγίου. Μπράβο της, ελπίζω να υπάρχουν κι άλλοι. Το να δίνεις τα πάντα είναι μια ευγενής πράξη. Δίνει ικανοποίηση και δίνει το καλό παράδειγμα.
Όμως, όπως εξήγησε, η αγορά του ασθενοφόρου δεν έγινε αποκλειστικά λόγω της διάθεσης προσφοράς. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της «εμπειρίας» της από υπηρεσίες του ΕΚΑΒ. Και πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Ότι εκείνη και ο σύζυγός της «δεν μπορούσαν να βρουν ένα νοσοκομείο που θα τους πήγαινε έγκαιρα στο νοσοκομείο». Και όταν έφτασε το ασθενοφόρο χάλασε στο δρόμο… Εδώ αρχίζει το πρόβλημα.
Όπως είπε στους δημοσιογράφους που μοιράστηκε την ιστορία της για να μάθουμε όλοι: «Μια φορά που έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο, ο σύζυγός μου και εγώ μπήκαμε στο ασθενοφόρο και χάλασε ξανά. Το ασθενοφόρο έμεινε στα χιόνια και τις λακκούβες πριν φτάσουμε στην Άρτα. Μας ανέβασαν και μας άφησαν στο υπόστεγο για να φτιάξουμε το αυτοκίνητο». Ωραίο σέρβις.
Το νέο ασθενοφόρο της κυρίας Αθηνά παραδόθηκε κατά τη διάρκεια μιας σεμνής τελετής στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου και ένας φιλικός αγρότης ρώτησε αν οδήγησε μπροστά από το σπίτι της, ακόμα κι αν κορνάρησε. Υποθέτω και ελπίζω ότι το αίτημα θα ικανοποιηθεί, τουλάχιστον όσο λειτουργεί η κόρνα.
Από την αφήγηση της κ. Αθηνά προκύπτουν δύο συμπεράσματα. Δυστυχώς, γνωστό σε όλους. Ότι έχουμε λιγότερα ασθενοφόρα από όσα χρειαζόμαστε και αυτά που έχουμε είναι παλιά και χαλάνε συνέχεια, ακόμα και όταν είναι σε υπηρεσία.
Και τίθεται το ερώτημα: πώς μπορούμε να μιλάμε για σύγχρονη υγειονομική περίθαλψη αν δεν έχουμε καν τον κατάλληλο στόλο σύγχρονων ασθενοφόρων; Σε πολλές περιπτώσεις, η έγκαιρη παρέμβαση στο τμήμα επειγόντων περιστατικών καθορίζει και τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς. Είναι δυνατόν η παροχή ασθενοφόρων να οφείλεται στη φιλανθρωπία της κυρίας Αθηνάς ή άλλων ευγενών ψυχών;
Δεύτερη ιστορία: Θυμάστε μάλλον ότι το καλοκαίρι στην Ουρανούπολη μια τουρίστρια από τη Ρουμανία άφησε την τελευταία της πνοή γιατί ένιωσε άσχημα και έπρεπε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Όμως το ασθενοφόρο έφυγε από το Κέντρο Υγείας Αγίου Νικολάου και χρειάστηκε πάνω από μία ώρα για να φτάσει στο σημείο που βρισκόταν η άτυχη γυναίκα. Ακριβώς μία ώρα και 15 λεπτά. Στο μεταξύ, ο 63χρονος υπέστη ανακοπή και πέθανε.
Ημίμετρα: Υπό την πίεση της κοινής γνώμης και αντίδρασης, ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε ότι για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των ελλείψεων προσωπικού -ναι, ξέχασα να το αναφέρω νωρίτερα, εκτός από λιγότερα ασθενοφόρα, έχουμε και έλλειψη προσωπικού – θα στελέχωσε τα ασθενοφόρα με οδηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων. Η ιστορία δεν πέτυχε, ενημερώθηκα από το ΕΚΑΒ. Ένας οδηγός ασθενοφόρου δεν είναι απλώς οδηγός, πρέπει να είναι και διασώστης, γιατί χρειάζονται δύο άτομα για την αποτελεσματική παροχή πρώτων βοηθειών. Αυτό προβλέπεται στα διεθνή πρωτόκολλα.
Όπως εξηγούν όσοι γνωρίζουν το πρόβλημα, η έλλειψη ασθενοφόρων οφείλεται μεταξύ άλλων σε σε ό,τι αφορά τις ελλείψεις που προέκυψαν από την οικονομική κρίση του 2009, λόγω του ότι οι παραγγελίες για ασθενοφόρα γίνονται από κονδύλια ΕΣΠΑ (για να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός), ο οποίος όμως πρέπει να καλύπτει και άλλες ανάγκες των νοσοκομείων. από ανταγωνισμό εταιρειών ασθενοφόρων, που συνήθως διαγωνίζονται για παραδόσεις στα δικαστήρια (δηλαδή αδιέξοδο) δ. και έλλειψη προσωπικού, που σήμερα δεν καλύπτεται επαρκώς από εργολάβους.
Αυτό σημαίνει ότι παραγγέλνουμε μόνο έναν μικρό αριθμό ασθενοφόρων έως ότου φτάσουν τα νέα, τα προηγούμενα είναι παλιά και χρειάζονται ανακαίνιση και αυτά που φτάνουν δεν έχουν το προσωπικό για να τα στελεχώσουν. Γιατί κανείς δεν αφήνει δουλειά στον ιδιωτικό τομέα για να απασχοληθεί στο δημόσιο ως βοηθός ή συμβασιούχος.
Κλισέ: η ικανοποιητική υγειονομική περίθαλψη απαιτεί χρήματα. Και τα λεφτά της ελληνικής κυβέρνησης είναι σφιχτά γιατί ελάχιστοι πληρώνουν φόρους.
Γι’ αυτό όταν ακούω τον Βερβέσο να διαμαρτύρεται, δεν συγκινούμαι καθόλου. Όχι όμως εντελώς.
