Όπου κι αν ταξιδεύετε Κυκλάδεςπέτρινες ταράτσες, ξερολιθιές, πεζούλια μαρτυρούν ένα παρελθόν γεμάτο αμπέλια. Από Σύρο στην Τήνο, Νάξο, Πάρο, Σίκινοτο σταφύλι κοκκινίζει και με τους αιώνες μεταμορφώνεται σε ένα πλούσιο και πλούσιο κρασί.
Πρωτοτεχνίτης h Θήραακόμη και χρόνια πριν από τη μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη. Το πολιτιστικά και εμπορικά προηγμένο θαλάσσιο κράτος του Ακρωτηρίου εισήγαγε και εξήγαγε στα σύνορά του τόσο πληροφορίες για μεθόδους καλλιέργειας όσο και κρασιά μεσογειακός.
Φανταστείτε τις Πράσινες Κυκλάδες, με τα αμπέλια να γλυκαίνουν το ξερό θαλασσινό τοπίο, καθώς οι άνθρωποι μόχθησαν στα μεροφάια εδάφη τους, πριν περιπλανηθούν σε αστικά τοπία γεμάτα πλούσια υποσχέσεις. Τα μέρη ερημώνουν. Θέλετε αυτό, θέλετε κλίμα που αλλάζει, θέλετε ανάγκες που επίσης αλλάζουν, δεν είναι τα αμπέλια και το κρασί που χαρακτηρίζουν τις Κυκλάδες.
Μέχρι που η παγκόσμια τουριστική δημοτικότητα της Σαντορίνης λανσάρει επίσης έναν αιωνόβιο αμπελώνα που έχει στερέψει πριν τα φύλλα του. Και γρήγορα ακολουθούν η Πάρος, η Τήνος, η Σίκινος, η Σύρος, η Νάξος, που κάποια στιγμή θα αρχίσουν να εμφανίζονται στις παγκόσμιες αγορές με τα οφέλη των αμπελιών τους και των ντόπιων ποικιλιών κρασιού.
Κυκλαδικές ποικιλίες
Το Ασύρτικο είναι μεγάλο αστέρι. Στερεό, θαλασσινό, βραχώδες και λεμονάτο, εκφράζει τον ξερό του τόπο, τους ανέμους και τον μύθο της Αιγίδας. Ακολουθούν το Αηδάνι και το Αθήρι και η Μονεμβασιά στην Πάρο έχει ιστορίες αιώνων να διηγηθεί. Η ταλαιπωρημένη Μανδηλαριά καταφθάνει και σώζει το εμπόριο στις φυλλοξήρες ευρωπαϊκές αγορές κρασιού, ανοίγοντας τον δρόμο για το θορυβώδες Μαυροτράγανο, ενώ το κοσμοπολίτικο Φωκιανό και το ατίθασο Σερφιώτικο παίζουν δυνατά. Το μέχρι πρότινος αγνοημένο Ποταμίσι ανοίγει νέους δρόμους για το λάμπρο, το Πλατάνι και το Βουδόματο είναι ακόμα πολλά υποσχόμενα και δεκάδες τοπικές ποικιλίες έχουν ακόμα πολλά να πουν.
Πέντε νησιά που υποκλίνονται στο ποτήρι μας
Όχι, δεν θα ξεκινήσουμε την περιήγηση για να εξερευνήσουμε το οινοποιείο των Κυκλάδων από τη Σαντορίνη. Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τα αγαπημένα της διεθνή κρασιά που μας υμνούν και τα επαινούμε. Τα οινοποιεία που ανταγωνίζονται μεταξύ τους ως προς την ποιότητα παράγουν εξαιρετικά – στη συντριπτική τους πλειοψηφία – κρασιά. Είναι δύσκολο να βρεις μια κακή Σαντορίνη, συμφωνούν οι λάτρεις του κρασιού και δεν διστάζουν να πληρώσουν για την απόλαυση του ηφαιστειακού κρασιού αυτό που του αξίζει. Σήμερα θα ξεκινήσουμε με τη Νάξο, ένα ανερχόμενο αστέρι.
Νάξος
Ο μύθος λέει ότι ο Διόνυσος γεννήθηκε στο νησί. Το αρχαίο τετράδραχμο της Νάξου, που απεικονίζει τον Διόνυσο να κάθεται στο θρόνο, έγινε το σύμβολο και το όνομα του πιο ακριβού ελληνικού κρασιού. Ο Loïc Pasquet, οινοποιός από το Μπορντό και δημιουργός του Liber Pater, ενός κρασιού αξίας 5.000 ευρώ το μπουκάλι, ερωτεύτηκε τη Νάξο. Σε συνεργασία με τον οινολόγο Πάνο Ζουμπούλη καλλιεργούν δείγμα 1,5 στρεμμάτων Ποταμισίου με σκοπό να αναζωογονήσουν και να αναδείξουν τον τοπικό αμπελώνα και τις ποικιλίες του.
Στην άλλη άκρη του νησιού, στον Πύργο Della Rocca-Grazia, η Αγγελική Γράτσια επιστρέφει στην πατρίδα της και δίνει νέα πνοή στην παράδοση του νησιού, καλλιεργώντας το βιοδυναμικό Φωκιανό, το Ασύρτικο και διάφορες γηγενείς λευκές ποικιλίες, που εκφράζονται σε δύο πολύ ενδιαφέροντα κρασιά. , ένα λευκό και ένα ροζ. Ας αναφέρουμε επίσης τους αμπελώνες Μανώλη Νικολάκη και Τρανμπέλο, που συμβάλλουν σημαντικά στη σταδιακή ολοκλήρωση της οινικής εικόνας της Νάξου.
Πάρος
Το εκκλησάκι του Άη Γεωργίου του Μεθυσμένου στην Παροικιά μαρτυρεί και ευλογεί όχι μόνο τον μεγάλο αμπελώνα στην Πάρο, αλλά και την εξαιρετική οινοπαραγωγή. Η ιστορία του κρασιού της Πάρου σημαδεύτηκε στους βυζαντινούς χρόνους από το κρασί Malvasia, που παράγεται στο τρίγωνο Κρήτης-Μονεμβασιάς-Πάρου. Η Μονεμβασιά είναι η κυρίαρχη ποικιλία στο νησί.
Εδώ παράγεται ένα μοναδικό ελληνικό κρασί ΠΟΠ από δύο διαφορετικού χρώματος ποικιλίες, το λευκό (Μονεμβασιά) και το κόκκινο (Μανδηλαριά). Η Πάρος έχει και δεύτερο κρασί ΠΟΠ, το Malvazia Paros από τη Μονεμβασιά. Προσοχή στα οινοποιεία: Οινοποιείο Μωραΐτη (Μανώλης Μωραΐτης), Κτήμα Ρούσσου, Μωραΐτικο Οινοποιείο (Γιώργος Μωραΐτης), Κτήμα Αλισάφη-Αδάμ.
Σίκινος
Η αρχαία Οινόη, η οινοφόρος Φολέγανδρος και Ιώ, καμαρώνει για τον αμπελώνα της οικογένειας Μάναλη, που με πίστη, επιμονή και υπομονή ξαναζωντάνεψε τον Σερίφιο αμπελώνα με κυκλαδικές ποικιλίες: Ασύρτικο, Αηδάνι, Μονεμβασιά, Μαυροτράγανο. Μπορείτε να απολαύσετε κρασιά με θέα στο εξαιρετικό εστιατόριο του καταλύματος.
Σύρου
Η οικογένεια Φρέρη λέει ότι έχουν περάσει εκατό χρόνια από τότε που ο παππούς Φρέρης φύτεψε τα πρώτα κλήματα και η παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πιστεύω όμως ότι το έναυσμα για τη σύγχρονη εποχή του συριακού κρασιού έδωσε ο ονειροπόλος και επίμονος οινολόγος Νίκος Χατζάκης, ανοίγοντας τον δρόμο για τη Fabrica, το «Σαν τα Μάραθα» και τις πιο πρόσφατες Σερφιώτικες φαντασιώσεις.
Ακολουθεί ο Σκωτσέζος Edward Maitland-Makgill-Crichton με την πρωτοποριακή Ousyra, το λευκό Σουρφιώτικο και το φανταστικό ροζ Φωκιανό, κρασιά που απολαμβάνουν από την πρώτη στιγμή. Τέλος, ο αμπελώνας Παρά Κόποις στο Παρακόπι, που ευγενικά μπαίνει στην εικόνα.
Τήνος
Έφυγα πρόσφατα από την Τήνο γιατί από εδώ έχει μεγαλώσει ένα από τα πιο δυναμικά terroirs του ελληνικού χώρου. Terroir-marble, λέει ο μεγάλος σομελιέ Gerard Margeon, και το καταλαβαίνουμε στο μοναδικό Ασύρτικο που απολαμβάνουμε στα ποτήρια μας. Την αυλαία της Τήνου σήκωσαν ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος και η Tinian Vineyards και συνεχίζονται με σθένος και ποιότητα σε μια σειρά αμπελώνων από τον Μιχάλη Κροντήρα στους αμπελώνες Volacus, τον Γιάννη Μωραΐτη στον αμπελώνα Βαπτιστή, τον Jerome Binda στο Domaine de Kalathas, X. -bourgo στον Τριπόταμο. Και με τη γεύση του Τηνιακού Ασύρτικου σας καλωσορίζω και συγχρόνως αποχαιρετώ τις ανεμοδαρμένες και οινοπαραγωγικές Κυκλάδες.
Πηγή: Gastronomos.gr
