Το Monaco, το συγκρότημα του Πριγκιπάτου, φαίνεται πιο κατάλληλο να συνδέσει το όνομά του με ιστορίες για πρίγκιπες και Σταχτοπούτες που έγιναν βασίλισσες από τη μια μέρα στην άλλη. Μετά την απόλυση του Σάσα Ομπράντοβιτς και την απεγνωσμένη αναζήτηση νέου προπονητή, η Μονακό βρίσκεται σε διαρκή αναταραχή τον τελευταίο καιρό και δεν υπάρχει χρόνος για παραμύθια. Διαφορετικά, μάλλον δεν θα είχε την τύχη να κλέψει την παράσταση από το νεοφώτιστο Παρίσι, την πραγματική Σταχτοπούτα της. EuroLeague που εδώ και αρκετές εβδομάδες ζει το δικό της τρελό παραμύθι! Ίσως η ιστορία της να θυμίζει τη Χιονάτη και τους Επτά Νάνους, ίσως και την Κοκκινοσκουφίτσα, που με το σεργιάνι της στο επικίνδυνο δάσος φαινόταν εύκολη λεία για τον κακό λύκο, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν. Όπως και να έχει, αυτή η ομάδα, που πριν από επτά χρόνια δεν υπήρχε ούτε ως τελεία στον μπασκετικό χάρτη, είναι μέχρι στιγμής το απόλυτο αστέρι της φετινής EuroLeague και ζει το όνειρό της με ορθάνοιχτα μάτια, σαν σε παραμύθι που, όπως ξεδιπλώνεται, μπορεί επίσης να έχει εντελώς απροσδόκητα αποτελέσματα!
Όταν ομάδες με βαριές παραδόσεις και μέταλλο στις φανέλες τους γονατίζουν στις χαμηλότερες βαθμίδες της κατάταξης, η τρελή και απίθανη πτήση του νεοφώτιστου Παρισιού μέσα από τα σύννεφα φαίνεται πέρα από κάθε λογική. Η ομάδα που χτίστηκε από το μηδέν το 2018, χωρίς οπαδούς, χωρίς παράδοση και λεφτά για να της ανοίξει ο δρόμος, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη 2η θέση της βαθμολογίας, ισοβαθμώντας με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα, δείχνοντας ψηλά με τη Ρεάλ Μαδρίτης. 7-3 ρεκόρ , Εφές, Μακάμπι, Αρμάνι Μιλάνο, Παρτιζάν, Ζαλγκίρις και Βίρτους Μπολόνια, ιστορικά συγκροτήματα που έφτασαν το τέλος του ταξιδιού, στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Η πρώτη νίκη στην παρθενική της εμφάνιση στην EuroLeague ήρθε σε βάρος του πρωταθλητή Παναθηναϊκού και αρχικά φαινόταν να βρίσκεται στα όρια του στατιστικού λάθους. Ακολουθώντας τη λογική ότι η Παρί δεν κέρδισε αλλά έχασε ο διαβόητος Παναθηναϊκός, πολλοί το θεώρησαν δεδομένο και δεν του έδωσαν τη δέουσα σημασία. Αυτό το τρελό και άναρχο μπάσκετ που έπαιξε κόντρα στους «πράσινους» έμοιαζε να είναι μια καλή δικαιολογία για τη μεγαλύτερη έκπληξη των τελευταίων (και μεταγενέστερων) ετών στην ιστορία της διοργάνωσης. Και πώς να μην εκπλαγούμε από τους μεγατόνους που η ομάδα φορώντας χάρτινη φανέλα πετυχαίνει την πρώτη της νίκη επί του «έβδομου» βασιλιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ;
Στην πορεία, αποδείχθηκε ότι το μυστικό της επιτυχίας της δεν ήταν αυτό το τρελό στυλ παιχνιδιού που μπέρδεψε τους πάντες. Η Παρί κέρδισε έξι σερί νίκες, η πιο εντυπωσιακή από τις οποίες ήρθε την περασμένη εβδομάδα όταν κέρδισε την ισπανική Μπαρτσελόνα με 103-87 και την έριξε από την κορυφή! Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το σερί λειτούργησε με κάθε τρόπο, είτε σε παιχνίδια με έξαλλο ρυθμό, με υψηλό σκορ είτε σε παιχνίδια με χαμηλό σκορ όπου η άμυνα ήταν ο κύριος λόγος, όχι η επίθεση.
Όσο τρελό κι αν ακούγεται, η Παρί μπορεί να έχει το καλύτερο 10×10 στην EuroLeague. Τα τρία παιχνίδια που έχασαν ήταν νωρίς στη διοργάνωση και τα έχασαν όλα λόγω απειρίας, με συνολική διαφορά μόλις 10 πόντων. Στην πρεμιέρα κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα έχασε χωρίς να το καταλάβει από τα χέρια με διψήφια διαφορά. Στο Μιλάνο κέρδισε με +8 σε 35 λεπτά και έχασε μετά τη ρεβάνς στο τέλος, ενώ νικήθηκε με ένα καλάθι από την Μπάγερν. Τρεις χαμένοι αγώνες στις λεπτομέρειες και αν τα κατάφερνε τώρα, πιθανότατα θα κέρδιζε και τα τρία.
Και πώς εμφανίστηκε ξαφνικά η Παρί στον χάρτη του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Βασικά, όλα ξεκίνησαν πριν από μερικά χρόνια όταν ο πρώην πρόεδρος των Μινεσότα Τίμπεργουλβς Ντέιβιντ Καν παρατήρησε ένα τυπογραφικό λάθος στην κατάταξη της EuroLeague: η ομάδα από το Παρίσι, την πρωτεύουσα της δεύτερης πολυπληθέστερης χώρας στην Ευρώπη, απουσίαζε εντελώς από ένα εκατομμύριο κατοίκους. Μετά την πτώση της Λιμόζ, το ίχνος του γαλλικού μπάσκετ στον χάρτη της Ευρώπης ήταν εντελώς αμελητέο για πάρα πολλά χρόνια και αυτό έπρεπε να διορθωθεί.
Οι λόγοι που χρειάστηκε αυτή η «διόρθωση» ήταν καθαρά οικονομικοί. Η Γαλλία είναι μια χώρα με ακαθάριστο εθνικό εισόδημα 4,235 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. δολάρια και ήταν αδιανόητο να εξαφανιστεί από την αγορά του μπάσκετ. Για να επιτύχουμε την επιτυχία, δεν αρκούσε να επιλέξετε μια ομάδα από την περιφέρεια, όπως η Βιλερμπάν, αλλά μια ομάδα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη δυναμική που δημιουργεί το Παρίσι, μια πλούσια πόλη με σχεδόν 13 εκατομμύρια κατοίκους. κατοίκους, που διατύπωσαν θεωρίες ενάντια στο πλούσιο αλλά εθνικά ανεπηρέαστο Μονακό. Για να μην περιοριστεί το έργο σε πολυετείς αντιπαλότητες και παραδόσεις, αποφασίστηκε από την αρχή να δημιουργηθεί μια ομάδα χωρίς παρελθόν, με μόνο μια κληρονομιά και ένα όνομα τόσο βαρύ όσο η ιστορία: το Παρίσι…
Ο Ντέιβιντ Καν είχε την εμπειρία να παίξει σημαντικό ρόλο σε μια (μάλλον μικρού έως μεσαίου μεγέθους) ομάδα του ΝΒΑ, αλλά είχε επίσης μια ιστορική γκάφα: επί εποχής του, οι Μινεσότα Τίμπεργουλβς είχαν τα νούμερα 5 και 6 του ντραφτ το 2009 και αντί να επιλέξει τον Στεφ Κάρι, αναμφισβήτητα τον καλύτερο σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ, του επέτρεψε να πάει πρώτος στο ντραφτ. 7 για τους Warriors για να αποκτήσουν τον Ricky Rubio και τον Johnny Flynn. Η ιστορία φυσικά τον τιμώρησε. Ο Κάρι έκανε τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς την πιο επιτυχημένη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ και ο ίδιος διέσχισε τον Ατλαντικό για να φτιάξει κάτι εντελώς νέο από την αρχή.
Μαζί με τον Eric Schwarze, ο (τότε) 57χρονος David Kahn ανακοίνωσε την ίδρυση του Παρισιού το 2018 και αποφάσισε να συντομεύσει τη διαδρομή για να κερδίσει χρόνο. Αντί να ξεκινήσουν με έναν τοπικό ερασιτεχνικό σύλλογο και να ανεβούν, αγόρασαν την άδεια της Ger-Toulon, μιας χρεοκοπημένης ομάδας που μόλις είχε κηρύξει πτώχευση, και άρχισαν να παίζουν στην Pro B, τη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού πρωταθλήματος. Οι στόχοι τους ήταν από την αρχή φιλόδοξοι. Ήθελαν να κυριαρχήσουν στη Γαλλία αμέσως και να φέρουν την Παρί στην EuroLeague μέχρι το 2022, δηλαδή μέσα σε 4 χρόνια! Που μπορείς να το πεις και να το πιστέψεις;
Ο στόχος ήρθε δύο χρόνια αργότερα, το 2024 και όχι το 2022. Καθόλου άσχημα για μια ομάδα που ήταν απρόσιτη το 2018 και αγωνιζόταν να κερδίσει ελκυστικότητα και φιλάθλους. Η Παρί χρειάστηκε τρία χρόνια για να πετύχει την άνοδο στην Pro A, το πρώτο γαλλικό πρωτάθλημα, και μόλις το πέτυχε, άλλα τρία χρόνια της επέτρεψαν να κερδίσουν τους πρώτους τους τίτλους. Δυσκολεύτηκε να μην πάρει το πρωτάθλημα η Μονακό, αλλά κατέκτησε το Leaders' Cup, που είναι το δεύτερο πολυτιμότερο τρόπαιο στη Γαλλία, πιο σημαντικό από το Κύπελλο. Επιπλέον, κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο την περασμένη σεζόν. Ήταν και το διαβατήριό της για την Ευρωλίγκα, χωρίς να χρειαστεί να κάνει αίτηση για ένα από τα 4 διαθέσιμα μπαλαντέρ. Κέρδισε αυτή τη θέση με το ξίφος, με ανταγωνιστικούς όρους, όχι μέσω μιας σβήσιμης αλλαγής συναλλαγών!
Για να το πετύχει αυτό, ο Καν αποφάσισε να αγοράσει σχεδόν όλη τη Βόννη, την ομάδα που κέρδισε το FIBA Champions League την προηγούμενη σεζόν. Πήρε μαζί της τον Φινλανδό προπονητή της Tomas Iisalo και 6 από τους καλύτερους παίκτες, 7… παραμυθένιους νάνους με τη Χιονάτη στον κεντρικό ρόλο! Αυτοί οι 6 παίκτες (TJ Shortz, Tyson Ward, Colin Malcolm, Michael Kessens, Leon Crutcher, Sebastian Herrera) κέρδισαν τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο τους μέσα σε 12 μήνες και με την κατάκτηση του Eurocup άνοιξαν την πόρτα στην EuroLeague στο Παρίσι. Και οι έξι είναι ακόμα ένα γρανάζι στη μηχανή τους, αλλά έχουν διαφορετικό… οδηγό, καθώς ο Tomas Iisalo επέλεξε να αγνοήσει την πρόκληση της EuroLeague, μαγεμένος από τις Σειρήνες του NBA και τη θέση βοηθού προπονητή που του πρόσφεραν οι Μέμφις Γκρίζλις. .
Στην πορεία αποδείχθηκε ότι δεν πόνεσε πολύ, καθώς το Tiago Splitter που τον αντικατέστησε ταίριαζε τέλεια στα παπούτσια του. Ο 40χρονος Βραζιλιάνος γνώριζε καλά τη δυναμική της EuroLeague από την επταετή και εμβληματική παρουσία του στη Χώρα των Βάσκων, γι' αυτό αποφάσισε να ακολουθήσει τον αντίθετο δρόμο από τον προτιμώμενο του Iisalo. Χωρίς δισταγμό άφησε τη θέση του βοηθού προπονητή στους Χιούστον Ρόκετς για να βρεθεί στον πάγκο της ομάδας της EuroLeague, ακόμα και της «Σταχτοπούτας»! Πήρε ρίσκο και αν κρίνουμε από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δικαιώθηκε ξεκάθαρα.
Μετά από αυτή την εκτόξευση, το αεροπλάνο Georges Carpentier 5.000 θέσεων που χρησιμοποιούσε το Παρίσι μέχρι τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους αποδείχθηκε πολύ μικρό για να ανταποκριθεί στις φιλοδοξίες του. Αν και δεν ήταν βαθιά ριζωμένη στην τοπική κοινωνία, κέρδισε σιγά σιγά τις καρδιές των Παριζιάνων και άρχισε να τους συγκεντρώνει γύρω της. Οι απαιτήσεις της ήταν πολύ μεγαλύτερες, οπότε βρήκε το κατάλληλο έδαφος για να μετακομίσει στο νεόκτιστο «Adidas Arena», ένα σύγχρονο στάδιο 8.000 θέσεων, που χτίστηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και όπου διεξάγονται αγώνες μπάντμιντον και ρυθμικής γυμναστικής. Αυτό είναι το γήπεδο στο οποίο βασίστηκε η Παρί για να κερδίσει το Eurocup και το χρησιμοποιεί ως γήπεδο της EuroLeague, γεμίζοντας το σε κάθε αγώνα!
Κατά κάποιο τρόπο, ο Ντέιβιντ Καν, τώρα 63 ετών, νιώθει σαν να έχει πίσω λίγο από το αίμα του. Όσοι θυμούνται το ιστορικό διπλό μπούστο του με τον Στεφ Κάρι πρέπει να αντιπαραβάλουν το θαύμα του Παρισιού. Και έκανε αυτό το θαύμα χωρίς εκατομμύρια, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Από τα σχεδόν 18 εκατομμύρια ευρώ του φετινού μπάτζετ, μόνο το 1/3 καλύπτει συμβόλαια παικτών, συμβόλαια αρκετά μικρά σε σχέση με τα στοιχεία της EuroLeague. Οι παίκτες που ήρθαν από τη Βόννη και άλλοι γύρω τους δεν έχουν μεγάλο όνομα και προσπαθούν να «μεγαλώσουν» χάρη στην επιτυχία της ομάδας. Και με τον τρόπο που είχαν πάει μέχρι τώρα, θα μπορούσαν να ρισκάρουν και οι ίδιοι το μέλλον της. Το «μπόι» που κερδίζουν με τις τρελές ερμηνείες τους θα εξαργυρωθούν με πολύ πιο πλούσια συμβόλαια που αν δεν μπορεί να τα προσφέρει το ίδιο το Παρίσι, σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί άλλοι πρόθυμοι να τους δώσουν!
