Έποικοι ★★★½
WESTERN (2023)
Σκηνοθεσία: Felipe Galvez
Ερμηνείες: Mark Stanley, Camilo Arancibia
Μας περιμένει ένα πολλά υποσχόμενο μεγάλου μήκους ντεμπούτο ενός Χιλιανού σκηνοθέτη Φελίπε Γκαλβέζπου ασχολείται με το αποικιακό παρελθόν της χώρας του.
Βρισκόμαστε στη Γη του Πυρός στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένας πλούσιος Ισπανός γαιοκτήμονας αναθέτει σε τρεις άντρες – έναν πρώην Βρετανό στρατιώτη, έναν Αμερικανό καουμπόη και έναν μισό ιθαγενή – σε μια αποστολή στο αχανές κτήμα του. Σύντομα, όμως, τα ταξίδια τους θα μετατραπούν σε αιματηρό κυνήγι, καθώς ιθαγενείς εμφανίζονται στο δρόμο τους και θα σταλούν στην εξόντωση σαν παιχνίδι σε σαφάρι.
Ο Galvez γυρίζει την ταινία του σε (ακόμα) παρθένες, αυθεντικές τοποθεσίες στη Γη του Πυρός, επιτυγχάνοντας έτσι ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα. Η ταινία του έχει τα περισσότερα στοιχεία ενός παραδοσιακού γουέστερν, με τη διαφορά ότι κυριαρχεί η αντιηρωική φύση των χαρακτήρων.
Ακατέργαστος ρεαλισμός
Ενώ είναι αδύνατο να γοητεύσει κανείς τη σφαγή των ιθαγενών της Χιλής, καθώς και της υπόλοιπης Αμερικής, στα χέρια των Ευρωπαίων αποικιοκρατών, ένας έντονος ρεαλισμός και βία αναδύεται κάτω από το σχεδόν μυστηριώδες πέπλο που παρέχει ο ίδιος ο τόπος.
Αντίθετα, η ξεφτίλα της (θεωρητικά) πολιτισμένης Δύσης προβάλλεται με αφηγηματική ψυχρότητα, που κάνει το όλο θέμα ακόμα πιο σκοτεινό, γιατί η ταινία, σε κάποιες αηδίες της, υιοθετεί και στοιχεία κατευθείαν από το σινεμά τρόμου.
Ο Felipe Gálvez γυρίζει την ταινία του σε (ακόμα) παρθένες, αυθεντικές τοποθεσίες στη Γη του Πυρός, επιτυγχάνοντας ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα.
Από την άλλη, το σημείο συναισθηματικής επαφής με τον θεατή είναι σίγουρα ο νεαρός ιθαγενής που παρά τη θέλησή του παρασύρεται στο κυνήγι του ίδιου φύλου. Το δικό του βλέμμα είναι αρχικά μια μαρτυρία ωμότητας, και ταυτόχρονα ένας προάγγελος της σιωπηρής τραγωδίας που βασανίζει αυτές τις κοινωνίες μέχρι σήμερα.
Από αφηγηματικής σκοπιάς, η ταινία του Galvez θα μπορούσε πιθανώς να ήταν πιο συνεκτική, αλλά «αποζημιώνει» τον θεατή με ένα ευφυές, βαθιά ειρωνικό φινάλε, στο οποίο λίγα χρόνια αργότερα ένας κυβερνητικός αξιωματούχος επισκέπτεται τον νεαρό ντόπιο και τη σύντροφό του για να ηχογραφήσει το μαρτυρία σχετικά με τις δολοφονίες που είδε. Η συγκάλυψη του εγκλήματος τελειώνει συμβολικά με μια φαινομενικά αθώα παρατήρηση: «Τώρα πιες το τσάι σου, Ρόζα».
