Δεν είναι μόνο η καταστροφή του πολέμου που επισκιάζει οτιδήποτε είναι όμορφο και ειρηνικό στον κόσμο. Υπάρχει και αντίδοτο. Ανέφερε τη χώρα ως ήρωα πολέμου ως αφορμή για το άρθρο, αλλά η μουσική είναι η κύρια προϋπόθεση για να ενωθούν, όχι να διχάσουν τους ανθρώπους.
Και φαίνεται να το ξέρει πολύ καλά Το κουαρτέτο αποδυναμώνεταιη πιο σημαντική φυσιογνωμία της σύγχρονης ιρανικής μουσικής, που δεν περιορίζεται στα όρια του Ισλάμ, αλλά ανανεώνει συνεχώς το διαβατήριό του με παραστάσεις στη Δύση και άλμπουμ που είναι πολύ δημοφιλή και λαμβάνουν ενθουσιώδεις κριτικές στην Αμερική και την Ευρώπη. Άλλωστε, η μουσική του συνδυάζει ανατολικές, παραδοσιακές και δυτικές φόρμες με έναν εκλεπτυσμένο και βαθιά εμπειρικό τρόπο. Από τη μια, μια πραγματική φλόγα γεμάτη ψήγματα της ιρανικής παράδοσης, βασισμένη κυρίως στη μελωδία και τη σπουδαία περσική κλασική μουσική, και από την άλλη, μια σειρά από ήχους και τρόπους μουσικής έκφρασης που ταιριάζει με το progressive art rock, τη σύγχρονη τζαζ και την avant-garde της δεκαετίας του '70. Μια ευρεία βάση που εμπνέει σπουδαίους μουσικούς να προχωρήσουν απεριόριστα σε ένα παγκόσμιο ταξίδι, μια ειρηνική, γόνιμη συνύπαρξη διαφορετικών τρόπων, μακριά από εθνοτικές τουριστικές προσπάθειες. Όλες οι πρωτότυπες συνθέσεις, υπογεγραμμένες από τον αρχηγό Ehsan Sadig και τα μέλη, γραμμένες και οργανωμένες σε παρτιτούρα, δονούνται από τον δημιουργικό άνεμο του αυτοσχεδιασμού, βασικό στοιχείο τόσο της δυτικής τζαζ όσο και της περσικής μουσικής.
Μια πραγματική φλόγα βασισμένη στην υπέροχη περσική κλασική μουσική και μια δεξαμενή ήχων που κρύβει progressive, έντεχνο ροκ, μοντέρνα τζαζ και avant-garde.
Ο πυρήνας του κουαρτέτου χρονολογείται πριν από 11 χρόνια, αποτελούμενος από τον ηλεκτρικό κιθαρίστα και συνθέτη Ehsan Sadig και τους φίλους του Maziar Younesi (πιάνο, τραγούδι) και Rouzbeh Fadavi (ντραμς). Τα πρώτα τρία άλμπουμ τους: “Station One”, “Station Two”, “Station Three” κυκλοφόρησαν το 2008, 2015, 2020 από την περσική δισκογραφική Hermes Records, της οποίας το αισθητικό προφίλ μοιάζει πολύ με την ECM. Από το δεύτερο άλμπουμ τον ρόλο του πνευστού ανέλαβε ο Σοχίλ Πειγαμπάρη (μπάσο κλαρίνο, σοπράνο σαξόφωνο), συνεργαζόμενος με ξένους μουσικούς, έχοντας διεθνείς περγαμηνές και πολύ ενδιαφέρουσα δισκογραφική καριέρα. Ο αρχηγός Ehsan Sadig έχει επίσης το δικό του προσωπικό τρίο, το εξαιρετικό ατμοσφαιρικό project Rondo Projects με τον Maziar Younesi και υπέροχους μουσικούς (βιόλα, τσέλο, κλαρίνο, μπάσο κλαρινέτο, ντραμς) και μια πλούσια δισκογραφία της κινηματογραφικής και θεατρικής του μουσικής. Στον τρίτο δίσκο του κουαρτέτου, ο μπασίστας των Camel Colin Bass παρέχει τον καταλύτη, μετατρέποντας το κουαρτέτο σε κουιντέτο. Στις 19 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε το τέταρτο άλμπουμ (διπλό LP, cd) “Deerand”, με τίτλο δανεισμένο από έναν μουσικό όρο για να περιγράψει τους ήχους των οργάνων στην ιρανική μουσική. Το κουαρτέτο κινείται από τον Ερμή στην αμερικανική εταιρεία MoonJune Records, δημιουργώντας ένα ορχηστρικό άλμπουμ υψηλής ποιότητας, αισθητικής, ώριμες συνθέσεις, υποδειγματικό παίξιμο και τέλεια σύγκλιση των ήχων της Δύσης και της Μέσης Ανατολής. Η ακρόαση φέρνει δυνατές εκπλήξεις στην εξέλιξη της μουσικής και την ποικιλόμορφη ενορχήστρωση της με σαφή παρουσία της τζαζ δωματίου. Όπως και με το “Station Three” (με τον Colin Bass), η τακτική της προσθήκης προσκεκλημένων μουσικών υιοθετήθηκε στην περίπτωση του μεγάλου Αμερικανού συνθέτη-μπασίστα Tony Levin, γνωστό ως μέλος του συγκροτήματος King Crimson και Peter Gabriel και συνεργάτη με τον John Lennon. , Lou Reed, Pink Floyd κ.λπ., σε ηλεκτρικό κοντραμπάσο και Chapman Stick (είδος ηλεκτρικού μελωδικού οργάνου 10 χορδών με ιδιαίτερη πολυφωνία μπάσου), αλλά και γερμανικά Ο πολυοργανίστας συνθέτης Markus Reuter (υπογράφει την παραγωγή), ο οποίος παίζει την ιδιαίτερη κιθάρα του, δημιουργώντας όμορφα ηχητικά περιβάλλοντα. Η μουσική είναι μυστικιστική, τελετουργική, πρωτότυπη, με ανοιχτούς ορίζοντες, έντονα στοχαστική αλλά και με μοναδική γήινη αυθεντικότητα, σε μεγάλο βαθμό αυτοσχεδιαστική αλλά άκρως οργανωμένη, συχνά μινιμαλιστική, που χαρακτηρίζεται από έντονη αίσθηση μυστηρίου και έντασης, συνεχώς ανανεωτικές ιδέες και δρόμους έκφρασης. Κάνει κοψίματα από τους πιο φρέσκους σύγχρονους ήχους, αντανακλώντας πολλά από τα προηγούμενα πρόσωπα του κουαρτέτου (από ραψωδικές πρόβες μέχρι πρωτοποριακά ακροβατικά), συμπεριλαμβανομένων υπαινιγμών και αναμνήσεων παλιών εποχών. Δύο εκτεταμένες συνθέσεις (26 και 15 λεπτά): το διαρκώς εξελισσόμενο ομώνυμο κομμάτι και ένα από τα ωραιότερα σόλο κιθάρας που έχουμε ακούσει πρόσφατα, και το “Tehran II”, μια συναρπαστική εκδοχή του υπέροχου ομώνυμου ηλεκτρικού τραγουδιού από τον πρώτο δίσκο του άλμπουμ, ο οποίος δείχνει ένα πιο αφηρημένο πανόραμα του πόσο συναρπαστικό μπορεί να «ακούγεται» η ιρανική πρωτεύουσα. Η υπέροχη μπαλάντα «Mirrorside» και η επαναλαμβανόμενη, ποικιλόμορφη ορχηστρική μεταμόρφωση «Allegro Per il Re» που ανοίγει το φινάλε ολοκληρώνουν το υλικό.
Σήμερα, στο λίκνο ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς στη Γη, που παραμένει αποκομμένος, ερμητικά αποκλεισμένος από τη Δύση, το Quartet Diminished είναι μια όαση χάρη στην οποία η μουσική ανθίζει σε εχθρικά εδάφη. Η μουσική, η διεθνής γλώσσα επικοινωνίας και συνύπαρξης, μπορεί να μην μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά σίγουρα μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα.
