Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μικρό χωριό που λεγόταν Silicon Valley. Αυτό το χωριό διοικούνταν από μια μικρή ομάδα μικρών παιδιών με μεγάλες φιλοδοξίες. Αυτά τα παιδιά είχαν πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες και πολλή δύναμη που δεν ήξεραν τι να κάνουν. Μοιράζονταν επίσης μια ακόρεστη επιθυμία για RPG και τυχερά παιχνίδια. Άρχισαν λοιπόν να στοιχηματίζουν συνεχώς ποια ιδέα θα γινόταν αποδεκτή. «Ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη ιδέα που θα βγει στα ταμεία και θα κάνει όλο τον κόσμο να μιλήσει γι’ αυτήν;» ήταν η ανησυχία με την οποία ξυπνούσαν καθημερινά στη διαβόητη κοιλάδα. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός από την αρχή, υπήρχαν πολλές ιδέες, αλλά και χρήματα.
Την άλλη μέρα ένας από αυτούς είπε: «Το επόμενο μεγάλο πράγμα θα είναι η εικονική πραγματικότητα!» και επένδυσε βιαστικά αρκετά δισεκατομμύρια από το πλεόνασμα του εκεί. Ολόκληρος ο κόσμος άρχισε τότε να συζητά την εικονική πραγματικότητα, τις ευκαιρίες και τις απειλές της, το παρόν και το μέλλον της. Πολλά παιδιά επένδυσαν τις οικονομίες τους σε αυτό το στοίχημα, ενώ άλλα επένδυσαν ακόμη περισσότερα χρήματα. Δημοσιογράφοι και συγγραφείς έγραφαν για αυτό το φυτό κάθε μέρα. Ακόμη και ένας πολιτικός έφτασε στο σημείο να φτιάξει μια κάλπη στον εικονικό χώρο.
Οι μέρες περνούσαν ήσυχα και ο κόσμος άρχισε να πιστεύει ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνουν όλα εικονικά. Πολλοί περίμεναν ότι αυτό θα συνέβαινε στιγμή προς στιγμή. Τα καταστήματα άνοιξαν στην εικονική πραγματικότητα και είχαν προγραμματιστεί τελετουργικές συναυλίες. Οι άνθρωποι πλήρωσαν εκατομμύρια για οικόπεδα με τις καλύτερες ψηφιακές προβολές. Ολόκληρες τράπεζες ανακοίνωσαν τα φιλόδοξα σχέδιά τους για το νέο σύμπαν. Λίγοι μόνο θυμήθηκαν ότι η ιδέα ήταν παλιά και ότι υπήρχαν ανυπέρβλητα εμπόδια για να πραγματοποιηθεί το όραμα του μικρού αγοριού που είχε πραγματοποιήσει το αρχικό στοίχημα, αλλά οι φωνές τους χάθηκαν στον θόρυβο. Υπήρχε συνεχής αναταραχή στη Silicon Valley και ο πρώτος λόγος δόθηκε σε παιδιά με μεγάλες φιλοδοξίες – όλα όσα έλεγαν ακούγονταν σαν χρησμός.
Αλλά ενώ όλοι ήταν απασχολημένοι στον εικονικό κόσμο, ένα άλλο παιδί ετοιμαζόταν να βάλει ένα άλλο στοίχημα. Και ένα πρωί είπε, «η επόμενη μεγάλη ιδέα θα είναι μια μηχανή σκέψης». Και σε μια στιγμή, όλος ο κόσμος πήρε το έκπληκτο βλέμμα του μακριά από τον εικονικό κόσμο και το έστρεψε στη σκεπτόμενη μηχανή. Το στοίχημα έχει αλλάξει και τα δισεκατομμύρια που είναι διαθέσιμα στα παιδιά έχουν εκτραπεί στις υποσχέσεις μιας σκεπτόμενης μηχανής. Όλοι μιλούσαν για τη σκεπτόμενη μηχανή τώρα, τίποτα άλλο δεν τους γοήτευε τόσο πολύ. Τι θα γινόταν αν το νέο στοίχημα ήταν εξίσου δύσκολο να κερδηθεί; Κανείς δεν νοιάστηκε. Ο κόσμος ενδιαφέρθηκε για το τι διακυβευόταν. Ποιος δεν θέλει να ξέρει ποια θα είναι η επόμενη «μεγάλη ιδέα», το επόμενο καλύτερο πράγμα όπως λένε στην Αμερική;
Οι μέρες πέρασαν ειρηνικά και οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι η εμφάνιση μιας πραγματικής μηχανής σκέψης ήταν μόνο θέμα χρόνου. Λίγοι άνθρωποι έχουν αναρωτηθεί ποιος είναι ο σκοπός όλης αυτής της εμμονής με το επόμενο καλύτερο πράγμα. Μέχρι να έρθει κάποιος ενήλικας και να πει, «επιτέλους αναρωτηθείτε γιατί συνεχίζετε να στοιχηματίζετε», τα μικρά παιδιά θα συνεχίσουν να στοιχηματίζουν με ενθουσιασμό, γνωρίζοντας ότι το κοινό σε όλο τον κόσμο τα ακούει σαν να ήταν προφήτες.
Χθες ήταν ο μετακόσμος, σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη, αύριο ποιος ξέρει τι; Μερικοί άνθρωποι στη Silicon Valley γελούν καλά. Και όχι, αυτό το παραμύθι δεν γράφτηκε από το ChatGPT.