Το απόγευμα της Τρίτης 29 Οκτωβρίου, κάτοικοι της πόλης Καταρόχα στη μητροπολιτική περιοχή της Βαλένθια κινηματογράφησαν από τα μπαλκόνια τους το νερό που κάλυπτε σταδιακά την επιφάνεια του δρόμου. Σε μία από αυτές ακούγονταν οι φωνές μερικών γυναικών που φώναζαν «Τι βαναυσότητα καθώς, μέσα σε λίγες ώρες, είδαν τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει και να σκεπάζει τον μεγάλο κυκλικό κόμβο μπροστά από το σπίτι τους, σέρνοντας ακίνητα αυτοκίνητα στους γύρω δρόμους και!» κτίρια. Πολλοί οδηγοί σκέφτηκαν να μείνουν σε αυτά, νομίζοντας ότι θα ήταν ασφαλείς. Τα οχήματα εξαφανίστηκαν, όπως και οι οδηγοί τους.
Χρονικό μιας καταστροφής
Σήμερα το πρωί, ο δημοσιογράφος Cajetano Manzon βρισκόταν στο σπίτι του στο βόρειο τμήμα της Βαλένθια, το οποίο δεν επηρεάστηκε από το φαινόμενο Dana. «Έχουμε ενημερωθεί για κόκκινο συναγερμό στην περιοχή της Βαλένθια, ειδικά στα βουνά κοντά στις πόλεις Chiva, Utiel και Ceste. Κανείς όμως δεν είδε την τεράστια ποσότητα νερού που έρεε και οδηγήθηκε σε ποτάμια και ρυάκια. Παραδοσιακά, αυτά τα κανάλια νερού είναι στεγνά εκτός αν βρέχει. Μόνο που αυτή τη φορά τα υδάτινα ρεύματα δεν μπορούσαν να κρατήσουν τόσο πολύ νερό», λέει.
Το τηλεφώνημα στο 112 ήρθε πολύ αργά, μετά τις οκτώ το βράδυ, όταν πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη πεθάνει. Ο ίδιος και η υπόλοιπη πόλη δεν είχαν πληροφορίες για το τι συνέβαινε νότια της περιφερειακής οδού της Βαλένθια. Δεν υπήρχε ρεύμα, ούτε τηλεφωνικές συνδέσεις. «Ξαφνικά την Τετάρτη έγινε γνωστό τι συνέβη σε Paiporta, Sedavi και Kataroja. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας βοήθησαν να μάθουμε για το μέγεθος της καταστροφής. Μόλις δημιουργήσαμε την εικόνα, ο κόσμος άρχισε να οργανώνεται».
Το πρωί της Πέμπτης, κουβαλώντας ρούχα, φαγητό και νερό, πλήθη κατοίκων της Βαλένθια διέσχισαν γέφυρες αυτοκινητόδρομων πάνω από τη σύγχρονη κοίτη του ποταμού Turia (η παλαιότερη κοίτη που διέσχιζε το κέντρο της πόλης μετατράπηκε σε ακατέργαστο πάρκο επειδή η πλημμύρα του ποταμού το 1957 προκάλεσε ανυπολόγιστη ζημιά στους κατοίκους) . πόλη) επειδή δεν ήταν δυνατή η πρόσβαση στις πληγείσες περιοχές με αυτοκίνητο ή τρένο.
Ο 26χρονος δημοσιογράφος μας πληροφορεί ότι η έλλειψη οργάνωσης των αρχών σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, που απορρέει από ιδεολογικές και κομματικές διαφορές, ανάγκασε τους κατοίκους να δράσουν μόνοι τους. Πυροσβέστες από όλη την Ισπανία και στρατιώτες, αγρότες με τα τρακτέρ και τα βαγόνια τους και εργάτες οικοδομών με τους εκσκαφείς τους ήρθαν στη Βαλένθια για να βοηθήσουν τα θύματα. «Σταδιακά, ολόκληρη η πόλη, ακόμη και εκείνες που δεν είχαν συγγενείς ή φίλους, κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν. Πολλοί πίστευαν ότι «μέχρι να αναλάβει δράση το κράτος, θα κινητοποιηθούμε».
Η γενιά Ζ σε δράση
Μαζί με μια ομάδα φίλων του, δύο εκ των οποίων είχαν γονείς που ζούσαν εκεί, μετακόμισαν στην Καταρόχα, όπου χρειαζόταν βοήθεια. «Το πρώτο πράγμα που παρατήρησες ήταν ότι κανείς δεν έκλαιγε. Έκλαψαν πολύ κατά τη διάρκεια της καταστροφής, αλλά κατάλαβαν ότι έπρεπε να τα δώσουν όλα και να ξαναφτιάξουν τα πάντα. Η πόλη τους στήριξε από την αρχή».
Ο Manchon στέκεται στο τεράστιο πλήθος των νέων στις πληγείσες περιοχές. Πιστεύει ότι με την παρουσία του και τη βοήθεια που παρείχαν απέδειξε ότι δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί των μεγάλων για ατομικισμό και έλλειψη πρωτοβουλίας. «Για εμάς, πηγαίναμε όπου μας ζητήθηκε να βοηθήσουμε. Περάσαμε ώρες καθαρίζοντας λάσπες από το ισόγειο και τους πρώτους ορόφους πολυκατοικιών, μετακινώντας έπιπλα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Ο κόσμος μας ευχαρίστησε. Επιπλέον, μια γυναίκα μας κάλεσε για δείπνο, αφού τη βοηθήσαμε να καθαρίσει τη λάσπη από το σπίτι της», λέει.
Τέλος, στην περίπτωση των επισκέψεων του βασιλικού ζεύγους, του πρωθυπουργού Pedro Sánchez και του τοπικού κυβερνήτη Carlos Mathon, ο οποίος κατηγορείται για έλλειψη προληπτικών μέτρων και έγκαιρης προειδοποίησης, ο νεαρός δημοσιογράφος πιστεύει ότι αυτό ήταν ένα παράδειγμα που πρέπει να αποφευχθεί. «Πολιτικά, ήταν μια ανόητη κίνηση. Θα έπρεπε να περίμεναν τέτοια μεταχείριση. Δεν ήταν καλή στιγμή να έρθω στην Παϊπόρτα και να βγάλω φωτογραφίες. Ειδικά αφού η οργάνωσή τους ήταν τόσο χαοτική που δεν χρειάστηκε να έρθουν εδώ και να δείξουν υποστήριξη».
Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον 217 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ ο αριθμός των αγνοουμένων πλησιάζει τους 1.900.
