Ρίχνουμε το βούτυρο στο μπολ του ζυμώματος (ήταν γαλαζωπό, ξεθωριασμένο, από χοντρό πλαστικό, μεγάλο, βγήκαν τουλάχιστον τρία κουτάκια κουλούρια) και ανακατεύουμε με το χέρι χτυπώντας (με το χέρι τεντωμένο, τα δάχτυλα ανοιχτά) ώστε να ζεσταίνεται και γίνεται μια λεία μάζα, χωρίς σβώλους (ακούω τον ήχο της βέρας της καθώς ξύνει ρυθμικά τον πάτο του μπολ. Έβγαλε τα άλλα δαχτυλίδια και πάντα ξεχνούσε τη βέρα).
Προσθέτουμε ζάχαρη και συνεχίζουμε να χτυπάμε τα μήλα με τα δάχτυλά μας (φουσκώνουν λίγο, μιμούμενοι το σύρμα ανάμειξης). Στρογγυλή και νευρική, αλλά με χάρη και ευκολία (τα χέρια της σηκώνονται, όλο της το σώμα ακουμπάει στα δάχτυλά της) μέχρι να λιώσει η ζάχαρη κάτω από τη θερμότητα του χεριού σου και να ενωθεί με το βούτυρο, την παχύρρευστη και καφέ κρέμα (αν τη βουτήξεις, παιδί μου, δάχτυλο στη γλυκιά, εκλεπτυσμένη κρέμα βουτύρου, ε, πώς να σας συγκινήσει μετά τα κουλούρια από το κατάστημα με φτηνό βούτυρο).
Προσθέτουμε έναν έναν τους κρόκους ανακατεύοντας (της μίλησαν οι γείτονες, δεν είπε πολλά, χαμογέλασε περισσότερο, ήταν βαθιά συγκεντρωμένη). Στη συνέχεια χυμός, βανιλίνη και κονιάκ. Σίγουρα πρωταγωνιστεί (και ανακατεύουμε για να πετύχουμε αρμονική όσμωση με το ποτό).
Προσθέστε 1 κιλό αλεύρι μονοκόκκου μαζί με το μπέικιν πάουντερ (ένα μικρό σύννεφο επιπλέει στη σπηλιά της γυναίκας). Ζυμώνουμε με το χέρι μέχρι να ενωθούν τα στερεά υλικά (μικρές σταγόνες ιδρώτα στο μέτωπο, ανεπαίσθητες συσπάσεις των μυών γύρω από το στόμα). Αν δούμε ότι η ζύμη είναι πολύ νερουλή, προσθέτουμε το υπόλοιπο αλεύρι, μπορεί να μην είναι αρκετό (έτριψε λίγο από τη ζύμη με τα δάχτυλά του για να ελέγξει τη συνοχή της ζύμης). Η ζύμη είναι έτοιμη όταν πλάθεται εύκολα (δεύτερη δοκιμή) και δεν κολλάει στα χέρια. Δοκιμάστε να ψήσετε ένα ρολό και καθορίστε αν χρειάζεστε περισσότερο ή λιγότερο αλεύρι.
Κόψτε από τη ζύμη μπάλες που μοιάζουν με καρύδια. Σχηματίζουμε λεπτά και μακριά ραβδιά (υποτονικές, κινήσεις Ζεν, σαν μέσα να έλεγε μια προσευχή για τον καπετάνιο της) και τα στρίβουμε ώστε να πάρουν το σχήμα βάρκας, δηλαδή πρώτα σχηματίζουμε ένα συμπιεσμένο γράμμα “s”, μετά πατάμε τα άκρα μαζί και ανασηκώστε ελαφρώς, κλείνοντας κενά μεταξύ των γραμμών. Μπορούμε να κάνουμε και πλεξούδες (δημιουργία υψηλής αισθητικής, τα πηνία γίνονταν όλο και πιο λεπτά από χρόνο σε χρόνο).
Βάζαμε τα κουλούρια σε λαδόκολλα (τότε τα παιδιά έφερναν αυτά τα μπισκότα στον ατμό από τον φούρνο, εκεί έστελναν οι νοικοκυρές θεόρατα κουλούρια και μεγάλες παρτίδες κουλούρια για ψήσιμο). Χτυπάμε λίγους κρόκους αυγών και αλείφουμε ελαφρά αρκετή ποσότητα από τα κουλούρια για να γυαλίσουν (η γενναιόδωρη κρέμα τα καλύπτει σε ένα λεπτό στρώμα απαράμιλλης γεύσης και χρώματος). Ψήνετε κάθε μερίδα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C, σε χαμηλή φωτιά, για 25-30 λεπτά μέχρι να ροδίσει καλά. Τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς.
(Στενοχωρημένη, η Μαιρούλα τα φύλαγε προσεκτικά σε μεγάλα, καλά κλεισμένα δοχεία. Μοιράστηκε αρκετά από αυτά. Οι φίλοι της έρχονταν σχεδόν πάντα τη Μεγάλη Τρίτη με τα υλικά για να φτιάξουν τα κουλούρια μαζί υπό την επίβλεψή της. Μένουν τραγανά για λίγες μέρες, αλλά όταν τα βάζεις στο στόμα σου, αρχίζουν να λιώνουν μέσα σε δευτερόλεπτα, προτιμώ τα ρολά από τις πλεξούδες.)
Απίστευτη γευστικότητα, πολύπλοκο, με αριστοκρατικό βάθος, ξηρό, χωρίς ακατάλληλες ακίδες, με επίμονη επίγευση. Για μένα, η μυστική ψυχή του Bright κατοικεί σε αυτά τα pretzel.
Υλικά (για περίπου 120 κομμάτια)
500 γρ. καλό βούτυρο γάλακτος (το είδος που πωλείται σε βάζο)
500 γρ. ζάχαρη (2 φλιτζάνια νερό)
2 κρόκοι για τη ζύμη + 8-10 (!) ακόμη για άλειμμα (κατά προτίμηση από φρέσκα αυγά μιας ημέρας)
280 γρ. χυμός πορτοκαλιού, φρεσκοστυμμένος (1 φλιτζάνι)
2 βανιλίνες
110 γρ. Κονιάκ Star (1 ποτήρι κρασιού)
1,5 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις (περίπου)
20 γρ. μπέικιν πάουντερ (1 φακελάκι)
*Κουλουράκια Σμύρνης, παλιά συνταγή από τη θεία του Παρθένιου, πολιτικό συγγενή του προπάππου μου Νίκου Αρμάους. Το κληρονόμησαν η θεία της Αγγέλικας, η γιαγιά της Κατίνας και η μητέρα της Μαρίας.
Δείτε περισσότερες συνταγές πασχαλινών μπισκότων Εδώ.
