ο Λονδίνο φημίζεται (επίσης) για καλλιτέχνες που παίζουν μουσική στους δρόμους της πόλης, διάσημους «μουσικούς του δρόμου», και μετά από επτά χρόνια οργανώνεται ξανά ειδική επιτροπή για την επιλογή των καλύτερων μουσικών του δρόμου για το μετρό.
Επομένως, όποιος θέλει να παίξει «επίσημα» σε έναν από τους σταθμούς του μετρό θα πρέπει πρώτα να περάσει από οντισιόν.
Υπάρχουν ήδη εκατοντάδες συμμετοχές (περίπου 450) και τις τελευταίες δύο εβδομάδες σχεδόν οι μισοί από αυτούς έχουν προσκληθεί να τραγουδήσουν μπροστά σε μια επιτροπή που ορίστηκε από το Transport for London (TfL).
Υποδύεται τον Johnny Cash στο μετρό του Λονδίνου
Λίγο πριν τις 10 το πρωί τα τρένα δεν έχουν τόσο κόσμο. Νότια του Τάμεση, δίπλα στην κυλιόμενη σκάλα που οδηγεί στο σταθμό Southwark, ο 30χρονος Νικ Γουντς τραγουδά τον Johnny Cash.
Ο Woods έχει επισκεφτεί πολλά μέρη της Αγγλίας και το να παίζει μουσική στο δρόμο είναι το χόμπι του, παράλληλα με την κανονική του δουλειά, λέει. Με τη σειρά του, ο 27χρονος Zemphy ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική του δρόμου. Δίνει μίνι συναυλίες, ενώ τα βράδια παίζει και στους μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς της πόλης.
Τώρα ο Ιρλανδός μουσικός θέλει να παίζει σε διάφορες στάσεις του «Tube», όπως λέγεται το μετρό του Λονδίνου. Το μετρό του Λονδίνου άρχισε να λειτουργεί το 1863 -αρχικά ως «Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος» με λίγες μόνο στάσεις- και τώρα είναι ένα από τα πιο σύγχρονα. Σήμερα μάλιστα υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσουν οι περίπου 200 μουσικοί που επιτρέπεται να παίζουν σε διάφορες στάσεις του δικτύου του μετρό, το οποίο θα προστεθεί μετά την επιλογή της κριτικής επιτροπής.
Ωστόσο, η κατάσταση είναι διαφορετική σε άλλες πόλεις, όπως το Βερολίνο. Στη γερμανική πρωτεύουσα δεν γίνονται οντισιόν, αν και φυσικά οι μουσικοί πρέπει πρώτα να πάρουν την κατάλληλη άδεια, η οποία κοστίζει 10 ευρώ την ημέρα. Το κόστος καθορίστηκε από την Υπηρεσία Μεταφορών του Βερολίνου (BVG), η ιστοσελίδα της οποίας αναφέρει επίσης άλλες σημαντικές απαιτήσεις για τους μουσικούς, όπως τα μουσικά όργανα που επιτρέπονται – τα χάλκινα όργανα, για παράδειγμα, απαγορεύονται.
Μουσικοί από το POS
Πολλοί μουσικοί του Λονδίνου όχι μόνο διαφημίζουν τους λογαριασμούς τους στο Instagram, αλλά έχουν ακόμη και σημεία πώλησης που επιτρέπουν ανέπαφες συναλλαγές σε περαστικούς που θέλουν να τους υποστηρίξουν αλλά δεν έχουν μετρητά σε αυτά.
«Μου αρέσει η ιδέα να παίζω για την αλλαγή για άλλους ανθρώπους», λέει ο Woods. Όταν ένας μουσικός παίζει στο δρόμο, του αρέσει πολύ η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι περαστικοί για να τον ακούσουν
Η Zemphy συμφωνεί: θυμάται μια φορά που έπαιξε ένα ιρλανδικό τραγούδι κατά τη διάρκεια του Pride Weekend και περίπου 20 γκέι γυναίκες μαζεύτηκαν γύρω της και άρχισαν να χορεύουν όλοι μαζί – και λέει ότι ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής της.
«Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το χαμόγελο ενός περαστικού», λέει η 27χρονη. «Και ειλικρινά, αυτά τα μικρά πράγματα σημαίνουν πολύ περισσότερα από τα χρήματα», γιατί τέτοιες στιγμές σε γεμίζουν περισσότερο.
Με πληροφορίες από Γερμανικό κύμα