ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ
Σκίτσα δρόμων και έναστρη νύχτα.
Επιλέξτε από τα Ημερολόγια.
εκδ. Πόλις, σελ. 265
Χρειάζεται να γνωρίζουμε την εσωτερική λειτουργία και τη θεωρητικοποίηση των ποιητών; Τι νόημα έχει η δημοσίευση αποσπασμάτων από το ημερολόγιο ενός συγγραφέα -«σημειώσεις, όνειρα, ποιήματα»-; Αξιοσημείωτη είναι η ίδια η παρουσία του Δημήτρη Αγγελή (γεν. 1973) στα γράμματα. Ποιητής, μεταφραστής, συντάκτης περιοδικών («Νέα Ευθύνη», «Frear», «Antivola»), επιστήμονας, διδάκτωρ φιλοσοφίας με τα μάτια του συνεχώς στραμμένα στη θεολογία, την οποία θεωρεί ως τη μοναδική θεωρητική επιστήμη με διαρκές πρωτότυπο έργο – που δηλώνει ότι όλοι παραβλέπουν.
Επεμβατικός διανοούμενος με συντηρητική, αρθρωτή στάση, θεολόγος με λυρική ποιητική άδεια, επίμονος αναγνώστης και οξυδερκής σπουδαστής των γραμμάτων, ο Δημήτρης Αγγελής καταφεύγει σε μια – αποφασιστικά λυρική – καταγραφή γεγονότων, ονείρων, στίχων και σημειώσεων που τον παρουσιάζουν. ως άνθρωπος των γραμμάτων με όλη τη σημασία της λέξης.
Για να είναι ασφαλής, ο Δημήτρης Αγγελής επέλεξε όχι χρονολογική σειρά, αλλά μάλλον θεματική. Κάποια στιγμή μπορεί να αναφέρει την επιστολή που του απηύθυνε το 2012 η ΝΔ Τριανταφυλλόπουλος, προβληματισμένος για το «Νέο Σπίτι» μετά την παραίτηση του Σταύρου Ζουμπουλάκη και αμέσως να πάει πίσω στο 1995, όταν γράφτηκε το εξασέλιδο «Κεφάλι του Γιάννη». , προκαλώντας αναπόφευκτους συνειρμούς.
Από ημερολογιακές εγγραφές παρελαύνουν πρόσωπα και γεγονότα από τη λογοτεχνική σκηνή, ανασύρονται μνήμες από πανηγύρια και δείπνα, αποκαλύπτονται προσωπικές συζητήσεις, περνούν γράμματα και κοροϊδεύεται η πνευματική ζωή του «τόπου», όπως φαίνεται διαρκώς να θέλει ο Δημήτρης Αγγελής. να λάβει σαφή στάση απέναντι στους ανθρώπους και τη λογοτεχνία. φαίνεται να νοιάζεται να σώσει όλα τα έργα και τους χαρακτήρες της λογοτεχνικής μας παράδοσης, που, κατά τη γνώμη του, θα έπρεπε να επιβιώσουν στο μεταμοντέρνο κενό – συχνά αναφερόμενο στη μοντερνιστική ή προμοντερνιστική κληρονομιά. Επιπλέον, σημειώνει κάπου ότι τον αποκαλούν «συγγραφέα των κειμένων της κατάρρευσης του καπιταλισμού», αν και ο Ηλίας Λάιος τον αποκαλεί απλώς χριστιανό.
Ο Δημήτρης Αγγελής ανήκει στη χορωδία των διανοουμένων που διαμορφώθηκαν, όπως παραδέχεται ο ίδιος, από τη «Νέα Στέγη» της περιόδου Σταύρου Ζουμπουλάκη, αλλά και από την ευρεία πνευματική παρουσία του σημερινού προέδρου της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Και αυτό φαίνεται σχεδόν σε κάθε ημερολόγιο που επιλέγει ο ποιητής από το αρχείο του. Στοχαστικός και μελαγχολικός. πολιτικό και ποιητικό? συντηρητική και αναγεννησιακή. Σίγουρα παρεμβατικό.
Το παράδοξο όταν διαβάζεις έναν συγγραφέα είναι πάντα το συμπέρασμα στο οπισθόφυλλο: «Ο συγγραφέας εκτίθεται, αυτοσαρκάζεται, κουτσαίνει, μένει συναισθηματικά ανυπεράσπιστος, όπως και στην ποίησή του». Ένας τσαλακωμένος λόγος που δεν υπάρχει πουθενά -η «έκθεση» είναι βαθιά μελετημένη- ενώ τα ασυγκράτητα συναισθήματά του, «όπως στην ποίησή του», είναι μάλλον το ακριβώς αντίθετο: το να παραμένεις λυρικός «στην κατάρρευση του καπιταλισμού» είναι μια βαθιά ενδυνάμωση. – εξ ου και ο σαρκασμός, αν και μελαγχολικός, ή η καλύτερη άμυνα του Δημήτρη Αγγελή.
