Τι σχέση έχει το σγουρό καφέ κανίς της Emily Wilson με τον τρόπο που τα έπη του Ομήρου αναφέρονται στους ανθρώπους και τους σκύλους; Και όμως η χαρισματική ελληνίστρια, μια γυναίκα που μετέφρασε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και φωτογραφιών του δικού της κατοικίδιου στις ομιλίες της, καταφέρνει να φέρει την αρχαιότητα στην εποχή μας με τέτοια φρεσκάδα που μπορεί να ιντριγκάρει ακόμη και τους έφηβους χρήστες του TikTok. Είναι επίσης μητέρα τριών κοριτσιών, επομένως μπορεί να απευθύνεται σε μια γενιά που θέλει ειδική μεταχείριση, όπως μας εξήγησε στο δείπνο που ακολούθησε τη λαμπρή διάλεξή της στη Νέα Υόρκη στις 8 Μαΐου. Πραγματοποιήθηκε στον βυζαντινού ρυθμού ναό του Αγ. Βαρθολομαίος στο Μανχάταν, που γέμισε από νωρίς. Ήταν η τρίτη και τελευταία ομιλία της φέτος, μετά την Αθήνα και την Ουάσιγκτον, σε μια σειρά με χορηγό τον Φωκίωνα Ποταμιάνο, επίτροπο της Γενναδείας Βιβλιοθήκης, στη μνήμη της γιαγιάς του, Θάλειας Ποταμιάνου, διακεκριμένης ιατρού και ευεργέτη.
Η σειρά διαλέξεων είναι μια θαυμάσια πρωτοβουλία που στοχεύει να αναδείξει τον πλούτο των συλλογών της Γενναδικής Βιβλιοθήκης και πώς αυτές αντικατοπτρίζουν την ποικιλόμορφη κληρονομιά της ελληνικής σκέψης και πολιτισμού. Η σειρά, στην οποία συμμετέχουν χαρισματικοί καθηγητές πανεπιστημίου, ερευνητές και συγγραφείς (ο Wilson αντικαταστάθηκε πέρυσι από τον Peter Frankopan), είναι ένα δώρο για όσους αγαπούν την ελληνική ιστορία και λογοτεχνία, αλλά κυρίως αναζητούν μια σύγχρονη και ενδιαφέρουσα ματιά σε θέματα του το παρελθόν. Αυτό ακριβώς έκανε ένας μεταφραστής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ο οποίος μέσα από συγκεκριμένα αποσπάσματα του έπους του Ομήρου έθεσε τα ερωτήματα που μας απασχολούν σήμερα. Παραθέτοντας τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, διαβάζοντας αποσπάσματα με προφορά Erasmus και μιλώντας με πάθος, ο Wilson χαροποίησε το ακροατήριο των εκατό που κάθονταν δίπλα μας στα στασίδια της εκκλησίας. Ανάμεσά τους ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, ο οποίος παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή, καθώς και επιφανείς μετανάστες και Νεοϋορκέζοι που ενδιαφέρονται για την ελληνική παιδεία. Χαρακτηριστικά, στο τέλος της διάλεξης, η Wilson δέχτηκε μια σειρά ερωτήσεων από νέους που έδειχναν να έχουν ενδελεχή γνώση τόσο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας όσο και του δικού της έργου.
Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό δεν είναι το εύρος των γνώσεών της, ούτε οι αστραπιαίες στροφές της, ούτε τα χαρακτηριστικά τατουάζ της (είδα τα πλοκάμια ενός μινωικού χταποδιού να βγαίνουν από κάτω από το μανίκι της σε μια διάλεξη στην Αθήνα). Ίσως αυτή είναι η απάντησή της στο ερώτημα γιατί οι παλιές ιστορίες είναι σημαντικές για εμάς σήμερα. Τι μας προσφέρουν πέρα από το στερεότυπο της επίκτητης γνώσης για το ανθρώπινο είδος; «Οι ιστορίες είναι αυτές που μας κάνουν κοινότητα και μας ενώνουν», κατέληξε σε μια ομιλία του στη Νέα Υόρκη προτού το κοινό τον χειροκροτήσει.
