Πολλές δημοσιεύσεις και κριτικές σχετικά νέος δίσκος Με Νικ Κέιβκαι αυτό που έχω να σχολιάσω είναι το εξής: Σχεδόν κανείς δεν αναφέρει μουσική. Διάβασα για ένα άλμπουμ που «ανοίγει την πόρτα στην ελπίδα», «σε κάνει να ερωτεύεσαι τη ζωή από την αρχή» και «πιστεύει στη μεταμορφωτική δύναμη της αγάπης». Λέξεις σαν κι αυτές μου θυμίζουν τον έπαινο που δίνεται στα αγγλικά εξώφυλλα βιβλίων και στις αφίσες ταινιών για διαφημιστικούς σκοπούς. Φυσικά, φταίει ο ίδιος ο Κέιβ. Τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να έχει βολευτεί πολύ στο ρόλο ενός πνευματικού οδηγού που κατέβηκε στην κόλαση και επέστρεψε λίγο αργότερα με ένα καθαρό, ραμμένο σακάκι για να μας δώσει κουράγιο και φώτιση. Μέσα από όλα αυτά, τα τραγούδια απλώς υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. Είναι κάτι πνευματικό και αφηρημένο. Ακούς τον ιεροψάλτη στην εκκλησία και κάνεις τον δικό σου σταυρό. Δεν θα παρατηρήσετε ποτέ αυτές τις λέξεις. Για να μην αναφέρουμε τις συνθέσεις.
Ναι, πιστεύω τους ανθρώπους που το λένε έτσι άγριος Θεός τα αριστουργήματα δεν γοήτευσαν με τους στίχους και τις μελωδίες τους. Πρώτα απ 'όλα, μαγεύτηκαν από τον λεπτό πλούτο, την ισορροπία, την ενορχήστρωση και τον λεπτό τρόπο με τον οποίο συνδυάζει το rock με το gospel και τις μπαλάντες για πιάνο με το ambient. Ο κριτικός του allmusic.com Σημειώνει εύστοχα ότι αυτή τη φορά οι Bad Seeds «δίνουν στα τραγούδια του Cave μια ευρεία και ζωντανή τονική παλέτα, που ακούγεται θεατρικά χωρίς να υποχωρεί σε μελόδραμα». Δεν έχω ιδέα γιατί αυτό το τραγούδι Χαρά Μου αρέσει πολύ, αλλά μου αρέσει. Μερικές φορές δεν σκέφτομαι, απλώς ακούω.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ
Louis Cole – Τίποτα
Ο χαρισματικός ντράμερ, που έγινε γνωστός συνδυάζοντας την ηλεκτρονική μουσική με την τζαζ/φανκ, πάει ένα βήμα παραπέρα εδώ: σε ένα πυκνό και ατίθασο άλμπουμ που σίγουρα δεν ήταν κατάλληλο για ραδιόφωνο.