«Γεννήθηκα στην Ελλάδα. Η Ιταλία μου άνοιξε τα μάτια. Άλλωστε με υιοθέτησε η Κεντρική Ευρώπη. Και οι τρεις κουλτούρες αλληλοδιεισδύουν στη δουλειά μου», λέει ο Fr Νάκης Παναγιωτίδης. Σε ηλικία 76 ετών, ο καλλιτέχνης, που σήμερα ζει και εργάζεται στη Βέρνη, παρουσιάζει στο ul Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή όλες τις πτυχές της πολύπλευρης δουλειάς του με Αναδρομική «Κλείσε τα μάτια και δες»..
Χαρακτηριζόμενος από πειραματισμούς, αντισυμβατικά και συχνά μέτρια υλικά και ασυνήθιστες τεχνικές, ο Παναγιωτίδης είναι γνωστός για τις μεγάλης κλίμακας φωτογραφικές του απεικονίσεις βιομηχανικών και θαλάσσιων τοπίων, κειμενικές εικόνες, τρισδιάστατα γλυπτικά αντικείμενα και εγκαταστάσεις, μερικά από τα οποία χαρακτηρίζονται από σαρδόνιο χιούμορ.
Αυτοσαρκάζεται συνεχώς, απαγορεύοντας στη σοβαρότητα να παρεισφρύει στη δουλειά του και στη συζήτησή μας. Αν και σχεδόν τα μισά από τα έργα που παρουσιάστηκαν στην έκθεση αφορούν φωτογραφία, οι εικόνες αναφοράς δέχτηκαν σημαντικές παρεμβάσεις από τον καλλιτέχνη, αποκτώντας ένα διαφορετικό εννοιολογικό περιεχόμενο. «Δεν είμαι σε καμία περίπτωση φωτογράφος. Καθόλου κερδοσκοπικός, όρος που δεν σημαίνει τίποτα για μένα. Είμαι ζωγράφος γιατί όλα είναι ζωγραφική. Είμαι ζωγράφος χωρίς πινέλα», λέει.
«Ο Νάκης είναι ένα ανεξάρτητο πνεύμα, κατά μία έννοια «αουτσάιντερ», που δεν ακολουθεί συγκεκριμένες φόρμες, αλλά βασίζεται πάντα στο ένστικτό του» σχολιάζει ο πρόεδρος του ΔΣ. Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, Fleuret Karadontis, συνεπιμελήτρια της έκθεσης και ειδικός στο έργο και την προσωπικότητα του Παναγιωτίδη.
Ο Ελβετός συν-επιμελητής Matthias Frener, ο οποίος βοήθησε το ίδρυμα να φέρει τον Παναγιωτίδη πίσω στη γενέτειρά του, είναι εξίσου εξοικειωμένος με το έργο του ζωγράφου. Στην τελευταία φάση της δουλειάς του καλλιτέχνη κυριαρχεί η ζωγραφική, αν και όχι με την κοινή έννοια της λέξης. Παρατηρώ την έλλειψη χρώματος, την επικράτηση του μαύρου και του λευκού. Αναρωτιέμαι γιατί ένας καλλιτέχνης μεσογειακής καταγωγής αγαπά τόσο πολύ τις γκρίζες θάλασσες και τους ουρανούς, ακόμα κι αν αποφασίσει να τα φωτίσει με νέον. Τον έπεισε τελικά η χιονισμένη Ευρώπη; «Όλα τα άλλα. Στην Ελβετία τον θεωρούμε καλλιτέχνη με έντονες μεσογειακές ρίζες» σχολιάζει ο κ. Frener. «Αλλά είναι ένας αφηρημένος ζωγράφος και για αυτόν η φύση είναι όραμα, όχι πραγματικότητα».
Ο Παναγιωτίδης, αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, μεγάλωσε στην Κυψέλα και σε ηλικία 19 ετών πήγε στο Τορίνο για να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Εκεί συνάντησε το κίνημα Arte Povera. Από την αρχή χρησιμοποίησε τις ανατρεπτικές στρατηγικές των επαναστατών καλλιτεχνών της εποχής του, με τους οποίους συνυπήρξε στο Τορίνο, τη Ρώμη και αργότερα στη Βέρνη.
Απορρίπτοντας τις παραδοσιακές έννοιες της τέχνης και θέλοντας να εφαρμόσει τις ριζοσπαστικές του ιδέες με οπτικό τρόπο, χρησιμοποίησε τη συμβολική δύναμη των υλικών που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στην τέχνη πριν. Όλο το έργο του χαρακτηρίζεται από ανατροπή και ειρωνεία, μερικές φορές προστίθενται και άλλα στοιχεία, π.χ. η χρήση του φωτός ζωντανεύει ακόμα και τα πιο μελαγχολικά έργα.
Διάρκεια έκθεσης έως 2 Μαρτίου 2025.
